Καλωσήρθατε στον 70ο Annual Herogasm ο οποίος και θα απλωθεί σε όλο το επεισόδιο με τον αριθμό έξι. Απαγορεύονται οι κάμερες, τα tv news και οι άσχετοι χωρίς ξεχωριστές δυνάμεις άνθρωποι. Φαγητό, αλκοόλ και λιπαντικά θα βρίσκονται παντού γι’ αυτό και μη ξεχάσετε φεύγοντας να ψηφίσετε και εσείς στο imdb, ανεβάζοντας το σκόρ πάνω από το 9.7 που είναι τώρα.
[ Ακολουθούν δεκάδες spoilers ]
Ο πρώτος όλων, ο υπερήρωας Στρατιώτης, προδομένος από το πρώτο του αρχικό mega team, επιστρέφει από τα βαθιά υπόγεια των Ρώσων επιστημόνων, οι οποίοι και έχουν προλάβει να τον μετατρέψουν σε κάτι σούπερ τρούπερ εκρηκτικό μετά-ζόμπι, ζητώντας, τι άλλο, από μια κάποια αυθεντική εκδίκηση. Στο πλευρό του θα τρέξουν ο Butcher, ο Hughie, η Kimiko και όλοι αυτοί που βοήθησαν στην απελευθέρωση του, αποσκοπώντας με την εκρηκτική του βοήθεια στην, επιτέλους για πάντα, εξόντωση του κοινωνιοπαθή Ντόναλντ Τράμπ των superheroes, Homelander (Andony Starr να ξέρεις, θα είσαι για πάντα ο Banshee της καρδιάς μου). Έως ότου δηλαδή αποκαλυφθεί η σκληρή αλήθεια, μέσα σε ένα όργιο από ιπτάμενα πέη, γυμνά supes κορμιά που βολικά μεταλλάσσονται για να χωρέσουν τα πάντα και συμπλέγματα που δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ούτε ο πιο αποτελεσματικός porn star. Πως αυτοί οι δύο είναι γενετικά συγγενείς, και άρα κομματάκι δύσκολο να αλληλοφαγωθούν.
https://www.youtube.com/watch?v=K-8VYKUZYiw
Μέχρι να φτάσουμε όμως σε αυτόν τον συναισθηματικό φετινό αχταρμά, να θυμηθούμε πως στους δύο πρώτους απολαυστικούς κύκλους, τα boys, η επίλεκτη (#not) αυτή ομάδα επαγρύπνησης που προσπαθεί να βάλει στη θέση του κάθε υπερήρωα που καταχράται τις δυνάμεις του, κατάφερε πολλά – ότι και αν γίνονταν τριγύρω της. Μεταξύ αυτών κατάφερε να μη χάσει τον χαρακτήρα της, την όποια απα-ανθρωπιά της, την χαριτωμένη αλαζονεία της, την αστείρευτη διαφθορά της αλλά και την σταθερή της όρεξη να ρίξει τη βάση της Vought Inter -της εταιρίας που εμπορεύεται τα supes, και να χορέψουν ένα disco theme μέσα στα συντρίμμια της.
Όλα αυτά βεβαίως, μέχρι που αποφάσισαν, εκεί στα κεντρικά, πως ήρθε η ώρα να το πάρουν αλλιώς και να σηκώσουν ψηλά τη σημαία. Τοποθετώντας σαν κεντρική ιδέα, μέσα σε ένα σεναριακό τουμπουρλούκι, την ανάγκη να υπενθυμίσουν το ανάλαφρο απενοχοποιημένο sexiness στον φρεσκοβαμμένο μετασυντηριτικό teen αμερικανικό μικρόκοσμο. Απενοχοποιημένο sexiness, δηλαδή, που μπορεί να περιλαμβάνει ακόμη και μια γκροντέσκο/ gay/prostate ass/superhero συνεύρηση που δεν πάει στο τέλος καθόλου, μα καθόλου καλά.
Ναι, έχει την πλάκα του να «μοιράζεσαι» τις ανάγκες του The Deep για ένα τρίο ή και κάτι παραπάνω με ότι οχταπλόκαμο κυκλοφορεί στον βυθό, δεν έχει καθόλου όμως πλάκα να «κατασκοπεύεις» την «κρεβατοκάμαρα» του honey love ζεύγους Hughie και Annie με τον ίδιο άβολο τρόπο που σκεφτόσουν πως μπορεί κάτι ανάλογο να συμβαίνει σε αυτή των γονιών σου. Ναι έχει την πλάκα του ο γυμνός διακτινισμός του άβγαλτου Hughie, ειδικά σε εκείνη την απίθανη πρώτη φορά που το ανακαλύπτει, αλλά δεν έχει καθόλου πλάκα όλη αυτή η ηθικολογία από το πουθενά και η κινδυνολογία που την συνοδεύει.
Ναι, φυσικά και μπορείς να χτυπήσεις παλαμάκια για τη διάχυτη όρεξη τους να τα βάλουν με την πολιτική δεξιά, τους φανατικούς της θρησκείας, όπως και κάθε μορφής φιλελευθερισμό, μπορείς όμως και να χτυπήσεις το κεφάλι σου κάπου αλλού, με τις αστοχίες που κρύβονται στον ισοπεδωτικό σαρκασμό τους που στοχοποιεί αχόρταγα φιλόζωους, τοξικομανείς, γκέι, αφροαμερικάνους και ότι άλλο σε πρόσωπο και ομάδα κυκλοφορεί στα πέριξ. Μόνο και μόνο για να δούμε με τι χάρη, μπορούν να απομακρύνονται τα βέλη τους, από την προσωπική τους υπερηρωική φαρέτρα.
https://www.youtube.com/watch?v=1qL4dwbt3JA
Το χιούμορ (“Well, ain’t that just f**king fairies and dancing dildos, eh?”) όπως και η αναίτια σπλατεριά υπάρχουν απλόχερα εδώ. Όπως και ένας Tomer Capone ως Frenchie, επιτέλους να προηγείται χιλιόμετρα των άλλων. Υπάρχει όμως και ένας σεναριακός ιστός, ατσούμπαλος, άστοχος και ιδιαιτέρως βραδυφλεγής πάνω στο οποίο όλα τα προηγούμενα κυκλοφορούν άσκοπα και κάπως ζαλισμένα.
Ο τρίτος κύκλος ξεκινά με μια, ανέλπιστα αχρείαστη, cameo εμφάνιση της Charlize Theron. Και όταν κάτι ξεκινά κάπως έτσι, ξέρεις στο βάθος της καρδιάς σου πως το πράγμα δεν θα πάει ακριβώς ίσως όπως θα ήθελες.
