23. Άμεση επαναφορά των τριών “Π” στους δρόμους της Αθήνας. Υπάρχει κανείς σε τούτη την πόλη που να αποκαλεί την Πανεπιστημίου, Ελευθερίου Βενιζέλου; Την Πατησίων, 28ης Οκτωβρίου; Την Πειραιώς, Παναγή Τσαλδάρη; Γιατί η ονοματοδοσία των δρόμων πρέπει να πηγαίνει κόντρα στη νόρμα της ζωής;
24. Άγαλμα του Αδέσποτου Σκύλου σε κάθε γειτονία. Όπως έχει γίνει στην Κυψέλη.
25. Ανδρέας Αγγελιδάκης, αρχιτέκτονας: Ένα βασικό πρόβλημα της Αθήνας είναι ότι δεν αγαπάει τον εαυτό της και εννοώ ότι δεν αγαπάει την Αθήνα έτσι όπως έχει εξελιχθεί τα τελευταία 15 χρόνια. Δεν έχει δεχθεί το γεγονός ότι έχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό από νέους κατοίκους που ήρθαν από άλλα μέρη του κόσμου και οι πιο πολλοί από αυτούς ονομάζονται ακόμη μετανάστες, ακόμα κι αν γεννήθηκαν εδώ. Οταν περιθωριοποιείς ένα τόσο μεγάλο κομμάτι των κατοίκων σου, είναι αδύνατο να εξελιχθείς σαν πόλη. Σε αυτούς έχει προστεθεί και η περιθωριοποίηση των παλαιότερων κατοίκων λόγω της κατάστασης της οικονομίας.
Άρα, αυτό που θα έκανε καλύτερη την πόλη, είναι παρεμβάσεις νομοθετικού και διαχειριστικού χαρακτήρα, παρά παρεμβάσεις στο φυσικό της περιβάλλον. Οπτικά η Αθήνα είναι μια χαρά, έχει τέλειο καιρό, ίσως περισσότερα αυτοκίνητα απ’ ότι χωράει, αλλά και αυτό με ειδική νομοθεσία και διαχείριση, λύνεται. Όταν βλέπω μεγαλεπήβολες προτάσεις για το κέντρο της πόλης, αισθάνομαι ότι επιχειρούν να λύσουν προβλήματα δευτερεύουσας ή τριτεύουσας σημασίας, ενώ για μένα το βασικό είναι το πώς η πολιτεία αντιμετωπίζει τους κατοίκους της.
26. Στεύη Κίτσου, δημοσιογράφος: Νομίζω είναι σημαντικό να γίνουμε πιο εξωστρεφείς με την πόλη του ζούμε. Το κέντρο και δη το ιστορικό, μπορεί να γίνει πιο φιλικό και ανοιχτό στους πολίτες του και όχι μόνο. Ένα από τα χρόνια θέματα, είναι αυτό της παράνομης στάθμευσης. Σε ράμπες, σε πεζοδρόμια και σε πεζοδρόμους, η διέλευση γίνεται στοίχημα, ακόμη και για τους πεζούς. Το ιδανικό, είναι να μην παίρνουμε αμάξι στο κέντρο ή να μην το παρατάμε όπου βρούμε. Το ρεαλιστικό, ήπια σχετικά πρόστιμα που όμως για κανένα λόγο ΔΕΝ θα σβήνονται. Επίσης, καιρός να σταματήσουμε να θεωρούμε ουτοπία την ύπαρξη ποδηλατοδρόμων στην πόλη. Αυτή τη στιγμή το να είσαι ποδηλάτης στο κέντρο, απαιτεί μεγάλο ρίσκο και μία καλή μάσκα οξυγόνου. Με λιγότερα αυτοκίνητα και ρυθμίσεις σε κάποιους άξονες, είναι πολλοί αυτοί που θα προτιμήσουν το ποδήλατο για τις μετακινήσεις. Επιπροσθέτως, θα ‘ταν καλή ιδέα να προσληφθούν, οργανωμένα, καλλιτέχνες του graffiti για να δώσουν χρώμα σε πολλά κεντρικά κτίσματα, εγκαταλειμένα ή μη. Και ας μην ξεχνάμε ότι κέντρο δεν είναι μόνο το Σύνταγμα. Ας γίνουν κατά βάση οι πολιτιστικές εκδηλώσεις στην Ομόνοια και στο Μεταξουργείο. Θα βοηθήσει στην αναβάθμισή τους. Επόμενο βήμα είναι να φροντίσουμε λίγο το meeting point του κέντρου, την πλατεία Συντάγματος. Κανόνες που να ρυθμίζουν τη διαφήμιση εκεί, καθώς και τη γενικότερη εκμετάλλευση και αισθητική του χώρου.
Και κάτι τελευταίο. Συνεχής (επι)σήμανση ότι στις κυλιόμενες σκάλες στεκόμαστε στη ΔΕΞΙΑ πλευρά και αφήνουμε πρώτα να βγουν από το μετρό οι επιβάτες και μετά μπαίνουμε.
27. Τα πεζοδρόμια να γεμίσουν με stencil που να αποτρέπουν τους κατοίκους να εγκαταλείπουν τα ¨κακάκια” των αξιαγάπητων χνουδωτών φίλων τους.
28. Αύγουστος Κορτώ, συγγραφέας: Εγώ θα ‘θελα όσο τίποτε, μία Αθήνα καταπράσινη, με πυκνές δεντροστοιχίες, λεωφόρους και δρομάκια και με πάρκα στα οποία ν’ αράζει ο ταλαίπωρος απ’ τη δουλειά του για να κάνει ένα τσιγάρο ή η μάνα με το καρότσι και το γιαβρί της. Μία τέτοια Αθήνα ονειρεύομαι.
29. Δημήτρης Λιγνάδης, ηθοποιός – σκηνοθέτης: Θα έβαζα χρώματα. Είμαι αρκετά μεγάλος ώστε να ζω με ουτοπίες, άλλα και αρκετά νέος ώστε να χάσω κάθε ελπίδα. Έτσι θα άρχιζα από έξω προς τα μέσα. Θα άλλαζα -μάλλον θα έβαζα- χρώματα. Το “περιστερί” χρώμα που έχει ντύσει την Αθήνα και την όψη των κατοίκων, θα το καταργούσα. Μόνο κατάλευκα θα κρατούσα τα μνημεία, ΌΛΑ! Θα γκρέμιζα όλα τα κακόγουστα κτίρια και ας είναι “πρακτικά”.
Μα συχνά κάτι αλλάζω. Παραδείγματος χάρη σκουπίζω τα περιττώματα των κατοικίδιων, για τα οποία οι ιδιοκτήτες – κάτοικοι της ίδιας γειτονιάς, του ίδιου δρόμου που περνάνε και αυτοί-, δεν νοιάζονται καθόλου. Συχνά, επίσης, ξανατοποθετώ “ιδίοις χερσί”, τους μετακινημένους κάδους σκουπιδιών. Επίσης, θα ήθελα να απομακρύνω τις σαβούρες από όλα τα “μπαλκόνια-αποθηκευτικούς χώρους”.
Στους αθηναίους θα άλλαζα την αναισθησία των πιο πολλών και την αγνωμοσύνη τους προς την πόλη που τους “φιλοξενεί”, αιώνες τώρα.
Στην επόμενη σελίδα: η Ομόνοια γεμίζει νέον πινακίδες και ο Νίκος Βατόπουλος.
