Get Out: Άχαστος σατιρικός τρομοδυναμίτης

Get Out / Τρέξε! (3,5/5)

Σατιρική ταινία τρόμου σε σκηνοθεσία και σενάριο του Jordan Peele, με τους Daniel Kaluuya, Allison Williams, Katherine Keener κ.ά., διάρκειας 104 λεπτών, σε διανομή της UIP

Ένας νεαρός αφροαμερικανός ακολουθεί τη λευκή φιλενάδα του στο πατρικό της για να γνωρίσει τους γονείς της, και καταλήγει παγιδευμένος σε μια εφιαλτική εκδοχή του The Stepford Wives.

https://www.youtube.com/watch?v=SdGKgCFI-mc

Σαν το Guess Who’s Coming to Dinner / Μάντεψε Ποιος θα Έρθει το Βράδυ να μεταφέρεται στο νησί του The Wicker Man / Το Καταραμένο Σκιάχτρο, κι όλο αυτό να περνάει απ’ το μεταμοντέρο τρομοφίλτο του Black Mirror, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Jordan Peele είναι ένα σπουδαίο φιλμ όχι μονάχα γιατί είναι ένα απολαυστικότατο θρίλερ που παράλληλα με τις απλόχερες τρομάρες του, ρίχνει τσουχτερά ραπίσματα στον υποκριτή της διπλανής πόρτας, αλλά κρατώντας αυτήν την ζόρικη ισορροπία, καταφέρνει να δώσει ένα αναπάντεχο φιλί της ζωής στο κουρασμένο genre του σινεμά αφύπνισης, που εξαντλείται τα τελευταία χρόνια στο να αναπαριστά (με κυμαινόμενο βαθμό δημιουργικών ελευθεριών στη διαχείριση της ιστορικής ακρίβειας) γνωστές, ή λιγότερο γνωστές ιστορίες σπουδαίων, ή λιγότερο σπουδαίων προσωπικοτήτων του αντιρατσιστικού κινήματος της Αμερικής, μα πέραν του μελό ή / και οριακά πομπώδους, τίποτα.

Με εξαιρετική οικονομία στη γραφή και τους χρόνους του, το σενάριο του Peele παίρνει το κλασικό μοτίβο συμπαθέστατων απρόθυμων ηρώων της διπλανής πόρτας που βρίσκονται ξάφνου κλειδωμένοι σ’ ένα σπίτι με καλομασκαρεμένους παράφρονες (μοτίβο που έχει χρησιμοποιηθεί από το The Texas Chainsaw Massacre / Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι, μέχρι και το Nocturnal Animals / Νυκτόβια Ζώα σ’ ένα βαθμό), και το γυρνάει τ’ ανάποδα: το μέγεθος του συναισθηματικού και διανοητικού αντίκτυπου του σεναρίου του Peele, που καταφέρνει να είναι ταυτόχρονα διαολεμένα αστείο, όσο και εθιστικά μυστηριώδες, κρύβεται όχι τόσο στο ότι ο παγιδευμένος του ήρωας είναι ένας καλοπροαίρετος κι ανεκτικός στον ρατσισμό που έχει δεχτεί Αφροαμερικανός, αλλά κυρίως στο ότι οι παρανοϊκοί δεσμώτες του δεν είναι οι έκφυλοι αιμομιγμένοι ξενοφοβικοί βλαμμένοι της αχανούς κι απρόσιτης αμερικανικής ενδοχώρας, αλλά εντελώς κυριολεκτικά και καθοριστικά *εμείς*.

Λευκοί μεσοαστοί επιστήμονες, οικονομικά άνετοι και εξαντλητικά σπουδαγμένοι, τα υποψήφια πεθερικά που αποδεικνύονται χολερικά για τον φουκαρά που ταξιδεύει στη μέση του πουθενά για να ευχαριστήσει την αγαπημένη του, δεν είναι ο εύκολος στόχος που αποτελούν οι Trump-ιστές, αλλά οι καλλιεργημένοι φιλελεύθεροι κοσμοπολίτες που ψήφισαν τον Obama και τις δυο φορές, και θα το έκαναν και τρίτη αν το μπορούσαν. Στρέφοντας προς τα εκεί το στόχαστρο της καυστικής καλομασκαρεμένης σάτιράς του, ο Peele αναγάγει την ταινία του σε κάτι πολύ περισσότερο απ’ αυτό που την αφήνουν οι cult – gore μηχανισμοί του να φανεί, και τα εμπόδια των μονοδιάστατων περιφερειακών του χαρακτήρων να πετύχει: μια ταινία σοβαρή και στέρεα, που παρά την απλοϊκότητα του κεντρικού νήματος της αφήγησής της, κατορθώνει να γεμίσει τα κενά της με δηκτική κριτική για την υποκριτική ανεκτικότητα, και την συγκαταβατική αποδοχή, ως μια νέα, κοινωνικά αποδεκτή και άμεμπτη τακτική διαιώνισης της ψυχολογικής και διανοητικής σκλαβιάς. Αυτής που αρνείται να αφήσει μόλωπες απ’ το ζυγό στο σβέρκο, αλλά θέλει να μπει στο μυαλό του υποζύγιο και να μείνει εκεί για πάντα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Le Fille Inconnue (The Unknown Girl) / Το Άγνωστο Κορίτσι (2/5)

Κοινωνικό δράμα μυστηρίου, σε σκηνοθεσία και σενάριο των Jean-Pierre Dardenne, Luc Dardenne, με τους Adèle Haenel, Olivier Bonnaud, Jérémie Renier, διάρκειας 113 λεπτών, σε διανομή της Seven Films

Γιατρίνα πολύ απασχολημένη με το να τα χώνει στον βοηθό της στη λήξη της βάρδιας, αρνείται να ανοίξει σε κορίτσι που χτυπάει το κουδούνι της, μα το μετανιώνει πικρά όταν η άγνωστη βρίσκεται νεκρή στο ποτάμι παρακάτω.

https://www.youtube.com/watch?v=I672qfvq2TM&feature=youtu.be

Το μόνο που χρειάζεται το κακό για να θριαμβεύσει, είναι οι καλοί άνθρωποι να μην κάνουν τίποτα –πολλώ δε μάλλον όταν αυτό το τίποτα το κάνουν άνθρωποι επιφορτισμένοι με το να σώζουν ανθρώπινες ζωές, όπως λόγου χάρη η γιατρίνα της Adele Haenel, η οποία κουβαλά με αξιώσεις στις πλάτες της την πιο μέτρια ταινία που έχουν υπογράψει εδώ και χρόνια (αν όχι ever) οι αδερφοί Dardenne. Παραλαμβάνοντας άξια την σκυτάλη από την Marion Cotillard στο όχι και τόσο άξιο follow up του αριστοτεχνικού Deux jours, une nuit / Δυο Μέρες, Μια Νύχτα, η Haenel παραδίδει μια ερμηνεία υπότονη και υπνωτιστική, με την υποδόρια ένταση που υποφώσκει στην μεγαλύτερη διάρκεια της δραματουργικής της αψίδας, να διανθίζεται με μερικά πολύ εύστοχου συναισθηματικού αντίκτυπου ξεσπάσματα, τα οποία όμως δεν είναι αρκετά για να καλύψουν τις ανεπάρκειες μιας ταινίας που υποφέρει σε κρίσιμο βαθμό από έλλειψη πλοκής. Σφιχτή σαν τα γρανάζια ακριβού ρολογιού, και λιγότερο φορτισμένη πολιτικά απ’ ότι συνήθως, η δραματουργία των Βέλγων δημιουργών παραμένει τουλάχιστον αξιόπιστα αιχμηρή κοινωνικά, και φέρνει προ των ευθυνών τους τους φάρους συνοχής της κοινότητας, υποβάλλοντας τη γιατρίνα της γειτονιάς σε μια διαδικασία επαναπροσδιορισμού των προτεραιοτήτων της, αλλά και της θέσης και των υποχρεώσεών της απέναντι στο κοινωνικό σύνολο που κλήθηκε να υπηρετήσει. Επαναπροσδιορισμός που της καθαρίζει το κριτήριο και το αίσθημα ευθύνης αρκετά, ώστε να εμπλακεί στο whodunnit κομμάτι της υπόθεσης, το οποίο αν και πρωτεύον ως αφηγηματικός μηχανισμός της ταινίας, αποδεικνύεται το πιο αδύναμό της, κι επιρρεπές σε συνεχείς σεναριακές συμπτώσεις κι ευκολίες, που αποδεικνύονται ο μόνος τρόπος που διαθέτουν οι Dardenne, για να φτάσουν απογοητευτικά και άδοξα στη λύση του ισχνού τους μυστηρίου.

Επίσης στις αίθουσες:

Beauty and the Beast / Η Πεντάμορφη και το Τέρας
Πεντάμορφη χωριατοπούλα αναγκάζεται να ζήσει στο κάστρο ενός πάμπλουτου τέρατος, που όμως, εκτός από χρυσά κουτάλια, έχει και χρυσή καρδιά. Live action μεταφορά του γνωστού παραμυθιού, σε σκηνοθεσία Bill Condon και σενάριο Stephen Chbosky και Evan Spiliotopoulos, με τους Emma Watson, Dan Stevens, Luke Evans, διάρκειας 129 λεπτών, σε διανομή της Feelgood Entertainment.

The Last Face
Διευθύντρια οργάνωσης ανθρωπιστικής βοήθειας συναντά γιατρό ανθρωπιστικής βοήθειας σε χώρα που χρήζει ανθρωπιστικής βοήθειας και μαζί αναλογίζονται την αξία της ανθρωπιστικής βοήθειας στα χρόνια της ανθρωπιστικής κρίσης. Δραματικό δράμα ανθρωπιστικών δραμάτων, σε σκηνοθεσία Sean Penn και σενάριο Erin Dignam, με τους Charlize Theron, Javier Bardem και Adèle Exarchopoulos, διάρκειας 131 λεπτών, σε διανομή της Odeon.

Patients (Step by Step) / Ένα Βήμα τη Φορά
Παρέα τετραπληγικών, παραπληγικών και κρανιοτραυματιών βρίσκουν ο ένας στον άλλο το κουράγιο και την αισιοδοξία που χρειάζονται για να αποτινάξουν την απογοήτευση και την κατάθλιψη που κρύβεται στις γωνιές της κλικής φυσικοθεραπείας στην οποία έχουν καταφύγει μετά τα σοβαρά τους ατυχήματα. Δραματική κομεντί σε σκηνοθεσία Mehdi Idir και Grand Corps Malade και σενάριο των Fadette Drouard και Grand Corps Malade, με τους Pablo Pauly, Soufiane Guerrab, Moussa Mansaly κ.ά, διάρκειας 110 λεπτών, σε διανομή της Odeon.

Gleissendes Gluck (Original Bliss) / Παράδοξη Ευτυχία
Ψυχίατρος κι η ασθενής του βρίσκουν το γιατρικό στους δαίμονες που τους καταδιώκουν, όταν κοιτούν στ’ αλήθεια ο ένας τον άλλο. Ρομαντικό δράμα σε σκηνοθεσία Sven Taddicken και σενάριο του ιδίου και των Stefanie Veith και Hendrik Hölzemann (απ’ τη νουβέλα του A.L. Kennedy), με τους Martina Gedeck και Ulrich Tukur, διάρκειας 101 λεπτών, σε διανομή της Danaos Films.