The Marvels: Η Νία ΝταΚόστα μιλάει για το πώς χειρίστηκε όχι μία, αλλά τρεις υπερηρωίδες

Την τελευταία φορά που το κοινό βρέθηκε αντιμέτωπο με μια ταινία της Marvel στο σινεμά, έφυγε με αναπάντεχα δάκρυα στα μάτια, αποχαιρετώντας την τρελοπαρέα του Οι Φύλακες του Γαλαξία 3. Τώρα οι φαν είναι έτοιμοι να υποδεχτούν την επόμενη τριάδα που θα επιχειρήσει να αντικαταστήσει εκείνους τους ήρωες αν όχι στις καρδιές τους, τότε στην άμεση ψυχαγωγία τους, στο The Marvels, σίκουελ του Captain Marvel, με την Μπρι Λάρσον να επιστρέφει στον ρόλο της Κάρολ Ντάνβερς και αυτή τη φορά αλλάζοντας θέση στον χωροχρόνο με την Μόνικα Ρεμπό (Τεγιόνα Πάρις), κόρη της καλύτερης φίλης της Ντάνβερς, και την έφηβη Καμάλα Καν (Ιμάν Βελάνι), ένα fangirl της Κάπτεν Μάρβελ με τις δικές της εντυπωσιακές υπερδυνάμεις.

Η Popaganda μίλησε με τη σκηνοθέτιδα της ταινίας, Νία ΝταΚόστα, η οποία καλωσορίζεται στο MCU δύο χρόνια μετά την εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία του ριμέικ του Candyman (το The Marvels είναι μόλις η τρίτη της ταινία – το ντεμπούτο της, Little Woods, κέρδισε το βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ Tribeca). «Η ταινία είναι βασικά για το πώς συνδέονται αυτές οι τρεις γυναίκες και γιατί αλλάζουν θέση, καθώς και το πώς αντιμετωπίζουν κάποιον από το παρελθόν της Κάρολ που δημιουργεί αμόκ στο γαλαξία», περιγράφει η ΝταΚόστα. «Γι’αυτό έχει και τόση πλάκα. Ταξιδεύεις από πλανήτη σε πλανήτη και μαθαίνεις περισσότερα για το παρελθόν της Κάρολ». Παρακάτω, ολόκληρη η συνέντευξή μας με την ανερχόμενη σκηνοθέτιδα. 

Είσαι καινούργια στο MCU και εκτός από τη σκηνοθεσία, συνυπογράφεις και το σενάριο της ταινίας. Ήταν πολλή δουλειά για σένα ή ήσουν ήδη φαν;

Το έγραψα μαζί με άλλους δύο καταπληκτικούς σεναριογράφους. Και ναι, ήταν πολλή δουλειά, παρόλο που είμαι πολύ εξοικειωμένη με το MCU και έχω δει κάθε ταινία αρκετές φορές και έχω διαβάσει και παλιότερα σχόλια. Εξακολουθείς να θέλεις να εμβαθύνεις στην ιδιαιτερότητα αυτών των τριών χαρακτήρων. Χρειάστηκε να ξαναδώ με άλλο μάτι τη Ms Marvel, να ψάξω λίγο περισσότερο τη Μόνικα και τα κόμικς για πρώτη φορά, γιατί δεν την είχα διαβάσει ποτέ. Και μετά ξαναδιάβασα τα κόμικς Captain Marvel της Κέλι Σου ΝτεΚόνικ, που ήταν απλά εκπληκτικά. Και από εκεί ξεκινήσαμε, τελικά.

Αυτή είναι η πρώτη σου υπερηρωική ταινία. Τι σε τράβηξε σε αυτό τον κόσμο; Γιατί η επόμενή σου είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, μια μεταφορά της Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν.

Το μεγαλύτερο κίνητρό μου ήταν ότι είμαι πραγματική φαν των υπερηρωικών κόμικς. Μεγαλώνοντας έβλεπα το MCU να επεκτείνεται και είχα μερικούς φίλους που δούλευαν στις ταινίες και περνούσαν καλά, οπότε σκέφτηκα ότι ήταν ένα πολύ καλό μέρος για να δοκιμάσεις τις ικανότητές σου σε κάτι μεγαλύτερο. Επίσης, η σπασίκλας μέσα μου σκέφτηκε “α, θα προσθέσεις και κάτι στο canon”, κάτι που είναι τεράστιο προνόμιο και πραγματικά εκπληκτικό. Αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο κίνητρο.

Έχεις πει στο παρελθόν ότι ήθελες η πρώτη σου ταινία Marvel να είναι για έναν ήρωα που σε ενθουσιάζει. Τι βρίσκεις στη Ms Marvel;

Μοιάζουμε πολύ. Ή τουλάχιστον μοιάζαμε αρκετά όταν ήμουν στην ηλικία της: όχι λευκά κορίτσια από τη μητροπολιτική περιοχή γύρω από την Νέα Υόρκη, μεγάλα nerds που έγραφαν fanfiction και είχαν αυτό τον ενθουσιασμό γύρω από το fandom και τους υπερήρωες κι όλα αυτά. Συνδέθηκα πραγματικά με τη ζεστασιά και τη σύνδεσή της με την οικογένειά της. Τη θεωρούσα μια υπέροχη νέα ηρωίδα “από τον δρόμο” και όταν βγήκε το κόμικ της, πριν από 10 χρόνια, ήταν συναρπαστικό για μένα. Και μεγάλο μέρος του κινήτρου μου ήταν να φροντίσω να φέρουμε όλα όσα ήταν υπέροχα για το χαρακτήρα της στα κόμικς και στη μεγάλη οθόνη.

Πώς επεξεργάστηκες τη σύνδεση ανάμεσα στις ηρωίδες;

Αρχικά ήταν η εύρεση ενός είδους σχέσης μεταξύ τους που θα μπορούσαμε να δείξουμε ότι αναπτύσσεται σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Στην αρχή τις σκεφτόμουν σαν τρεις αποξενωμένες αδερφές, που έχουν διαφορετικές σχέσεις μεταξύ τους και κάνουν τους δικούς τους αγώνες, αλλά η σχέση τους και το πώς έρχονται πιο κοντά στην συνέχεια είναι αυτό που τις κάνει να ξεπεράσουν τις ατομικές τους δυσκολίες. Κάπως έτσι προχωρήσαμε και μετά προσθέσαμε όλη την ιδιαιτερότητα του γεγονότος ότι είναι στην πραγματικότητα είναι αδερφές, καθώς και το ατομικό τους υπόβαθρο, το πώς σχετίζονται πραγματικά μεταξύ τους. Και τις υπερδυνάμεις, φυσικά.

Τα πας πολύ καλά με τους χαρακτήρες και την ιστορία, αλλά υπήρχαν δυσκολίες στο πρώτο σου μεγάλο μπλοκμπάστερ; Και αν ναι, πώς τις ξεπέρασες;

Φυσικά υπήρχαν. Κάνεις κάτι που είναι τόσο μεγαλύτερο από σένα και εδώ συγκεκριμένα πρόκειται για ένα τεράστιο brand. Πρέπει να καταλάβεις τι περνάει και τι όχι. Πρέπει να εξασκηθείς. Η ταινία πήρε πάνω από 3 χρόνια για να ολοκληρωθεί και σε αυτό το διάστημα μαθαίνεις να προσφέρεις και να παίρνεις, βασικά.

Ήταν δύσκολες οι σκηνές στο διάστημα;

Είχα μια φοβερή ομάδα ειδικών εφέ. Δεν είναι απαραίτητα πρόκληση ή δυσκολία, απλώς είναι διαφορετικό, π.χ. στον όγκο δουλειάς ή στην αναπαράσταση του διαστήματος έξω από τα παράθυρα για να δούμε τη Γη από το διαστημικό μας σταθμό. Ήθελα να έχουμε ένα ειδικό εφέ, την ανάποδη βροχή που κινείται πάνω-κάτω και η ιδιοφυής επικεφαλής των ειδικών εφέ δημιούργησε κάτι σαν ανεμιστήρα και νερό που κυριολεκτικά αιωρείται σε μικρές μπάλες σαν στον αέρα. Το πραγματικά διασκεδαστικό με αυτές τις ταινίες είναι ότι πρέπει να καινοτομείς και θέλεις να δεις κάτι νέο και μου αρέσει να έχω πράγματα στην κάμερα, έτσι ώστε να ωθούνται οι υπόλοιποι να δημιουργήσουν πράγματα που δεν έχεις ξαναδεί. Αυτό είναι ίσως το πιο δύσκολο και επίσης το πιο συναρπαστικό ειδικό εφέ που είχαμε.

Τον τελευταίο καιρό γίνεται συχνά λόγος για “κορεσμό από υπερήρωες”. Πώς είναι ή θα έπρεπε να είναι οι υπερήρωες τη δεκαετία του 2020; Τι καινούργιο έχουν να προσφέρουν;

Νομίζω ότι αυτό που είναι ωραίο τώρα είναι ότι οι άνθρωποι βρίσκουν με φυσικότητα νέους τρόπους για να προχωρήσει το είδος. Και από τόσες πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες. Για παράδειγμα, ακόμη και το Suicide Squad σε σχέση με το The Suicide Squad ήταν βασικά η ίδια ιδέα αλλά έγινε εντελώς διαφορετικά επειδή [οι δημιουργοί] ήθελαν να βρουν έναν τρόπο να το κάνουν αλλιώς. Νομίζω ότι κάθε τόσο το είδος ανανεώνεται, είτε πρόκειται για την Τριλογία του Σκοτεινού Ιππότη που αλλάζει τον τρόπο που φανταζόταν ο κόσμος τον Μπάτμαν, σε αντίθεση με τον Μπάτμαν του Τιμ Μπάρτον, που πιστεύω ότι είναι πολύ ωραία. Επομένως, νομίζω ότι μια συγκεκριμένη υπογραφή είναι ο δρόμος προς τα μπροστά γι’αυτό το είδος ταινιών, αλλά είναι και σαν οποιοδήποτε κυρίαρχο είδος: αν υπάρχει ένα ρεύμα, θα προχωρήσει. Και αυτή τη στιγμή υπάρχει.

Φαίνεται να βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή αυτές οι ταινίες. Έχεις ιδέα για το τι θα συμβεί στο είδος στο μέλλον;

Είμαι ενθουσιασμένη γιατί είναι τιμή μου [να συμμετάσχω] και θέλω να δω πού θα πάει όλο αυτό. Ακούς ψιθύρους για τη δουλειά που κάνει ο Τζέιμς Γκαν στην DC και είναι τέλειο, τον θεωρώ τρομερό. Πιστεύω ότι θα κάνει πολύ καλή δουλειά. Αλλά θα δούμε. Δεν είμαι σίγουρη [για το τι θα γίνει].