Β Υ Θ Ο Σ
του Άγγελου Καλογερόπουλου
Στο βάθος έβλεπε ένα θεόρατο βουνό·
τα δέντρα, εν τούτοις, φαίνονταν
και τα ψιλά χορτάρια.
Άλλαζε σχήματα
Κυμάτιζαν οι κορυφογραμμές
με την πνοή της αύρας.
Στα βήματά του τρίζανε
τα μαραμένα φύλλα.
Κάτι τον έσφιγγε
σαν τη γιορτή στη φυλακή.
Μπορεί και να ’βρεχε
Μα ήτανε στον πάτο της θαλάσσης.
Η Αφροδίτη ανέβαινε απαλά προς τα ψηλά.
Άκουσε βήματα.
Κάποιος επάνω βάδιζε.
