Δικές του παραγωγές, δική του γεωγραφία
Θοδωρής Γκόνης, στιχουργός, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Φιλίππων και του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας
Τι Φεστιβάλ θέλουμε; Ένα φεστιβάλ που να έχει δικό του χαρακτήρα, δικό του χρώμα, δικό του ρυθμό, δικό του βλέμμα διαφορετικό κάθε χρόνο. Να μπορεί να παραγγέλνει, να υποδέχεται, να φιλοξενεί παραστάσεις, αλλά κυρίως να έχει δικές του παραγωγές, δική του γεωγραφία και θεματική. Δηλαδή, μια περιορισμένη τοπική καλλιέργεια, με τη βασική προϋπόθεση όμως να την αναπτύσσει σε οικουμενικότερες περιοχές, χωρίς, ούτε στιγμή, να την αποσπά από τις πατροπαράδοτες ρίζες της. Ένα φεστιβάλ που να εξελίσσεται και όχι να προχωράει. Εξελίσσομαι σημαίνει ότι χαράζω μια δημιουργική γραμμή για τη γλώσσα μου, ακούω το ρυθμό της, τον κυματισμό της, την εμπιστεύομαι. Ακουμπάω στην ευρυχωρία της. Φυτρώνω στα χώματά της. Πιστεύω σε μερικές σωτήριες βεβαιότητες και ας είμαι γεμάτος απορίες.
Ένα φεστιβάλ πρέπει να εξασκεί την ακοή του, να έχει διπλά αυτιά και λιγότερα μάτια. Να ακούει τον καιρό και να μη βλέπει τις βιτρίνες. Να ισορροπεί ανάμεσα στην πρωτοπορία και την παράδοση, στην ιθαγένεια και στον κοσμοπολιτισμό. Να είναι ένα φεστιβάλ του κόσμου αλλά και ταυτόχρονα βαθιά ελληνικό.
Αυτό είναι και το μεγάλο ζήτημα. Ελληνικό όχι λόγω καταγωγής, αλλά λόγω διαγωγής. Αυτή «η απέραντη αλληλεγγύη πεθαμένων και ζωντανών»- όχι βέβαια σαν εκδήλωση τυπικής ευλάβειας αλλά σαν αδιάκοπη δυναμική ανταλλαγή. Να μη φοβάται τις ρήξεις, τις ανατροπές, να βρίσκει το θάρρος να ρίχνει το γάντι σε όλες αυτές τις φωνές που λένε, «κλείστε τις πόρτες».
