Η Αλεξάνδρα Αηδονοπούλου, αν και λυρική τραγουδίστρια, είναι παιδί της «Λιλιπούπολης»

ΜΟΥΣΙΚΗ: Το πρώτο μου μουσικό όργανο ήταν το πιάνο. Είχα την επιθυμία να αρχίσω μαθήματα όταν σε μικρή ηλικία άκουσα μία ξαδέλφη της γιαγιάς μου να παίζει το “für Elise” του Beethoven σε ένα keyboard που είχε η γιαγιά μου στο σπίτι. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο έρωτάς μου για τη μουσική. Στο σπίτι ακούγαμε πολλή κλασική μουσική αλλά και ρεμπέτικα. Έπαιζα πιάνο και συνόδευα τον πατέρα μου που έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε Βαμβακάρη και Τσιτσάνη ενώ στα πρώτα χρόνια που μάθαινα πιάνο ανακάλυψα τον Bach.  Η μεγάλη μου αγάπη για τον Bach ξεκίνησε στο πιάνο και συνεχίζει να δυναμώνει όλο και περισσότερο σήμερα με κάθε ορατόριο ή καντάτα του Bach που τραγουδάω. Είμαι από τα παιδιά της «Λιλιπούπολης». Το «Ρόζα Ροζαλία», το «Χρυσαλιφούρφουρο», ο «Χορός των Μπιζελιών» θα με κάνουν ακόμη και σήμερα να χαμογελάσω. Στην εφηβεία πέρασα μια μεγάλη Pink Floyd φάση οπότε και μάζεψα όλη τη δισκογραφία τους.

Τα τελευταία χρόνια στη ζωή μου κυριαρχεί η μπαρόκ μουσική. Είναι ένας κόσμος τόσο μαγικός που με κάθε έργο που μελετάω με «τραβάει» ακόμα περισσότερο στα βάθη του. Τραγουδώντας άριες του Vivaldi και του Händel δεν μπορώ παρά να αφεθώ στη μαγεία εκείνης της εποχής. Και το ταξίδι συνεχίζεται και γίνεται όλο και πιο συναρπαστικό με κάθε μουσικό έργο που έρχομαι σε επαφή. Η κύρια ασχολία μου είναι η ερμηνεία των έργων, αλλά τον τελευταίο καιρό μου έχει δοθεί η ευκαιρία να διδάσκω μουσική σε παιδιά δημοτικού σε διάφορα σχολεία της Αυστρίας. Νομίζω πως το να μεταδίδω την αγάπη μου για τη μουσική είναι αυτό που με κάνει ευτυχισμένη.  Και μπορεί θεωρητικά να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα η απόδοση ενός σύνθετου μουσικού κομματιού σε μία μεγάλη συναυλιακή αίθουσα και το «μοίρασμα» με ένα κοινό γαλουχημένο και με γνώσεις στο είδος, αλλά η διδασκαλία ενός απλού παιδικού τραγουδιού εντός μίας τάξης με γεμίζει και αυτή με αυθεντική χαρά.

Έχω δουλέψει σκληρά με τον εαυτό μου για να καταφέρω όλα όσα αυτή τη στιγμή έχω και θα συνεχίσω να το κάνω με πείσμα, αλλά με θεωρώ και πολύ τυχερή. Και μόνο που ζω στη Βιέννη περιβάλλομαι εξ ορισμού από μουσική της κλασικής και ρομαντικής εποχής. Είναι σαν να ζω ανάμεσα στον Mozart, τον Schubert, τον Beethoven και τον Strauss.

ΒΙΒΛΙΑ: Διαβάζω πολλά βιβλία μουσικής. Βιβλία με νότες, παρτιτούρες. Συχνά χειρόγραφες κι αυτό είναι κάτι που απολαμβάνω πολύ. Παλαιότερα διάβαζα πολλά βιβλία με αριθμούς. Το πρώτο μου πτυχίο είναι στα Μαθηματικά κι αυτή είναι μία επιστήμη που αγαπώ πολύ. Καταπιάστηκα με πολλά βιβλία Θεωρίας Αριθμών και Άλγεβρας. Αν και δεν είμαι βιβλιοφάγος και δεν έχω διαβάσει πολλά από τα must της κλασικής λογοτεχνίας θα έλεγα πως ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία είναι τα «Εκατό Χρόνια Μοναξιά» του Márquez. Κατά τα άλλα περνάω μία φάση που λατρεύω την αστυνομική λογοτεχνία. Ένα βιβλίο που μου άρεσε πολύ ήταν «Η Αλήθεια για την Υπόθεση Χάρρυ Κέμπερτ» του J. Dicker.

ΤΑΙΝΙΕΣ: Τα τελευταία χρόνια σπάνια έχω την υπομονή να παρακολουθήσω μια ολόκληρη ταινία. Καμιά φορά μπορεί να δω μια ταινία μυστηρίου ή ένα θρίλερ, κάτι χωρίς πολλά ηθικά διδάγματα – κάτι τέτοιο με χαλαρώνει. Σινεμά δεν πάω. Η τελευταία μου φορά στο σινεμά ήταν στη Βιέννη σε μια ζωντανή αναμετάδοση μιας παράστασης  της όπερας Giulio Cesare του Georg Friedrich Händel από τη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.

ΣΠΟΡ: Αγαπάω πολύ τη γιόγκα και τους μεγάλους περιπάτους. Στη Βιέννη όπου είναι η βάση μου υπάρχουν μεγάλα πάρκα που σου δίνουν τη δυνατότητα για έναν όμορφο περίπατο που συχνά λειτουργεί «διαλογιστικά».

ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Το ίντερνετ είναι για μένα μία πολύ σημαντική πηγή πληροφοριών. Είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για τη δουλειά μου αφού βρίσκω online πολλές παρτιτούρες για έργα που έχω να τραγουδήσω και να μελετήσω, ενώ με εμπνέει το να ακούω πολλές ερμηνείες έργων από άλλους λυρικούς τραγουδιστές. Είναι σαν μία τεράστια βιβλιοθήκη στην οποία έχει πρόσβαση ο καθένας από οπουδήποτε και που επιτρέπει την εξάπλωση μουσικών ερεθισμάτων. Αυτό είναι κάτι το απίστευτο και ανεκτίμητο.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Δεν θα έλεγα πως παρακολουθώ πολλή τηλεόραση. Όταν έρχομαι στην Ελλάδα είμαι πάντοτε πολύ απασχολημένη με θέματα μουσικής και τον ελεύθερό μου χρόνο τον περνώ με φίλους και αγαπημένους, επομένως η τηλεόραση παραμένει κλειστή. Στη Βιέννη μπορεί να παρακολουθήσω κάποιες φορές εκπομπές που έχουν να κάνουν με το αντικείμενό μου, όπως ντοκιμαντέρ για την κλασική μουσική.

ΤΑΞΙΔΙΑ: Είμαι μεταξύ Ελλάδας και Αυστρίας επομένως η βαλίτσα μου ποτέ δεν αποθηκεύεται. Αυτό είναι ίσως και το αγαπημένο μου ταξίδι γιατί κάθε φορά έχω κάτι να προσμένω κάνοντάς το – μία επερχόμενη συναυλία, πρόβες, συναντήσεις με αγαπημένους συνεργάτες και φίλους. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό για αυτό. Τα καλοκαίρια μου τα περνώ από παιδί στη Σίφνο. Έχω να θυμάμαι από εκεί πολλές εξαλλοσύνες τις οποίες δε θα άλλαζα με τίποτε. Τεράστιες παρέες και ξενύχτια που απέχουν από την παρούσα ζωή μου αλλά με έχουν γεμίσει με όμορφες αναμνήσεις και έχουν δέσει τις φιλίες μας. Συνεχίζω να περνάω τα καλοκαίρια μου εκεί αρκετά διαφορετικά. Οι παραλίες, τα μπάνια και οι παρέες μπορεί να είναι τα ίδια αλλά τα βράδια μας είναι σίγουρα πιο χαλαρά. Συγκυριακό ή μοιραίο η Σίφνος έχει μία μεγάλη μουσική παράδοση, το Μουσικό της Εργαστήρι είναι κάτι που βοηθάει σε αυτό, και συχνά θα μας δοθεί η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μία απρόσμενα καλή συναυλία.

ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Έχω δύο γειτονιές. Την Φιλοθέη στην Αθήνα και το τρίτο διαμέρισμα της Βιέννης, μια γειτονιά κοντά στο κανάλι του Δούναβη. Πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, πολύ αγαπημένες και οι δύο.

ΤΩΡΑ: Επαγγελματικά, ετοιμάζομαι να τραγουδήσω στη Βιέννη σε μία σειρά συναυλιών με το Stabat Mater του Pergolesi μαζί με ένα σύνολο μπαρόκ και παράλληλα βρισκόμαστε στον σχεδιασμό εμφανίσεων στην Αθήνα. Το τώρα είναι ο μόνος χρόνος που πραγματικά υπάρχει στη διάθεσή όλων μας. Το παρελθόν έχει φύγει και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμα.