Η 23η Ιουλίου αλλά και οι μέρες που ακολούθησαν στις πυρόπληκτες περιοχές ήταν τραγικές. Αν και αρχικά κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει και να συνειδητοποιήσει αυτό που είχε συμβεί, είναι πλέον σίγουρο πως οι εικόνες αυτές δεν θα σβήσουν ποτέ από τη μνήμη μας και πως όλα αυτά στα οποία γίναμε μάρτυρες θα μας ακολουθούν και θα εξακολουθούν να μας πληγώνουν.
Μα μέσα σε όλη αυτήν την τραγωδία παρατηρήσαμε κάτι συγκινητικά ελπιδοφόρο που μας δίνει κουράγιο και αισιοδοξία για να προχωρήσουμε μπροστά και να πιστέψουμε πως ο κόσμος που ζούμε μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Κι αυτό δεν ήταν άλλο από την τεράστια αλληλεγγύη του κόσμου για τους συνανθρώπους μας που επλήγησαν αλλά και την πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα κινητοποίηση για τα πυρόπληκτα ζώα. Από την πρώτη μέρα της καταστροφής, στήθηκε μια τεράστια επιχείρηση ανεύρεσης και διάσωσης των ζώων. Χιλιάδες πολίτες ενημερώθηκαν, οργανώθηκαν και ξεχύθηκαν στους δρόμους για τη σωτηρία τους. Τα κτηνιατρεία δέχονταν επί 24ωρου βάσεως και αφιλοκερδώς ζώα που χρειάζονταν νοσηλεία, κόσμος με φακούς στα χέρια έψαχνε μέσα στα συντρίμμια κι άφηνε φρέσκο νερό και τροφή σε κάθε γωνιά, στο facebook χιλιάδες άνθρωποι ανέβαζαν και κοινοποιούσαν δημοσιεύσεις για ζώα που βρέθηκαν και για τις ανάγκες που προέκυπταν και εκατοντάδες συμπολίτες μας άνοιξαν τα σπίτια τους για να φιλοξενήσουν αυτά τα πλάσματα. Οι άνθρωποι που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή για τη σωτηρία των ζώων, μίλησαν στην Popaganda.
«Το απόγευμα της Μαύρης Δευτέρας 23 Ιουλίου 2018, συνειδητοποιώντας ότι η φωτιά έχει φτάσει από τον Βουτζά στο Κόκκινο Λιμανάκι προμηνύοντας την καταστροφή που άφηνε πίσω της και την τραγωδία που επρόκειτο να ακολουθήσει, άμεσα οργανώσαμε ομάδες επιφυλακής για χώρους στη Ραφήνα που φιλοξενούνται σκυλιά, ώστε σε περίπτωση ανάγκης να γίνει εκκένωση. Την ίδια στιγμή έπρεπε να απεγκλωβίσουμε άλλα σκυλάκια που είχαμε σε οικόπεδο φύλαξης στο Κόκκινο Λιμανάκι. Δυστυχώς η πρόσβαση ήταν αδύνατη εκείνη τη στιγμή. Αργά το βράδυ που καταφέραμε να περάσουμε τα μπλόκα με κατεύθυνση το Κόκκινο Λιμανάκι, καταφέραμε να τα απεγκλωβίσουμε τα οποία και διεσώθησαν με ελαφρά εγκαύματα στις πατούσες τους και στη ράχη τους. Το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας με το πρώτο φως του ήλιου η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Ξεκινήσαμε με μια μικρή ομάδα διάσωσης του Πήγασου και συνοδεία δύο κτηνιάτρους να πάμε στα καμμένα προς αναζήτηση ζώων. Την ίδια στιγμή ξεκινάμε να οργανώνουμε με έκκληση μέσω της σελίδας μας στο fb Πήγασος Φιλοζωική Ραφήνας Πικερμίου, εθελοντικές ομάδες που ακροβολίστηκαν σε όλη την πληγείσα περιοχή, ξεκινώντας από το Κόκκινο Λιμανάκι, το Μάτι και κατόπιν Βουτζά και Αγ. Μαρίνα. Εθελοντικές ομάδες, τις επόμενες ημέρες της καταστροφικής φωτιάς και καθημερινά, εντόπιζαν τραυματισμένα ζώα, είτε με εγκαύματα, είτε με αναπνευστικά προβλήματα τα οποία μετέφεραν στο Vets4life, στο Αττικό Νοσοκομείο, στην ΕΔΚΕ που είχε στήσει ιατρείο στην πλατεία Κυρήνειας στη Ραφήνα, όπως και σε οσους κτηνιάτρους δήλωσαν ότι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφιλοκερδώς » μας δήλωσε ο φιλοζωικός σύλλογος Ραφήνας Πικερμίου “Πήγασος” για τις πρώτες κρίσιμες ώρες της καταστροφής.
Ο κ. Νίκος Παυλόπουλος, εθελοντής κτηνίατρος της ΕΔΚΕ, μας εξηγεί πως στήθηκε ο σωτήριος για αρκετά ζώα σταθμός πρώτων βοηθειών στην Ραφήνα «Την Τρίτη το πρωί, η Εθελοντική Δράση Κτηνιάτρων Ελλάδος, η οποία αυτή τη στιγμή έχει 600 μέλη κτηνιάτρους κι επί πτυχίω φοιτητές κτηνιατρικής, αποφάσισε να διαθέσει κάποια από τα κτηνιατρεία της για τη δωρεάν περίθαλψη και φροντίδα των πυρόπληκτων ζώων. Έτσι δημιουργήθηκε ένα δίκτυο περίπου 10 κτηνιατρείων. Την Τρίτη το βράδυ αποφασίσαμε ότι είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένας σταθμός πρώτων βοηθειών στο λιμάνι της Ραφηνας προκειμένου να παρέχονται οι πρώτες βοήθειες σε καποια ζωα και να αποσυμφορηθεί το κτηνιατρείο vets4life στη Μαραθώνος διότι, παρά την καταπληκτική δουλειά που έκαναν, δεν γινόταν να αντιμετωπίσουν μόνοι τους όλο το πρόβλημα. Τετάρτη πρωί επομένως ήρθαμε στο δημαρχείο, μας παραχωρήθηκε αμέσως ένας χώρος του Οργανισμού Λιμένος Ραφήνας και ξεκινήσαμε δουλειά. Κάθε μέρα βγάζαμε ένα πρόγραμμα με βάρδιες, είχαμε ομάδες στο δρόμο για αναζήτηση πυρόπληκτων ζώων και πηγαίναμε εκεί που μας καλούσαν για μετακινήσεις και απεγκλωβισμούς ζώων. Πιθανότατα μιλάμε για τη μεγαλύτερη κτηνιατρική δράση που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα και αμφιβάλλω αν εχει γίνει ποτέ και στην Ευρώπη κάτι ανάλογο».
Στα πυρόπληκτα συμπεριλαμβάνονται και πολλά άγρια ζώα τα οποία ανέλαβε κατα κύριο λόγο η ΑΝΙΜΑ – Σύλλογος Προστασίας και Περίθλαψης Άγριας Ζωής. Η κ. Μαρία Γανωτή, υπεύθυνη του συλλόγου, μας είπε «Εμείς θεωρούμε καταρχάς πως αυτό που συνέβη ήταν μια ανθρώπινη τραγωδία κι όχι μια τραγωδία για τη φύση. Η φύση τη γνωρίζει τη φωτιά κι έχει τον τρόπο να ανακάμπτει και να αποκαθίσταται με τους δικούς της ρυθμούς. Παρόλο που δυστυχώς αρκετά ζώα πεθαίνουν με σκληρό τρόπο, η βιοποικιλότητα γενικώς δεν πλήττεται. Αυτός που πλήττεται είναι ο άνθρωπος και ό,τι έχει γύρω του όπως είναι δυστυχώς και τα κατοικίδιά του. Στο κέντρο μας έφτασαν διάφορα άγρια ζώα όπως τρεις αλεπούδες με εγκαύματα οι οποίες δυστυχώς κατέληξαν, μια καρακάξα, μια δεκαοχτούρα, 1 σπουργιτάκι κ.α. Τα περισσότερα ζώα που έφτασαν σε εμάς ήταν χελώνες. Οι χελώνες σκάβουν το χώμα ώστε να μπουν μέσα μέχρι να φύγει η φωτιά κι έτσι γλιτώνουν συχνά με λίγα εγκαύματα. Αυτή τη φορά όμως, ήταν τέτοια η φωτιά που οι περισσότερες που ήρθαν εδω ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Αυτές που ήταν στις παρυφές επέζησαν έχοντας κυρίως αναπνευστικά προβλήματα και κάποια εγκαύματα στις πατούσες. Συνολικά διασώθηκαν 50 χελώνες οι οποίες αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε προστατευμένο εξωτερικό χώρο μέχρι να περάσει η περίοδος των πυρκαγιών και στη συνέχεια θα επιστρέψουν στη φύση » και συνεχίζει «Θέλω να πω πως είμαστε πραγματικά ταραγμένοι και συγκλονισμένοι από την ανθρώπινη τραγωδία αλλά και συγκινημένοι ταυτόχρονα από την ανθρωπιά και την αγάπη των ανθρώπων για τα κατοικίδιά τους που τα έψαχναν και κάποιοι εξακολουθούν να τα ψάχνουν σαν να πρόκεται για μέλη της οικογένειας τους»
Ο κτηνίατρος και γραμματέας του Δ.Σ. της Εθελοντικής Δράσης Κτηνιάτρων Ελλάδος κ. Θεόδωρος Καναβός ήταν από τους πρώτους που μετέβησαν στην Κινέτα και ανέλαβε να βοηθήσει τα πυρόπληκτα παραγωγικά ζώα οργανώνοντας 5 αποστολές « Όπως είχε γίνει και με τις πλημμύρες έτσι και τώρα με τις φωτιές δημιουργήθηκαν σοβαρά προβλήματα και στα παραγωγικά ζώα. Σε τρεις κτηνοτροφικές μονάδες στην Κινέτα και στα Γεράνεια όρη οι άνθρωποι βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια ολική καταστροφή. Πάρα πολλά ζώα κάηκαν αλλά ακόμα κι αυτά που επέζησαν, αυτήν τη στιγμή ζουν κάτω από τα καμμένα πεύκα διότι οι στάβλοι έχουν καταστραφεί ολοσχερώς. Σημαντικό πρόβλημα αποτέλει επίσης η σίτιση και το πότισμα αυτών των ζώων αφού οι εκτάσεις στις οποίες βοσκούσαν έχουν καεί και καταστράφηκε το δίκτυο ύδρευσης. Εμείς μεταβήκαμε από την πρώτη στιγμή στις πληγείσες περιοχές για να περιθάλψουμε τα ζώα στον τόπο του συμβάντος. Παρείχαμε φροντίδα, φάρμακα και τροφές αλλά δυστυχώς μέχρι εκεί μπορούμε να βοηθήσουμε και τα ζώα και τους ανθρώπους αυτούς. Παρόλα αυτα σε ό,τι προκύψει θα είμαστε κοντά τους ».
Για τη σημασία των εθελοντών φιλόζωων και των καθημερινών ανθρώπων που δεν γύρισαν την πλάτη στα ζώα κι έσπευσαν να βοηθήσουν με κάθε τρόπο, η κ.Σοφία Τζονίκη, Γ. Γραμματέας της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας, δήλωσε στην Popaganda «Δεν μπορώ να μην αναφέρω με απόλυτη πικρία ότι η διάσωση των πυρόπληκτων ζώων ήταν επιτυχημένη σε αντίθεση με αυτή των ανθρώπων, και αυτό έγινε χάρη στο τεράστιο ρεύμα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς που δημιουργήθηκε αποκλειστικά από εθελοντές φιλοζωικών σωματείων αλλά και απλούς πολίτες που έτρεξαν απο την πρώτη στιγμή στις πυρόπληκτες περιοχές προσπαθώντας να σώσουν όποιο ζώο έβρισκαν σε ανάγκη.
Και από την άλλη σκέφτομαι πόσο τραγελαφική θα ήταν όλη αυτή η κατάσταση διάσωσης των πυρόπληκτων ζώων άδεσποτων και μη , αν στην παρούσα φάση, δεν είχε αποσυρθεί και είχε ψηφιστεί ο νόμος Τσιρώνη, ένας νόμος που απέκλειε την δράση των φιλοζωικών σωματείων και έδινε όλη την αρμοδιότητα διαχείρισης στους Δήμους. Θα ήμασταν όλοι οι εθελοντές που δεν έχουμε συνεργασία με τον Δήμο Μαραθώνος και Ραφήνας, απλά παράνομοι! Πραγματικά θα είχε πολύ πλάκα να βρισκόμασταν με πρόστιμα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ απλά επειδή κάναμε το αυτονόητο!
Ξέρετε, μόνο οι αφυπνισμένοι πολίτες μέλη ή μη σωματείων δεν έχει σημασία, που δεν αδιαφόρησαν και έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να βοηθήσουν, είναι η ελπίδα μας σαν κοινωνία».
«Μέσα σε λίγες μέρες πάνω από 1000 συμπολίτες μας προθυμοποιήθηκαν να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους κάποιο πυρόπληκτο ζώο.», ‘Ελενα Δέδε από τη Dogs’ Voice.
Η Έλενα Δέδε και η ομάδα Dogs’ Voice κινητοποιήθηκαν από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η φωτιά στην Κινέτα κι εξακολουθούν να βρίσκονται στο πλευρό των ζώων και των ανθρώπων. Ανέλαβαν το πολύ δύσκολο έργο της ανεύρεσης σπιτιών για φιλοξενία και η παρουσία τους ήταν κάτι παραπάνω από πολύτιμη για τη γενικότερη διαχείριση της κρίσης «Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν συγκλονιστική. Μέσα σε λίγες μέρες πάνω από 1000 συμπολίτες μας προθυμοποιήθηκαν να φιλοξενήσουν στο σπίτι τους κάποιο πυρόπληκτο ζώο. Χιλιάδες ήταν ακόμα και αυτοί που προσέφεραν εθελοντική εργασία, τροφές και φάρμακα. Μέσα από τις κρίσεις και τις δυσκολίες τελικά μαθαίνουμε πως όταν είμαστε μαζί κι ενωμένοι τα αποτελέσματα είναι θεαματικά και πραγματικά είμαστε ανίκητοι. Οταν τα γεγονότα μας ξεπερνούν, όπως έγινε σε αυτήν την περίπτωση, δεν χωράνε εγωισμοί και ο διπλανός μας πρέπει να είναι συνεργάτης. Κανείς δεν είναι λιγότερο σημαντικός από τον άλλον και όλοι μαζί είμαστε μια αλυσίδα που μπορεί να κάνει θαύματα» και συμπληρώνει « Όταν θα φύγουν τα φώτα της δημοσιότητας τα ζώα θα εξακολουθούν να μας χρειάζονται κι εμείς πρέπει να σταθούμε αντάξιοι των προσδοκιών που δημιουργήσαμε. Είναι απόλυτη δέσμευση της Dog’s Voice πως κανένα ζώο δεν θα ξαναγυρίσει στο δρόμο. Αυτή η τεράστια επιχείρηση θα θεωρήσουμε πως έκλεισε με επιτυχία όταν θα υιοθετηθεί και το τελευταίο ζώο».
Οι μέρες που πέρασαν ήταν δύσκολες και σκληρές. Όλοι όσοι πήραν μέρος σε αυτήν την επιχείρηση διάσωσης των ζώων όμως έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό κι έτσι όλοι μαζί συντέλεσαν ώστε να έχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Παρόλα αυτά, κατά τη διάρκεια αυτών των τραγικών ημερών, ειπώθηκαν κι ακούστηκαν πολλά. Δεν θα αναφερθούμε σε αυτά γιατί ήταν τουλάχιστον άδικα και δεν αξίζει να υποσκελίσουν τη μοναδική φωτεινή εικόνα μέσα σε όλο αυτό το γκρίζο τοπίο. Θα ευχηθούμε μόνο αυτό κλείνοντας. Να μη βάζουμε πια στη ζυγαριά τις ζωές μας. Να μην αποφασίζουμε εμείς ποιά ζωή αξίζει να σωθεί και ποιά να θυσιαστεί, δεν είμαστε άξιοι για κάτι τέτοιο. Να θρηνούμε για κάθε ζωή που χάνεται και να χαιρόμαστε για κάθε ζωή που τα καταφέρνει. Κι από εκεί και πέρα, βοηθώντας όπως μπορούμε κάθε ζωντανό πλάσμα που έχει ανάγκη, να τιμήσουμε και τη δική μας ζωή.
