Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Η φετινή ΔΕΘ που ήταν ήσυχη κι απαλλαγμένη από εθνικιστικούς λαρυγγισμούς. Φαίνεται πως ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έπεσε λίγο έξω ως προς τη χρονική εκτίμηση, αλλά ναι, πλέον κανείς δεν ασχολείται με το ζήτημα.
Στα νέα χαρτοφυλάκια των επιτρόπων μάθαμε ότι σε αυτό της μετανάστευσης προστέθηκε και ο όρος «προστασίας του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής». Εκτός από το ότι είναι δάνειο από το neocon newspeak των Rumsfeld-Cheney μήπως να μας εξηγούσε κάποιος σε τι ακριβώς συνίσταται αυτός ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής και πως ακριβώς συνδέεται με τη μετανάστευση;
Παναγιώτης Μένεγος
Ο Λούις κι ο Μανού. Το μπάσκετ αυτοπροσώπως. Το πιο ωραίο άθλημα. Η πιο πορωτική ομάδα που το έπαιξε ποτέ. Η Εθνική Αργεντινής.
Θα είχε αποκτήσει ποτέ το καλτ στάτους που τον συνοδεύει εδώ και 2.5 δεκαετίες ο Daniel Johnston αν στην αρχή των 90s ο Kurt Cobain (εδώ με τον Flea των Red Hot Chili Peppers) δε φωτογραφιζόταν συνεχώς με το θρυλικό “Hi, How Are You” t-shirt από το ομώνυμο άλμπουμ του Johnston πίσω στο 1983 (το είχε βάλει μάλιστα στη λίστα με τα αγαπημένα του στα περίφημα ημερολόγιά του);
Μάλλον όχι. Αυτό δε σημαίνει ότι αυτός ο βασανισμένος τύπος δεν έπαιξε τον δικό του σημαντικό ρόλο στη σιωπηλή lo-fi επανάσταση που συνέβαινε στην Αμερική του hair metal και του Ριγκαν κι εξαργύρωσαν οι Nirvana. Είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή, είχε περάσει μεγάλες περιόδους σε ψυχιατρικά ιδρύματα, έχουν γυριστεί δυο φιλμ για τη ζωή του. Από τον καιρό όμως που κυκλοφόρησε την πρώτη του μουσική, ενώ δούλευε ψήστης στα McDonald’s, αναδείχθηκε σε σημαντική μορφή του αμερικάνικου underground επηρεάζοντας μια ολόκληρη γενιά μουσικών.
Έφυγε προχθές από τη ζωή σε ηλικία 58 ετών μετά από καρδιακή προσβολή…
Θεοδόσης Μίχος
“You can build all the pretty buildings you want. The streets are still dirty.”H τρίτη και τελευταία σεζόν του νεοϋορκέζικου αριστουργήματος των George Pelecanos και David Simon, μόλις ξεκίνησε.
https://www.youtube.com/watch?v=h2tFmlBKFZA
(Ευκαιρία να θυμηθούμε και όσα είχε πει ο Pelecanos στην Popaganda με αφορμή την πρώτη )
Είχε τον διάβολο μέσα του αλλά ήταν ψυχούλα. #RIPDanielJohnston
https://www.youtube.com/watch?v=wJZOe65eA4Y
Ντενίσα Μπαϊρακτάρι
«Τα Fenty μπήγουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της Victoria’s Secret
», αυτός είναι ο τίτλος που επέλεξε το CUT για να μιλήσει για την καινούρια συλλογή εσωρούχων που φέρουν την υπογραφή της Rihanna. Riri did it again, I rest my case…
Ξεκίνησε πρόσφατα η δεύτερη σεζόν του GNTM, του όχι και τόσο guilty pleasure πολλών από μας. Είναι πολλά που μπορούν να σε ενοχλήσουν στο συγκεκριμένο show, ειδικά αν είσαι γυναίκα. Η απαξίωση με την οποία αντιμετωπίζονται πολλές από τις υποψήφιες, το γεγονός ότι η βιομηχανία της μόδας παρουσιάζεται σαν να είναι αυτή που θα σώσει τον πλανήτη ή το ότι οι κριτές μην μπορώντας προφανώς να μην είναι πάντα στραμμένα τα φώτα πάνω τους, εξίσωσαν το γεγονός ότι μια από τις υποψήφιες είχε δεχτεί ανελέητο μπούλινγκ και ρατσισμό λόγω του χρώματος και της καταγωγής της, με τις δικές τους δυσκολίες επειδή είχαν λίγο πιο σκούρο δέρμα από τον μέσο Έλληνα ή επειδή έκαναν εξώφυλλα στην εφηβεία.
Μερικά μόλις λεπτά πριν όμως, οι ίδιοι κριτές που καταδίκαζαν τόσο έντονα το μπουλινγκ, αφού όπως μας ενημέρωσαν το είχαν όλοι τους βιώσει, έκαναν και εκείνοι μπούλινγκ σε υποψήφια από την Κύπρο, οι ίδιοι κριτές που στο πρώτο επεισόδιο ζήτησαν από παίκτρια με καταγωγή από το Σουδάν και την Νιγηρία να τους χορέψει african dances.
Εκείνο όμως, που δεν χωνεύεται με τίποτα είναι τα «ΟΥΑΟΥ» και τα «ΜΠΡΑΒΟ» κάθε φορά που μια υποψήφια λέει κάτι το αυτονόητο, όπως για παράδειγμα ότι έχει περάσει στο πανεπιστήμιο και σπουδάζει, κάνοντας το να μοιάζει σαν κάτι τόσο σπάνιο. Reality Check: τα κορίτσια μπορούν και να σπουδάζουν και να περπατούν σε πασαρέλες. Η μόδα είναι πολύ ωραία, η βιομηχανία της πολύ σκληρή, αλλά αυτό που βλέπουμε κάθε Κυριακή και Δευτέρα στο STAR, δεν έχει καμία σχέση με μόδα…
Λίνα Ρόκου
Ολίβια, σ’ αγαπώ
https://www.youtube.com/watch?v=L6YUOAslihA&feature=share&fbclid=IwAR3DzOJItRJLUObtuP-zhc3e3DHf0eJBCI-TmoDZJbW_zkbK6_JkfnCwOWg
Ο θάνατος του
Νάνου Βαλαωρίτη
Ζωή Παρασίδη
Την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου, από τις 17.30 η 2η Παιδική Αντιρατσιστική Γιορτή διοργανώνεται στο γήπεδο μπάσκετ στην πλατεία του Αγ. Ανδρέα στην Λαμπρινή. Στόχος της γιορτής-πρωτοβουλίας του Αntinazi Zone – YRE «είναι τα παιδιά να μάθουν να λειτουργούν ομαδικά, να εξαλείψουμε τις διαφορές, αγκαλιάζοντας τη διαφορετικότητα, ρίχνοντας γέφυρα αλληλεγγύης προκειμένου να γνωρίσουμε πολιτισμούς και χώρες μέσα από έναν δημιουργικό τρόπο». Έχει ελεύθερη είσοδο και αν υπάρχει συμμετοχή θα είναι από τις πιο ωραίες εικόνες του Σαββατοκύριακου.
Σύμφωνα με σχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση, θα χορηγείται ελληνική υπηκοότητα σε πολίτη τρίτης χώρας που αποκτά κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα αξίας τουλάχιστον 2 εκ.€. Αξίζει να θυμηθούμε ότι μέλη της κυβέρνησης αρνούνταν να ψηφίσουν τη χορήγηση υπηκοότητας στα παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα. Από τη μία υπηκοότητα στην άλλη, μερικά εκατομμύρια απόσταση.
Ελένη Τζαννάτου
Στο repeat
True love will find you in the end.
Τζούλια Τσιακίρη
Ο τρόπος που σε απορροφά η λογοτεχνία μπορεί να δημιουργήσει ως και παραισθήσεις. Αγγίζεις ξαφνικά το δέρμα της παλάμης σου ενώ διαβάζεις τη φράση του Albert Camus (τον λατρεύω) – «Η ίδια η θάλασσα είχε χάσει το βαθύ της μπλε χρώμα και, κάτω από το συννεφιασμένο ουρανό, έπαιρνε ανταύγειες ασημιές και σιδερένιες, οδυνηρές για το βλέμμα» και οικειοποιείσαι άτσαλα τη δύναμη της περιγραφής του, αισθάνεσαι περισσότερο παρά ποτέ το άγγιγμα, τη λεπτή υφή, οικειοποιείσαι έντονα τη δύναμη της μεταφοράς, και γίνεται το δέρμα σου πέταλο από γιασεμί.
Στους καφενέδες στην αγορά / κυλά ο χρόνος αμείλικτα κυλά.
