Μπορεί ο Sergio Vega να συνέβαλλε συνθετικά μόνο στον τελευταίο δίσκο των Deftones, μα η ιστορία του μαζί τους ξεκινάει πολλά χρόνια πριν, κάτι που τον καθιστά όχι τον «καινούργιο» της παρέας, αλλά ισοδύναμο στη γνώμη και την εκπροσώπηση του συγκροτήματος με τα υπόλοιπα μέλη. Ώρα Ελλάδος 8 το απόγευμα, μια από τις τελευταίες δροσερές μέρες της Άνοιξης και συνδεόμαστε τηλεφωνικά με Νέα Υόρκη…
Πώς έκατσε η γνωριμία σου με τους Deftones; Γνωριστήκαμε το 1995 στο Warped Tour. Τότε έπαιζα με τους Quicksand (σ.σ. post-hardcore θρύλοι, ψάχτε τους), ήμασταν μαζί στην τουρνέ και έτυχε να έχουμε κοινούς φίλους. Κάποιοι μου έλεγαν ότι έπρεπε να τους τσεκάρω, πράγμα το οποίο έκανα. Μετά γνωριστήκαμε και έτσι ξεκίνησε η σχέση μας, ήταν πολύ κουλ τύποι. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1998 περιόδευσα μαζί τους για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, για ένα μήνα νομίζω. Ο Chi είχε μόλις τραυματίσει το πόδι του, οπότε έκατσε να χρειαστεί να τους βοηθήσω, ήταν μια εμπειρία συναρπαστική. Είναι πολύ καλοί άνθρωποι.
Ποιος είναι ο μπασίστας που σε έκανε να αποφασίσεις να πιάσεις μπάσο στα χέρια σου; Ειλικρινά, αυτό που με επηρέασε στο να παίξω μπάσο ήταν το Tom & Jerry. Όταν ήμουν μικρός είχα δει ένα επεισόδιο που ο Tom έπαιζε μπάσο και τραγούδαγε και είπα «ω, φίλε, πρέπει να το κάνω και εγώ αυτό». Από μουσικούς, το ίνδαλμά μου ως μπασίστας ήταν ο Harley από τους Cro Mags. Ιδρύθηκαν όταν ήμουν πιτσιρικάς και είχαν τον πιο απειλητικό ήχο από οποιαδήποτε άλλη μπάντα. Ήμουν χωμένος σε πιο punk συγκροτήματα, όπως οι Discharged, οι Crass και άλλες πολιτικοποιημένες μπάντες, αλλά αυτός ο ήχος ήταν που με συντάραξε.
Τι διαφορετικό πιστεύεις ότι εξαρχής είχαν οι Deftones και θεωρούνταν ΟΚ σε σχέση με πολλά συγκροτήματα του nu metal όταν αυτό ήταν στα πάνω του; Γιατί κάποτε τους κατέτασσαν εκεί. Πολλές φορές οι κατηγοριοποιήσεις είναι βεβιασμένες και δεν ταιριάζουν με την προσωπικότητα μιας μπάντας. Προσπαθούν να ταυτίσουν μια μπάντα με ένα γενικότερο ήχο, μα δεν είναι όλα τα συγκροτήματα έτσι. Οι Deftones ήταν ανέκαθεν ένα συγκρότημα πειραματικό, είχαν μια heavy αίσθηση και τις βάσεις τους στο metal, μα προσπαθούσαν να τους ταυτίσουν με κάτι πιο περιορισμένο από αυτό που πραγματικά ήταν. Μετά κυκλοφόρησε το White Pony και επιβεβαίωσε το αντίθετο, ότι στη μπάντα δεν υπήρχαν περιορισμοί.
Ποιο τραγούδι είναι αυτό που γουστάρεις περισσότερο να παίζεις επί σκηνής; Αυτό αλλάζει από περίοδο σε περίοδο. Συνήθως όποιο κομμάτι είναι νεότερο είναι αυτό που με έλκει και πιο πολύ. Οπότε αν είχα να πω κάτι, αυτό θα ήταν οποιοδήποτε κομμάτι από τον τελευταίο δίσκο της μπάντας.
Ορισμένοι φανς του metal χώρου άρχισαν να λένε στο διαδίκτυο πως δεν αξίζετε να είστε headliners σε ένα φεστιβάλ που λέγεται Heavy By The Sea. Γιατί κάποιοι μένουν κολλημένοι στο ότι ο μόνος heavy ήχος είναι το «παραδοσιακό» metal; Πώς απαντάς σε αυτό; Κάποιοι άνθρωποι γουστάρουν να πλάθουν τον κόσμο όπως αυτοί θέλουν, είμαι εντάξει με αυτό. Εγώ και οι υπόλοιποι στη μπάντα ποτέ δε νοιαστήκαμε να πούμε τι είναι τι, απλά το κάναμε. Προερχόμαστε από μια διαφορετική εποχή και έναν κόσμο ανάμεικτων ήχων, το hip hop ήταν συναρπαστικό για εμάς, όπως και η dance, η 80’s μουσική, το metal, το punk. Δεν μας νοιάζει. Αν κάποιος εξακολουθεί να νοιάζεται για κάτι τέτοιο, μαγκιά του. Οπότε είμαι απλά σε στυλ «όπως γουστάρεις μεγάλε, εμείς θα ‘ρθουμε και θα κάνουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα».
Πώς σου φαίνεται που με τους Deftones σου δίνεται η ευκαιρία να ταξιδέψεις σε μακρινά μέρη όπως η Ελλάδα; Είμαι ενθουσιασμένος και είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Όταν ξεκινάς μια περιοδεία, βλέπεις ότι υπάρχουν διαφορετικά μέρη και καλοί άνθρωποι ανά τον πλανήτη. Οπότε το να έρθουμε στην Ελλάδα και, αν όλα πάνε καλά, να ξαμοληθούμε στους δρόμους της Αθήνας και μετά να παίξουμε για τον κόσμο, να μοιραστούμε πράγματα μαζί του, έχει μεγάλη σημασία.
Τέλος, σε ποια ταινία θα ήθελες να ακούσεις ως soundtrack το Koi No Yokan; Χμ… το Akira του Katsuhiro Otomo. Αυτό θα ήταν το κατάλληλο. Δεν ξέρω πως θα κολλάει, μα πραγματικά θα ήθελα να το δω και να ακούγεται ο δίσκος ως χαλί. Θα ήταν φοβερό κάτι τέτοιο.
Οι Deftones θα εμφανιστούν μαζί με Nighststalker, Ghost και Planet of Zeus στο Heavy by the Sea Festival. Δευτέρα 23 Ιουνίου, Πλατεία Νερού, Φάληρο. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
