MOYΣΙΚΗ: Kαθόρισε και μάλλον καθορίζει ακόμη, περισσότερο από οτιδήποτε, όλη μου την ζωή. Από το πρώτο μου βινύλιο, (Van der Graaf Generator), που μου χάρισε ο Χρήστος στην δευτέρα γυμνασίου, και τον από πάνω μου στην πολυκατοικία που έπαιζε με μανία το The Wall των Pink Floyd ενώ διάβαζα για εξετάσεις, έως την πρώτη φορά που είδα τις Τρύπες, στο πεδίο του Άρεως, και την πρώτη φορά που άκουσα το Barrel of a Gun των Depeche Mode. Η ζωή μου είχε πάντα μουσική να ακούγεται στο βάθος. Εχω ερωτευτεί με μουσική ή εξαιτίας της, έχω γνωρίσει τον άντρα μου σε συναυλία (Iggy Pop), έχω ταξιδέψει στο Σαν Χουάν για να ακούσω τον Willie Rosario, έχω περάσει 3 μέρες να κοιμάμαι πάνω σε μια κουβέρτα στο φεστιβάλ Sunfest της Τζαμάϊκα, έχω φιλοξενήσει σπίτι μου τον Hugh Cornwell των Stranglers, έχω χορέψει με τον Πεδρίτο των Van Van. Έχω να λέω πολλές ιστορίες όπως κατάλαβες που έχουν μέσα τους μουσική. Μου έχει χαρίσει πολλές ευτυχισμένες στιγμές. Λατρεύω την δεκαετία του ’70, από την glam rock του David Bowie και του Mark Bolan, έως την punk των Clash και την funk των Parliament Funkadelic. H μεγαλύτερή μου, μάλλον, αγάπη είναι η salsa brava, η σάλσα των 70’s, με ειδική αδυναμία στον Hector Lavoe και στους Fania All Stars φυσικά. Λέω συνέχεια ότι είμαι μια περίεργη μείξη ροκ και λάτιν, δύο άκρα που συναντιούνται τελικά. Δεν ακούω με τίποτα ελληνικά ή ηλεκτρονική μουσική, με χαλάνε κυριολεκτικά, παθαίνω ναυτία με τα πρώτα, κρίση πανικού με τα δεύτερα, ενώ όταν είμαι μόνη σπίτι θα βάλω να ακούσω τζαζ. Εχω βρει έναν αμερικάνικο ιντερνετικό ραδιοφωνικό σταθμό, τον Jazz Groove, διαλέγεις είτε ανατολική είτε δυτική ακτή. Τώρα που γράφω αυτό το κείμενο, παίζει Red Garland Trio.
ΒΙΒΛΙΑ: Περνάω περιόδους, νομίζω μόλις μου τέλειωσε η Σκανδιναβική περίοδος, άφησα στη μέση το τελευταίο του Jo Nesbo, δεν τσουλάει με τίποτα. Ξεκίνησα μόλις το τελευταίο του Philip Kerr, δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία, ζω σε ένα σπίτι υπερβολικά γεμάτο βιβλία. O μαγικός ρεαλισμός του Gabriel García Márquez είναι ο λόγος που αγάπησα τόσο πολύ την Λατινική Αμερική. Ο ωμός ρεαλισμός του Pedro Juan Gutiérrez είναι ο λόγος που την έχω ακόμα στην καρδιά μου. O Umberto Eco μου άνοιξε το μυαλό. Η Μάνη του Πάτρικ Λη Φέρμορ είναι το μόνο βιβλίο που έχω πάντα μονίμως στο κομοδίνο μου, με έκανε να αγαπήσω την πατρίδα των γονιών μου περισσότερο. Εχω αδυναμία στα ταξιδιωτικά και στις ιστορίες των πόλεων: Θεσσαλονίκη, πόλη των φαντασμάτων, του Mark Mazower, Βενετία της Jan Morris, Παρίσι η Μυστική Ιστορία του Andrew Hussey, Κωνσταντινούπολη του Αλέξανδρου Μασσαβέτα. Διαβάζω από Έλληνες και κλασσικούς μέχρι νουάρ, η γκάμα είναι τεράστια. Το βιβλίο που με συνεπήρε τελευταία ήταν το HHhH (Himmlers Hirn heißt Heydrich) του Laurent Binet, η ιστορία του Χάιντριχ, έγινε και ταινία πρόσφατα. Δράττομαι της ευκαιρίας για να ομολογήσω ξεδιάντροπα πως δεν κατάφερα να τελειώσω ποτέ τον Οδυσσέα του Joyce. Και πως συλλέγω βιβλία μαγειρικής. Και πως μερικές φορές δεν θέλω να διαβάσω τίποτα.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Βιογραφίες και ιστορικές, η μεγάλη μου αδυναμία. Και ντοκυμαντέρ. Και ότι είναι εποχής (κουστούμια σκηνικά κλπ). Α, και ότι έχει μέσα δράκους.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Πολύ και συνέχεια. Είμαι παιδί της τηλεόρασης. Ξεκίνησα την επαγγελματική μου ζωή σε αυτήν, στα διεθνή του Antenna. Τώρα πια όμως κυρίως ταινίες και σειρές. Θα σου πω για σειρές λοιπόν. Narcos τώρα και περιμένω τους νέους κύκλους για Crown, Vikings, Victoria. Προσπαθώ να βρω χρόνο να αρχίσω το Casa de Papel. Μυστική απόλαυση το Grey’s Anatomy, είναι η σαπουνόπερά μου. Ολα τα reruns αγαπημένων παλιών σειρών, από Friends έως Υπέροχα Πλάσματα.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Είμαι μονίμως δικτυωμένη, λόγω δουλειάς. Οπότε από πού να αρχίσω… Εχω χωρίσει όσα διαβάζω σε 3 κατηγορίες. Ενημερωτικά (Guardian, New York Times, insidestory.gr, protagon.gr), πόλης (popaganda.gr, σας διαβάζω παιδιά) και γυναικεία (gynaikamagazine.gr, vanity fair, the cut). Αγαπώ ακόμα το Instagram, το facebook χθες μόλις σε μια συζήτηση το χαρακτήρισα υπόνομο, μου προκαλεί μεγάλη απέχθεια πλέον. Το twitter το έχω για να ενημερώνομαι γρήγορα για κάποιο συμβάν και τίποτε άλλο. Με ενοχλούν πολύ οι άνθρωποι που δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την αληθινή είδηση από την ψεύτικη, που δεν διασταυρώνουν την πληροφορία πριν την κάνουν share. Όπως με ενοχλεί το ότι διαβάζουν σκουπίδια κι ύστερα διαμαρτύρονται για την ποιότητα της πληροφόρησης που λαμβάνουν. Πάντα μπορείς να διαλέξεις τι θα βάλεις στη ζωή σου. Ευτυχώς την εποχή του ίντερνετ έχει απ’ όλα.
ΣΠΟΡ: Ο χορός θεωρείται σπορ; Αν ναι, χορεύω τα τελευταία 25 χρόνια. Salsa στο Palenque. Και κάνω πιλάτες, είναι το μόνο που μου αρέσει πια από τις γυμναστικές.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Είναι ο σκοπός της ζωής. Προσπαθώ να κάνω ένα ταξίδι το χρόνο. Αν δεν το καταφέρω έχω τρομερές ενοχές, αισθάνομαι ότι με προδίδω. Ταξιδεύω από πολύ μικρή, οι γονείς μου ήταν ταξιδιώτες. Κάναμε ταξίδια είχαμε δεν είχαμε χρήματα. Ακόμα αυτό κάνω. Πήγα πρώτη φορά στην Κούβα το ’94, μόλις άνοιξαν τα σύνορα, σχεδόν απένταρη, με δύο πιστωτικές που διαπίστωσα ότι δεν περνάγανε πουθενά λόγω εμπάργκο. Μιλάω αρκετές γλώσσες και καταλαβαίνω άλλες τόσες, σίγουρα έχει να κάνει με τα ταξίδια αυτό. Κλίνω περισσότερο προς την Δύση. Αμερική, Λατινική Αμερική, Καραϊβική, Ευρώπη, εκεί έχω ταξιδέψει περισσότερο. Εχω κάνει πολλά μακρινά ταξίδια λοιπόν, αλλά έχω πολλά ακόμη να κάνω, θέλω να δω ό,τι υπάρχει σε αυτόν τον πλανήτη. Το επόμενό μου ταξίδι θα ήθελα να είναι στην Ωκεανία. Ή στην Μποτσουάνα. Ή στην Μαρτινίκα με ιστιοπλοϊκό. Απέναντι από το κρεββάτι μου έχω έναν μεγάλο Άτλαντα, με χαλαρώνει πριν κοιμηθώ να ονειρεύομαι πού θα πάω. Ναι, φυσικά έχω σημειώσει επάνω του όλα μου τα ταξίδια.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Μην περιμένεις να σου πω γα την Έβγα του κυρίου Τάκη στη γωνία και τέτοια γραφικά. Δεν αισθάνομαι ότι έχω γειτονιά. Μπορώ να σου μιλάω με τις ώρες για το μαγαζί με την καλύτερη πίτσα στην Ρώμη, τα λευκά κρασιά της Βιέννης ή το αγαπημένο μου μπαρ στην Βαρκελώνη. Η γειτονιά μου λοιπόν είναι αρκετά διευρυμένη.
ΤΩΡΑ: Είμαι από πάντα δημοσιογράφος και τώρα digital director της Unique Media (περιοδικό Γυναίκα, joytv.gr, περιοδικό Love Yourself). Μόλις τελειώσαμε τον σχεδιασμό του website του Love Yourself, ενός ξεχωριστού περιοδικού που πλέον γίνεται και ψηφιακό, και ξεκινήσαμε τον ανασχεδιασμό του gynaikamagazine.gr. Εχω πολύ δουλειά όπως καταλαβαίνεις, αλλά μου αρέσει να σχεδιάζω websites. Nα σκέφτομαι το concept τους, να βρίσκω ωραίες ιδέες και να διαβάζω για νέες τεχνολογίες. Μου αρέσει ο πανικός στην αίθουσα σύνταξης όταν βγαίνει μια είδηση, ή η δημιουργική αναζήτηση νέων θεμάτων ή φωτογραφικών κόνσεπτ. Κάνω συνεχώς αυτό που μου αρέσει, άλλωστε γι αυτό έγινα δημοσιογράφος. Από τη φύση του το επάγγελμα αυτό απαιτεί να εξελίσσεσαι συνεχώς, να είσαι on your toes. Πόσο μάλλον τώρα, στην ψηφιακή εποχή.
