Τι Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου θέλουμε;

Όχι στον μεταπράτη παραγωγό

Γιάννος Περλέγκας, ηθοποιός, σκηνοθέτης.

Ποιοι είμαστε «εμείς» που κάτι θέλουμε από κάποιο φεστιβάλ; Μιας και τίθεται σε εμένα η ερώτηση, έναν ηθοποιό που έχει στο παρελθόν εργαστεί στο Φεστιβάλ, και στο μέλλον πιθανόν θα δουλέψει, είτε ως ηθοποιός, είτε, αν τα φέρει η τύχη, ως σκηνοθέτης που θα έχει καταθέσει μια πρόταση στο Φεστιβάλ με την ελπίδα να γίνει δεκτή, θα καταθέσω λίγες σκέψεις για το τι Φεστιβάλ δεν θέλω.

Θα μιλήσω για τη βασική εργασιακή συνθήκη. Μόνο, να επισημάνω σε κάποιους, ενδεχομένως οργίλους ΣΥΡΙΖΟφρουρούς με πολιτικά, πως αυτά που λέω, τα έλεγα και επί Λούκου, και μάλιστα μετ’ επιτάσεως. Για να προλαβαινόμαστε.

Δεν θέλω ο σκηνοθέτης προκειμένου να τού μείνουν χρήματα για να κάνει σκηνικά, να ανακοινώνει στους ηθοποιούς ότι δεν θα πληρωθούν ένσημα για τις πρόβες, ή ότι δεν θα πληρωθούν καθόλου πρόβες.

Δεν θέλω το Φεστιβάλ να επιτρέπει χωρίς έλεγχο στον κάθε μεταπράτη παραγωγό (ανεξαρτήτως των καθαρών του προθέσεων) να διαχειρίζεται το ποσό που αναλογεί σε κάθε παραγωγή. Δεν θέλω το Φεστιβάλ να ορίζει επί της ουσίας παραγωγό της δουλειάς τον σκηνοθέτη του έργου. Δεν θέλω ο σκηνοθέτης του έργου να έρχεται στη δύσκολη θέση, λόγω περιορισμένου προϋπολογισμού, να πληρώσει σε εξευτελιστικές τιμές τους ηθοποιούς και τους συντελεστές της παράστασης. Δεν θέλω ο σκηνοθέτης προκειμένου να τού μείνουν χρήματα για να κάνει σκηνικά, να ανακοινώνει στους ηθοποιούς ότι δεν θα πληρωθούν ένσημα για τις πρόβες, ή ότι δεν θα πληρωθούν καθόλου πρόβες. Δεν θέλω οι σκηνοθέτες προκειμένου να επιχορηγηθεί η δουλειά τους και να ανεβάσουν μια παράσταση, να συναινούν σε εξευτελιστικές συμφωνίες και για τους ανθρώπους και για τις παροχές. Δεν θέλω οι, έτσι κι αλλιώς, λεηλατημένες εργασιακές σχέσεις να συνάπτονται μεταξύ σκηνοθέτη και ηθοποιών, που συχνά συμβαίνει να είναι φίλοι, και μετά δεν μπορούν να παραμείνουν φίλοι. Θέλω οι ηθοποιοί και οι συντελεστές να συνάπτουν εργασιακές σχέσεις με το ίδιο το Φεστιβάλ, να συζητούν μαζί την οικονομική συμφωνία. Θέλω ένας θεσμός σαν το Φεστιβάλ να προστατεύει τις εργασιακές σχέσεις κι όχι, αντιθέτως να καλλιεργεί στους καλλιτέχνες τη λογική του «ο θάνατός σου, η ζωή μου».

Τα άλλα, τα καλλιτεχνικά, τα συζητάμε.

Απαντούν στις επόμενες σελίδες οι: Γιάννης Λεονταρής, Χρηστος Αγγελάκος, Άντζελα Μπρούσκου, Θεόφιλος Τραμπούλης, Γιάννης Αναστασάκης, Ντένης Ζαχαρόπουλος, Βασίλης Νούλας, Βασίλης Μαζωμένος, Γιάννος Περλέγκας, Mαρία Μαγκανάρη, Ένκε Φεζολάρι, Βασίλι Κουκαλάνι, Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise), Φωτεινή Παπαδοδήμα, Κώστας Κουτσολέλος