Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο
Κλείσιμο σε 10 δευτερόλεπτα..
Κλείσιμο
popaganda
popaganda

Miss Sloane: Μια ερμηνεία μεγατόνων από την Τζέσικα Τσαστέιν

Μια από τις σπουδαιότερες ερμηνεύτριες των καιρών μας και των καιρών που έρχονται, μετατρέπει μια κατά τ’ άλλα μέτριου βεληνεκούς ταινία, σε συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ και στοιχειωτικό ψυχολογικό δράμα στη συσκευασία του ενός.

Οι Πειρατές της Καραϊβικής: Το τελευταίο (;) τρέκλισμα του Τζακ Σπάροου

Όσα πρέπει να ξέρετε για το νέο, εξίσου παραφουσκωμένο, δαιδαλώδες, φαντασμαγορικό κι εφετζίδικο με τα προηγούμενα επεισόδιο της γνωστής μυθωδίας.

Άφτερλωβ: Η ακαταμάχητη γοητεία της φυσικότητας

Ευλογημένος με μια αεράτη, φυσική ερμηνεία από την Ηρώ Μπέζου, και τη σπαρταριστή παρουσία του Χάρη Φραγκούλη, ο Στέργιος Πάσχος παραδίδει μια απ’ τις πιο ελικρινείς, δροσερές και γλυκόπικρες ελληνικές κομεντί των τελευταίων ετών.

King Arthur: Ένα νέο franchise γεννιέται

Με την στιλιστική του υπογραφή απλωμένη φαρδιά πλατιά σε έναν μύθο που αποδομεί κι ανανεώνει με αξιώσεις, ο Guy Ritchie ανοίγει πόρτες για άλλη μια κουρασμένη μυθιστορηματική φιγούρα, και της δείχνει το δρόμο για το μέλλον της.

Guardians of the Galaxy vol. 2: Θορυβώδης αφορμή για ποπ χαχανητά

Λιγότερο αυθάδες κι ευρηματικό από την πρώτη ταινία, το sequel της παρέας αταίριαστων φρουρών του γαλαξία μας κάνει μια χαρά δουλειά στο να κρατήσει ψηλά τις προσδοκίες της Marvel σε θέαμα, αλλά όχι και πολλά περισσότερα.

The Look of Silence: Υποδειγματικό ντοκιμαντέρ ελεγειακά γυρισμένο

Το υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ του Joshua Oppenheimer θα άλλαζε τον τρόπο που γυρίζονται τα ντοκιμαντέρ, αν υπήρχε κανείς που να μπορούσε να γυρίσει ταινία τεκμηρίωσης σαν τον υπερταλαντούχο Τεξανό.

Afterimage: Κλασάτο και δηκτικό αντίο απ’ τον Αντρέι Βάιντα

Κομψό στη φόρμα και δηκτικό στο περιεχόμενο, το κύκνειο άσμα του σπουδαίου Πολωνού είναι ένας παιάνας στην υποχρέωση της τέχνης να λειτουργεί ως σύμβολο ελευθερίας απέναντι σε οποιαδήποτε ανελεύθερη και καταπιεστική ιδεολογία.

The Fate of the Furious: Τίμια περιπέτεια υψηλών οκτανίων

Ιδιαίτερα άβολο πλέον να βλέπεις αμάξια που διασχίζουν πολυσύχναστα πάρκα σε κολασμένες ταχύτητες, όμως αυτό το franchise ποτέ δεν καμώθηκε πως έχει οποιαδήποτε επαφή με την πραγματικότητα - Οι ταινίες της εβδομάδας από τον Ιωσήφ Πρωιμάκη.

Colossal: Σκαμπρόζικη αλληγορία για τον Godzilla που κρύβουμε μέσα μας

Πανάξιο πέρασμα ενός Ευρωπαίου του cult στο παγκόσμιο mainstream, εκτός απ’ τους δροσερούς, λαμπερούς πρωταγωνιστές του, έχει να επιδείξει και την πλήρως προσβάσιμη εκλαΐκευση μιας ακρογωνιαίας λίθου του σινεμά του φανταστικού.

Raw: Μια γλυκόπικρη ιστορία ενηλικίωσης με κοφτερά δοντάκια

Με το συναρπαστικό σκηνοθετικό της ντεμπούτο, η Γαλλίδα Julia Docournau υπενθυμίζει ότι το genre πρέπει να είναι εργαλείο κι αφορμή για να πεις μια ιστορία, κι όχι αυτοσκοπός που καταπίνει τη δραματουργία.

Suburra: Περίτεχνο και καθηλωτικό, καθαρόαιμο γκανγκστερικό έπος

Υψηλή αισθητική και τολμηρή αφήγηση, σ’ ένα γκανγκστερικό θρίλερ που ζει κι ανασαίνει μέσα σε και παράλληλα με τα εμβληματικότερα δείγματα του είδους, από τον σκηνοθέτη του τηλεοπτικού Gomorrah και του επερχόμενου sequel του Sicario.

Get Out: Άχαστος σατιρικός τρομοδυναμίτης

Το Μάντεψε Ποιος θα Έρθει το Βράδυ συναντά το Καταραμένο Σκιάχτρο, σ’ ένα ατρόμητο θρίλερ που, ανάμεσα στις απλόχερες τρομάρες του, κρύβει τραγανά κοινωνικά σχόλια για τον φλογερό ρατσισμό που κρύβει πίσω η υποκρισία της ανεκτικότητας.

Kong: Skull Island – Ή πώς να σκυλεύσεις ένα franchise εν τη γενέσει του

Το δεύτερο βήμα προς την πολυαναμενόμενη σύγκρουση του King Kong με τον Godzilla παίρνει ό,τι σωστό είχε κάνει η αναβίωση της ιαπωνική σαύρας, και το θάβει κάτω από μια τεράστια, all-American σβουνιά ψηφιακών υπερεφέ.

T2: Trainspotting: Τα ρεμάλια τραγουδάνε ακόμη

Με ένα σενάριο εμπνευσμένο όσο και συγκινητικό, η επιστροφή της εμβληματικής παρέας του Εδιμβούργου ξεδιπλώνει και ξαναπλέκει την πλεξούδα του χρόνου, σε ένα φιλμ που δεν αρκείται στην στείρα νοσταλγία, αλλά εμπλουτίζει κι ενδυναμώνει τη μυθολογία.

Οι 5 λόγοι να πάτε σινεμά τον Μάρτιο

Για να μην πελαγώσετε μπροστά στο ταμείο του multiplex, ο Ιωσήφ Πρωϊμάκης σας ξεδιαλέγει τους πιο καυτούς τίτλους του κινηματογραφικού μήνα.

Hidden Figures: Αγνό, λαϊκό, συναισθηματικό σινεμά με εύληπτο μήνυμα

Μπορεί υπογραμμίζει τα μηνύματά του με τη διακριτικότητα οκτώ διαφορετικών χρωματιστών μαρκαδόρων σε ασπρόμαυρο κείμενο, αλλά έχει την καρδιά του στο σωστό σημείο και την συναισθηματική του χειραγώγηση υπό έλεγχο.

Manchester by the Sea: Σοβαρό, ενήλικο, οδυνηρό, το δράμα της χρονιάς

Μια απ’ τις σπάνιες περιπτώσεις που μπορείς να νιώσεις ταινία να σε αντιμετωπίζει πραγματικά ως ενήλικα, το νέο κομψοτέχνημα του Kenneth Lonergan μπορεί να‘ναι η μοναδική οσκαρική ταινία που στ’ αλήθεια μετράει φέτος.

Neruda: Η καλή εκδοχή των βιογραφικών δυνατοτήτων του Pablo Larrain

Ο πολυβραβευμένος Χιλιανός εξιλεώνει όποια ατοπήματα έκανε στο Jackie, με μια λοξή, αισθαντική, και αναπολογητικά ποιητική προσέγγιση στη βιογραφία ενός απ’ τους εμβληματικότερους άνδρες της παγκόσμιας διανόησης και λογοτεχνίας, αριστερής και μη.

Gold: Άλλη μια χρυσή ερμηνεία απ’ τον Matthew McConaughey

Ο χρυσός ερμηνευτής της εποχής μας παραδίδει μια εμφάνιση-οδοστρωτήρα, που απογειώνει μια κατά τα άλλα συμβατική, κλασικής κοπής χολιγουντιανή εκδοχή αληθινής ιστορίας, στο τέμπο του Λύκου της Wall Street, αλλά με χρυσοθήρες.

Moonlight: Ο Barry Jenkins δείχνει στον Linklater πώς έπρεπε να είναι το Boyhood

Μια αφαιρετική, σχεδόν ποιητική ελεγεία για τη δυναστεία των στερεοτύπων, το Moonlight θα μπορούσε να έχει εξοβελιστεί στα LGBTQ+ περιθώρια του αμερικανικού indie, αν δεν είχε στην καρδιά της ιστορίας της τόση, μα τόση επώδυνη αλήθεια.

Hell or High Water: Η επανεφεύρεση του western

Καραμπίνες και περίστροφα ανοίγουν πυρ κατά των τραπεζών μιας αφαιμαγμένης απ’ τα χρέη Αμερικής, της οποίας την νέα αποίκηση έχουν αναλάβει οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, κάνοντας στους λευκούς ιθαγενείς ό,τι κι οι πιονέροι στους Ινδιάνους.

Live by Night: Η απογοητευτική αφλογιστία του Ben Affleck

Με αρκετές υποπλοκές μέσα του, που θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν πεντέξι ταινίες ακόμα, ή έστω μια τηλεοπτική μίνι σειρά στα σίγουρα, το νέο πόνημα του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη καταλήγει να πνίγεται στην ίδια του την φιλοδοξία.

Silence: Ο Martin Scorsese (ξανα)ψάχνει τον Θεό (του)

Ένα υπαρξιακό ταξίδι στην εσχατιά της φύσης, το magnum opus του Martin Scorsese είναι κάπως σαν το The Revenant με μοναχούς, και χωρίς ωμά συκώτια, αλλά αν το ισχυριστείτε αυτό στην αίθουσα μπορεί να αφοριστείτε.

Passengers: Επιβάτες χωρίς επιστροφή σε ταινία χωρίς προορισμό

Στο πέρασμά του στο σκληροπυρηνικό Hollywood, ο Νορβηγός σκηνοθέτης του συναρπαστικού Headhunters και του οσκαρικού The Immitation Game μένει έκθετος από ένα άσφαιρο σενάριο, αναιμικό στο δράμα του κι ανεπαρκές στη δράση.

La La Land: Χορεύοντας με τον θείο Όσκαρ

Τοποθετημένο στο σύγχρονο Los Angeles, αλλά με τις ρίζες της έμπνευσής του να φτάνουν βαθιά στο παρελθόν, το musical του Damien Chazelle αναβιώνει με ζέση την απλοχεριά των κλασικών χολιγουντιανών ρομάντζων σε συναίσθημα και θέαμα.

Rogue One: Τα τερτίπια της Marvel ταξιδεύουν σ’ έναν γαλαξία πολύ, πολύ μακριά

Το πρώτο spin-off της εμβληματικής διαγαλαξιακής saga έρχεται να εγκαθιδρύσει το επιχειρηματικό μοντέλο των Avengers στο κινηματογραφικό σύμπαν τον Jedi, και το κάνει με λιγότερη φανφάρα μεν, με περισσότερο παρασκήνιο δε.

Arrival: Η επιστημονική φαντασία θυμίζει ξανά τι είναι σπουδαίο σινεμά

Ο Denis Villeneuve μαγεύει με άλλη μια επίδειξη της εξωπραγματικής του κινηματογραφικής ευελιξίας, στήνοντας ένα συναρπαστικό sci-fi δράμα που αναρωτιέται πώς να επικοινωνήσεις με τους εξωγήινους, όταν δεν μπορείς να συνεννοηθείς με τους γήινους.

Citizenfour: Η καθυστερημένη αποκάλυψη του Edward Snowden

Ανατριχιαστικά διαχρονικό και συναρπαστικό ακόμη και τρία χρόνια μετά το περιστατικό που καταγράφει, το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ της Laura Poitras έρχεται στις ελληνικές αίθουσες με διετή καθυστέρηση, αλλά και πάλι καλά να λέμε.

Gimme Danger: O Jarmusch υπογράφει το κατά Iggy Ευαγγέλιον

Αν περιμένεις να μάθεις κάτι για τους The Stooges και τον frontman τους στο ντοκιμαντέρ του Jarmusch, δεν θα βρεις τίποτα περισσότερο απ’ αυτό που σου λέει ο ίδιος ο Iggy όταν ξεγυμνώνεται μπροστά στο κοινό: what you see is what you get.

Στην Καρδιά του Δάσους: Ταινία καταστροφής, ή υπαρξιακή περιπέτεια;

Ισορροπώντας αξιοζήλευτα ανάμεσα σε σασπένς και συγκίνηση, η Patricia Rozema ξεδιπλώνει μια ευαίσθητη ατμοσφαιρική εκδοχή του τι σημαίνει να είσαι ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη, όχι επειδή οι άλλοι εξαφανίστηκαν, αλλά επειδή έγιναν κτήνη.
popaganda
© ΦΩΤΑΓΩΓΟΣ ΕΠΕ 2024 / All rights reserved
Διαβάζοντας την POPAGANDA αποδέχεστε την χρήση cookies.