Ανακοινώθηκαν χτες οι υποψηφιότητες των φετινών Όσκαρ, με την Εξουσία του Σκύλου να συγκεντρώνει 12 και το Dune 10 μετά από μια χρονιά στην οποία το Χόλιγουντ αναγκάστηκε να προσαρμοστεί γρήγορα στη μετά-πανδημική πραγματικότητα των κραδασμών του παραδοσιακού μοντέλου διανομής και την ολοένα και αυξανόμενη κυριαρχία των υπηρεσιών streaming. Το Netflix (H Eξουσία του Σκύλου, Don’t Look Up, tick… tick… BOOM!, The Lost Daughter, Το Χέρι του Θεού – 36 υποψηφιότητες μαζί με τις μικρού μήκους), το Apple TV+ (CODA, The Tragedy of Macbeth), το Amazon Prime Video (Είμαστε οι Ρικάρντο) και το HBO Max (Dune, King Richard) στέκονται πλέον επάξια δίπλα στα καθιερωμένα στούντιο και τους εξειδικευμένους διανομείς και σε οσκαρική αναγνώριση, “απειλώντας” σε πολλές περιπτώσεις να επικρατήσουν σε μεγάλες κατηγορίες. Με μονοψήφιο αριθμό υποψηφιοτήτων ακολουθούν το West Side Story (7 κατηγορίες, παρά την εμπορική αποτυχία του), το King Richard και το Μπέλφαστ (αμφότερα 6), το Don’t Look Up, το Drive my Car και το Μονοπάτι των Χαμένων Ψυχών (όλα με 4) και το Είμαστε Οι Ρικάρντο, το CODA, το Πίτσα Γλυκόριζα και το No Time To Die (από 3 το καθένα). Κάπως έτσι είναι, λοιπόν, οι λίστες σε μια χρονιά που είδε τη μεγαλύτερη συμμετοχή όλων των εποχών από τα μέλη της Ακαδημίας στη διαδικασία της ψηφοφορίας, με την CEO της οργάνωσης, Ντον Χάντσον, να κάνει λόγο για εκλέκτορες από 82 χώρες. Ωστόσο, καμία ανακοίνωση δεν έρχεται χωρίς μερικές αιματοχυσίες, στις οποίες ρίχνουμε μια ματιά παρακάτω:
Η Lady Gaga έξω από τον Α’ γυναικείο ρόλο
Ποιος είδε τα Little Monsters και δεν τα φοβήθηκε χτες, μόλις συνειδητοποίησαν όλοι ότι η βραβευμένη με Χρυσή Σφαίρα και υποψήφια στα SAG και BAFTA πρωταγωνίστρια του Οίκου Gucci (για αρκετούς, μάλιστα, το φαβορί και για τη νίκη) έμεινε εκτός της 5άδας του Α’ γυναικείου ρόλου. Η ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ, που μεταξύ μας ήταν αστείο να συμπεριλαμβάνεται σοβαρά στην κουβέντα για τα Όσκαρ, αποκλείστηκε σχεδόν ολοκληρωτικά και κέρδισε μόνο μια υποψηφιότητα στο μακιγιάζ (αν και ο Τζάρεντ Λίτο είναι υποψήφιος για Χρυσό Βατόμουρο), την ώρα που μια από τις πιο ανταγωνιστικές και απρόβλεπτες κατηγορίες άνοιξε διάπλατα την κούρσα, συμπεριλαμβάνοντας ψιλο-σίγουρες σταρ όπως η Νικόλ Κίντμαν (Είμαστε οι Ρικάρντο), η Τζέσικα Τσαστέιν (The Eyes of Tammy Faye) και η Ολίβια Κόλμαν (The Lost Daughter), την ανέλπιστη Πενέλοπε Κρουζ για τις αλμοδοβαρικές Παράλληλες Μητέρες και τη μεγαλύτερη έκπληξη όλων…
Κρίστεν Στιούαρτ, υποψήφια για το Spencer
Η αγαπημένη του Film Twitter απέτυχε να κερδίσει υποψηφιότητα στα βραβεία SAG (που απονέμονται από τους ηθοποιούς), γεγονός που θεωρήθηκε ως το φιλί του θανάτου για την οσκαρική πορεία της για την ενσάρκωση της πριγκίπισσας Νταϊάνα στην ταινία του Πάμπλο Λαραΐν. Αν και η ερμηνεία της δίχασε τους κριτικούς παγκοσμίως (στην Ελλάδα η ταινία δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα), η Στιούαρτ κατάφερε να νικήσει άλλες πιθανές πρωτάρες στην κατηγορία του Α’ γυναικείου, όπως η Αλάνα Χάιμ (Πίτσα Γλυκόριζα), η Εμίλια Τζόουνς (CODA) και η Ρενάτε Ρέινσβε (The Worst Person In The World) και σόκαρε τους πάντες καταφέρνοντας να είναι η πέμπτη υποψήφια. Πάντως, όπως όλα δείχνουν η υποψηφιότητα θα είναι η ανταμοιβή της, αφού η ταινία απέτυχε να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε άλλη κατηγορία και μάλλον δεν άρεσε στην Ακαδημία. Και όλα αυτά την ώρα που ο Ρόμπερτ Πάτινσον έκανε το γύρο των social media για τη νέα του edgy φωτογράφηση στο GQ. Η χτεσινή μέρα ήταν μεγάλη για τους φαν του Twilight.
Εκτός σκηνοθεσίας ο Ντενί Βιλνέβ
Ένα rollercoaster συναισθημάτων πρέπει να βίωσε χτες ο Ντενί Βιλνέβ, ο οποίος έπρεπε να συμφιλιωθεί ταυτόχρονα με την επαναλαμβανόμενα λανθασμένη προφορά του ονόματός του (“Ντανού Βιλνούφ”), τις 2 του υποψηφιότητες για Όσκαρ ως συμπαραγωγός και συν-σεναριογράφος του Dune και την τελική απογοήτευση της απουσίας του από την πεντάδα της σκηνοθεσίας (τη θέση του πήρε ο Ριουσούκε Χαμαγκούτσι). Η ταινία του αναγνωρίστηκε σε 10 ολόκληρες κατηγορίες, και όμως η Ακαδημία δεν θεώρησε λογικό να προτείνει τον ενορχηστρωτή της όλης υπόθεσης που ολοφάνερα θαυμάζει. Ο κλάδος των σκηνοθετών πάντα κάνει το δικό του. Μην στενοχωριέσαι, Ντανού Βιλνούφ, υπάρχει πάντα η δυνατότητα ρεβάνς με το Dune 2.
Απρόσμενες επιλογές στις ερμηνευτικές κατηγορίες
Τελικά στην Ακαδημία άρεσε περισσότερο το The Tragedy of Macbeth από όσο περίμενε κανείς, και ανάμεσα στις 3 υποψηφιότητές του βρίσκεται και ο πρωταγωνιστής, Ντένζελ Γουάσινγκτον, που έγινε ο δεύτερος Αμερικανός ηθοποιός που κερδίζει υποψηφιότητα για Όσκαρ παίζοντας Σαίξπηρ. Προφανώς τους άρεσε και το Είμαστε οι Ρικάρντο, που παρόλο που εξαφανίστηκε από το Πρωτότυπο Σενάριο (μάλλον οι σεναριογράφοι δεν εκτίμησαν την υποτιμητική μεταχείριση του συναδέλφου τους στην ταινία από τον Άαρον Σόρκιν) έχει 3 ερμηνευτικές υποψηφιότητες, συμπεριλαμβανομένης και μίας για τον Τζ. Κ. Σίμονς στον Β’ ανδρικό. Κουφή η επιλογή της Τζούντι Ντεντς έναντι της συμπρωταγωνίστριάς της, Κατρίνα Μπαλφ, από το Μπέλφαστ, αλλά δεν μπορείς να τα βάλεις με μια Dame. Ο Τζέσι Πλέμονς και η Κίρστεν Ντανστ είναι το ένα από τα δύο ανδρόγυνα που είναι υποψήφια (το άλλο είναι Κρουζ-Χαβιέ Μπαρδέμ), ενώ η Τζέσι Μπάκλεϊ κατάφερε να ξεχωρίσει στο The Lost Daughter.
Flee x 3
Η δανέζικη ταινία έγραψε Ιστορία ως η πρώτη που είναι υποψήφια σε 3 κατηγορίες την ίδια χρονιά: καλύτερης διεθνούς ταινίας, καλύτερου ντοκιμαντέρ και καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων. Η αυτοβιογραφική αφήγηση ενός Αφγανού πρόσφυγα έχει συζητηθεί όσο λίγες ταινίες φέτος, όχι μόνο για την υβριδική μορφή της αλλά και για τη συναισθηματική βαρύτητά της. Οι πιθανότητές της είναι καλύτερες στην κατηγορία του ντοκιμαντέρ, όπου καλείται να κονταροχτυπηθεί με το Summer of Soul του Questlove, μεταξύ άλλων. (Υποθέτουμε ότι το διεθνές Όσκαρ το έχει στο τσεπάκι το Drive My Car και το animated το Encanto.)
Η αγάπη για το The Worst Person in The World και το Drive My Car
Το πάθος των αμερικανών κριτικών για δύο ξενόγλωσσες ταινίες, το νορβηγικό The Worst Person in The World και το ιαπωνικό Drive My Car, μεταφράστηκε τελικά σε σημαντικές υποψηφιότητες για τις δύο ταινίες πέρα από τη διεθνή κατηγορία, με την πρώτη να εμφανίζεται στο Πρωτότυπο Σενάριο και τη δεύτερη στο Διασκευασμένο Σενάριο, την Σκηνοθεσία και την Καλύτερη Ταινία, θυμίζοντας λίγο το θρίαμβο των Παράσιτων. Οι ταινίες, που ξεκίνησαν την πορεία τους από το φεστιβάλ Καννών, αποτελούν επιβεβαίωση της δύναμης και της ανάγκης για κινηματογραφικά φεστιβάλ (και ο Χοακίμ Τρίερ και ο Ριουσούκε Χαμαγκούτσι είχαν παρελθόν με τις Κάννες, που στήριξαν και τις προηγούμενες ταινίες τους.)
Απο τα Ιμαλάια στα Όσκαρ
Με την πραγματικά ουρανοκατέβατη υποψηφιότητα του αξιαγάπητου Lunana: A Yak in the Classroom για Καλύτερη Διεθνή Ταινία, το Μπουτάν έγινε η μικρότερη χώρα που έχει προταθεί ποτέ για Όσκαρ. Ταυτόχρονα, τρώγοντας τη θέση που θεωρητικά θα κατείχε το Ένας Ήρωας αποκαλύπτει και την Farhadi fatigue από την οποία ενδεχομένως αρχίζει να υποφέρει η παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα.
thank u, next στην Αριάνα;!
Μας στέρησαν το “We Don’t Talk About Bruno”, μας στέρησαν κι ένα live από την Αριάνα Γκράντε στο πολύ αστείο τραγούδι “Just Look Up” από το Don’t Look Up που απέτυχε τελικά να είναι υποψήφιο. Αστεροειδή, χτύπα.
