Βασίλης Νούλας, σκηνοθέτης, ομάδας Νova Melancholia.
Τι φεστιβάλ;Ένα φεστιβάλ που θα απευθυνόταν στο γούστο λίγων.
Που θα ήταν ελιτίστικο και όχι λαϊκίστικο.
Που δεν θα φοβόταν να δημιουργήσει σκάνδαλο με τις επιλογές του.
Που δεν θα προσπαθούσε να ικανοποιεί το μέσο γούστο.
Που δεν θα το ενδιέφερε να γίνονται sold out οι παραστάσεις του.
Που θα εντόπιζε και κατόπιν θα μας παρουσίαζε ό,τι πιο τολμηρό,αιρετικό και αμφιλεγόμενο κυκλοφορεί στις σκηνές του κόσμου.
Που δεν θα μας ξανάδειχνε σε νέες παραγωγές ό,τι έτσι κι αλλιώς βλέπουμε όλο το χειμώνα.
Ένα φεστιβάλ που θα είχε έναν καλλιτεχνικό διευθυντή με έντονη προσωπική ματιά.
Που καλύτερα να μην ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής αλλά επιμελητής / curator.
Που καλύτερα να μην ήταν Έλληνας, αλλά ξένος ή Έλληνας του εξωτερικού.
Που θα ήταν σε θέση να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα με ιδιοσυγκρασιακό χαρακτήρα, με επιλογές απόλυτου, ακραίου προσωπικού γούστου.
Που θα διέθετε κύρος και λάμψη ώστε να μπορεί να υλοποιήσει τις τολμηρές του επιλογές.
Ένα φεστιβάλ που δεν θα προσπαθούσε ενοχικά να συγκαλύπτει τον προσωποπαγή του (έτσι κι αλλιώς) χαρακτήρα και τα αυθαίρετα, υποκειμενικά (έτσι κι αλλιώς) κριτήρια επιλογών.
Ένα φεστιβάλ όπου το επιμελητικό προσωπικό γούστο θα προεξάρχει και θα δοξάζεται τόσο περισσότερο όσο πιο ακραίο και τολμηρό φανερώνεται.
Ένα φεστιβάλ όχι προϊόν συναίνεσης, μικροπολιτικής και παραχωρήσεων.
Ένα φεστιβάλ ρήξης, αποκλεισμών και υψηλών εντάσεων.
Ένα φεστιβάλ πολιτικώς μη ορθό.
Ένα φεστιβάλ ακραίων θερμοκρασιών ωσάν τις κατά το θέρος θερμοκρασίες της πόλης που το φιλοξενεί.
Απαντούν στις επόμενες σελίδες οι: Γιάννης Λεονταρής, Χρηστος Αγγελάκος, Άντζελα Μπρούσκου, Θεόφιλος Τραμπούλης, Γιάννης Αναστασάκης, Ντένης Ζαχαρόπουλος, Βασίλης Νούλας, Βασίλης Μαζωμένος, Γιάννος Περλέγκας, Mαρία Μαγκανάρη, Ένκε Φεζολάρι, Βασίλι Κουκαλάνι, Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise), Φωτεινή Παπαδοδήμα, Κώστας Κουτσολέλος
