Μετά την περσινή, μίνι-τριήμερη-εμφάνιση (λόγω covid), η παράσταση του Δημήτρη Γεωργαλά, επανέρχεται στον ίδιο χώρο, για να αναμετρηθεί και πάλι, με ένα κείμενο γεμάτο συμβολισμούς και αρχέγονο πάθος.

Υπό τους ήχους του Dream a little dream of me.

Και με την ευκαιρία, έβαλε μέσα ένα σωρό hints για την πολυαναμενόμενη ταινία του The French Dispatch που θα βγει στις 22 Οκτωβρίου.

Η Σύρμω Κεκέ μας τη συστήνει και εξηγεί πώς βρήκε αυτή η γυναίκα το δρόμο της επιστροφής προς το φως, με τόση συναισθηματική ευκρίνεια.

Η λύση για την φημολογούμενη έκρηξη στην τιμή του καφέ, μόλις βρέθηκε. Θα το ρίξουμε στην αυλίσια τσουκνίδα. Με τις απαραίτητες φυσικά αλλαγές. Κατάλαβες;

Επική σίγουρα πάντως, ήταν η χτεσινή πρεμιέρα του στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπως και οι αντικρουόμενες, γεμάτες πάθος, πρώτες κριτικές, που μιλούν για το αριστούργημα/απογοήτευση της χρονιάς

Τι είναι αυτοί οι σκοτεινοί στρογγυλοί κύκλοι, στις πλάτες των κολυμβητών, στην Ολυμπιάδα του Τόκιο, αναρωτιέται η Βρετανική Independent;

50 πόντοι, 16/25 σουτ, 14 ριμπάουντς και 5 μπλόκς ήταν αρκετά για να οδηγήσουν το παιδί από τα Σεπόλια, στη κορυφή του κόσμου.

O πιανίστας-συνθέτης Γιώργος Πατεράκης και το φωνητικό κουαρτέτο String Theory, 9 και 10 Ιουλίου, στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α στον Βοτανικό, προτείνουν τη δική τους αποκωδικοποίηση.

Δύο δίσκοι της ελληνικής δισκογραφίας που δεν ξεπερνιούνται, μια «διαφορετική» συναυλία στο Ηρώδειο που μας το υπενθυμίζει και μια συζήτηση που μας ξεκαθαρίζει πως αυτά που θυμόμαστε και αγαπάμε είναι τελικά αυτά και τα οποία είμαστε.

Και κάπως έτσι, το νομοσχέδιο Χατζιδάκη για τα εργασιακά δεν αλλάζει μόνο τα δεδομένα της ζωής, αλλά και τη λέξη των ημερών, το «μέσο συναλλαγών» με το οποίο συνδιαλεγόμαστε.

Κι όμως, το μέγα θέμα για τα ελληνικά social δεν είναι πως τα Φιλαράκια επιστρέφουν ξανά, αλλά πως ο Matt Le Blanc θυμίζει σε όλους κάτι. Διαφορετικό!

Γραφίστας, dj, ραδιοφωνικός παραγωγός και εικαστικός. Εδώ και δύο χρόνια «κατασκευάζει» πίνακες σαν τρελός. Και σκέφτεται με μουσική όλη την ώρα.

Και προσθέτει το όνομα της, ως νέα συγγραφέας, στη λίστα με τις πρώην δημοσιογράφους που βρίσκουν πια τον εαυτό τους στις σελίδες της (αυτό)μυθοπλασίας.

Και για να το πούμε και αλλιώς, pump up the volume.

Οι «Πασχαλινοί λαγοί του Πατούλη» έχουν γίνει θέμα για να ξενυχτάς και να αναρωτιέσαι τι στο καλό συμβαίνει σε αυτή την πόλη.

Μια εικόνα, πόσες λέξεις; Τα γενέθλια του Κωστή Χατζηδάκη έκρυβαν μια ευχάριστη έκπληξη.

Η νίκη του καλού(;). Τι δείχνουν τα νέα δεδομένα στο άντρο της τηλεοπτικής ακολασίας;

Α.κ.α και ξάφνου βλέπεις θάλασσα μετά από πέντε και βάλε μήνες. Γράφει ο Δημήτρης Πάντσος.

Σύμφωνα με τους κυβερνώντες ποιητές, χτυπάς μια ατομική ευθύνη. Και μετά όποιον τοίχο βρεις μπροστά σου. Από τον Δημήτρη Πάντσο.

To #ΗλεκτρικόΠρόβατο, σεβαστό account στο twitter, είχε την απορία και εμείς την τάση για καταγραφή και δεύτερες σκέψεις.

Είμαι αυτός που είχε μια καταπληκτική ιδέα μέσα στην καραντίνα. Να σώσει το στομάχι του και να βρει τον εαυτό του. Σε περίπτωση που τον έχασε. Και εξηγούμαι.

Σκέψεις, καημοί και… μια κάποια ανακούφιση για ένα πάρτι που δεν φαίνεται να χτυπά, πάλι, το κουδούνι στην εξώπορτα.

Η ασυμφωνία μεταξύ τους, αλλά και με τον ίδιο τους τον εαυτό, είναι η νέα επιθεώρηση που κάποιος οφείλει να ανεβάσει.

Ο Δημήτρης Πάντσος και ο τρίχρονος γάτος του Μάρκος, μετά από πέντε μήνες lockdown, δηλώνουν έτοιμοι να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλο.