POPTAPE #79: Mr. White

Ο Mr. White,  γνωστός κι ως Larry White, μαζί με το Poptape του μας έστειλε κι ένα σημείωμα. 

“Aυτό είναι το πρώτο μου mixtape για την Popaganda, κι ελπίζω όχι και το τελευταίο. Ο αριθμός ΙΙ είναι επειδή έφτιαξα δύο διαφορετικά και τελικά κέρδισε το δεύτερο. Καλοκαίρι χωρίς μουσική δεν νοείται, λάθος, οδήγηση το καλοκαίρι χωρίς μουσική δεν νοείται.

Αφού λοιπόν η αγαπημένη Ηρώ μου ζήτησε να της στείλω ένα mixtape που θα κυκλοφορήσει μέσα στο κατακαλόκαιρο με ζώσανε τα φίδια και μ’ έφαγε η αγωνία για το αν θα πρέπει να ακολουθήσω το καλοκαιρινό κλίμα ή θα πρέπει να μείνω πιστός στον εαυτό μου, δηλαδή στις κιθάρες που αγαπώ και στην παντοτινή διάθεσή μου για roadtrips ασχέτως εποχής. 

Tο πρώτο mix καλό, μετρημένο και σίγουρο αλλά κάπως δεν μου αρέσει, κυρίως επειδή δεν ήταν για δρόμους και χιλιόμετρα. Δεν το σβήνω, ξεκινάω δεύτερο και προσπαθώ να αποδώσω το κλίμα και τη διάθεση που έχω τον τελευταίο μήνα και να παίξω με τα τρακς που ακούω στο αμάξι, αυτά που μου αρέσει να ακούω όταν οδηγώ.  
Καθότι κάθε αρχή και δύσκολη ταλαιπωρήθηκα περισσότερο για το πρώτο τρακ παρά για οποιοδήποτε άλλο και τελικά κέρδισαν οι Cream. Νομίζω αυτό συνέβη και λίγο επειδή άρεσαν πολύ σε κάποιον που δεν είναι πια κοντά μας. Aκολουθούν οι Rolling Stones από τον δεύτερο καλύτερό τους δίσκο, συνέχεια με παραδοσιακή ψυχεδέλεια από τις αρχές της καλύτερης μουσικής δεκαετίας, από τα ΄70s δηλαδή, σκαθαράκια, γιατί το Rubber Soul έχει τις καλύτερες δεύτερες φωνές έβερ και ένας John Martyn για να πέσει λίγο η φόρα, διότι σε καμία πραγματικότητα δεν πας με τόση φόρα για πολύ.

Από το 6ο κομμάτι και μετά νομίζω αρχίζει το πραγματικό mixtape και το πραγματικό roadtrip, είναι εκεί που έχεις βγει από την πόλη κι έχεις πληρώσει και τα πρώτα διόδια και νιώθεις την πραγματική ελευθερία. Όσο περνά η ώρα και το mix προχωρά, παραθέτω σιγά σιγά όλους τους σύγχρονους ήρωές μου, αυτούς που θεωρώ ότι κρατάνε τις κιθάρες ζωντανές με το να δισκογραφούν, να περιοδεύουν και να παράγουν μουσική για μας και τον δρόμο μας. Ανάμεσά τους οι Brian Jonestown Massacre ως οι πλέον αγαπημένοι μου, το φαινόμενο από την Αυστραλία, King Gizzard & the Lizard Wizard, οι Xιλιανοί κραουτάδες Föllakzoid, οι αρχηγοί Wooden Shjips απο το San Fran, τρεις από τις πιο χαρακτηριστικές μπάντες της φάσης του Levitation, Crystal Stilts, Psychic Ills και Holy Wave, οι ασταμάτητοι Oh Sees και φυσικά οι άνθρωποι που έφεραν ξανά την ψυχεδέλεια στα σπίτια μας, κιουράρουν το Levitation Festival και τα μισά Psych Fest ανά την υφήλιο και ευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά για το Psych Revival και την επανεμφάνιση του Rocky Erickson, οι Black οι Angels. 

Στο τέλος κάπως μου έσκασε μια πιο «έθνικ» διάθεση με Xylouris White και Goat και κάπου εκεί είπα να βάλω ένα τέλος. Δεν μπόρεσα, ήθελα πάρα πολύ να προσθέσω κάτι ακόμα, κάτι που μου έλειπε και φυσικά μου έλειπε οι θείος Iggy, ε και τον έβαλα κι αυτόν, και ενώ ένιωσα μια ολοκλήρωση για λίγο, μετά πάλι κάτι μου έλειπε κι έτσι έβαλα και ένα μπόνους τρακ γιατί εκεί θα ήθελα να είναι ο τόπος μου, η φάση μου, ίσως το μέλλον μου, θα δείξει. Για την ώρα νέα αρχή στην Αθήνα, δρόμοι, νέες περιπέτειες και προορισμοί, παρέα με αυτούς εδώ τους αγαπημένους μου ήρωες.”