«Απόψε ένας φίλος μου έγινε αστέρι και κάπως αυτό με πονά»
Στίχοι:
Τι να σου πω για αρχή
Ότι κι αν πω δεν αρκεί
κι απ’ το daDA πήγα ρομάντζο τώρα στο αμόνι σφυρί.
Σφυροκοπάν οι καιροί
Σφυροκοπάν οι καιροί
Κηδεία στη μπάρα κάνεις δε μιλά
μπουκάλια βαράν προσοχή
και δίπλα μας στα μουλωχτά
το φίδι γεννάει αυγά
και κρύβεται πάλι μες στις οθόνες
σε εικόνες χωρίς μυρωδιά
Σύννεφα πάρα πολλά
κι όλα τα τζάμια θολά
κι απόψε ένας φίλος μου έγινε αστέρι
και κάπως αυτό με πονά.
Μέρα τη μέρα η ζωή
κι όλοι μας περαστικοί
Μάτια κομμάτια ξεσπά η καρδιά
κι ορμάει μια τίγρη λευκή
Όσο παλιά η πληγή
τόσο βαθιά η ρωγμή.
Πού να τη βρεις την ευτυχία σε μια ιστορία που νοσεί;
Πού να τη βρεις την ευτυχία σε μια ιστορία που νοσεί;
Όποιος προλάβει γιατί (πολλοί)
όλοι ζητάν το χαρτί
Τραπάδες/σκυλάδες, βαλέδες και ντάμες.
Νταμάρια, μαφία και βουλή.
Σιωπή εκδρομή και φαϊ
Τελειώνει κι αυτή η Κυριακή
και στην αρένα έχουνε ματς
Λιοντάρια και Χριστιανοί.
Μια συμμορία με σκυλιά
τραβάει στο πουθενά.
Στην εκκλησία βαράει doom metal
και μια βαριά ζεμπεκιά
κι όσο θυμάμαι παλιά
η εργατική γειτονιά
Κλάψα στη κλάψα μα ούτε ένα δάκρυ
και οι φάκες γεμάτες τυριά
Δέκα χιλιάδες θυμοί
είναι κι αυτό εκδοχή
κι από την άλλη μια λύπη μεγάλη
με κυνηγά από παιδί.
Δέκα χιλιάδες θυμοί (Ναι Τι;)
συνειδητή επιλογή
έγινε η λύπη μου Θλίψη μεγάλη
τα λέω να μην εκραγεί.
Πού να τη βρεις την ευτυχία σε μια ιστορία που νοσεί;