Μια ανάσα πριν από την απονομή των χρυσών αγαλματιδίων, ζητήσαμε από πέντε έγκυρους και έμπειρους Έλληνες σινεκριτικούς να μπουν στο μυαλό των μελών της Ακαδημίας και να καταθέσουν τις εμπεριστατωμένες απόψεις τους. Εμείς, πάντως, ξέρουμε που (δεν) θα ποντάρουμε.
Ιωσήφ Πρωιμάκης
Ταινία: 12 Χρόνια Σκλάβος – Γιατί συνδυάζει αρμονικά την ακαδημαϊκή συμβατικότητα στη σκηνοθεσία με την ανώδυνη πολιτική ορθότητα στο σενάριο, κι είναι και ταινία εποχής που ‘ναι μεγάλο μπόνους.
Σκηνοθεσία: Αλφόνσο Κουαρόν, Gravity – Γιατί σε ανεβάζει στο απόλυτο απέραντο και σου στήνει μια αποχαυνωτική χορογραφία σε υπερ-περιορισμένα περιβάλλοντα, με τέτοια μαεστρία που σου φεύγει η μαγκιά.
Σενάριο
Διασκευασμένο: 12 Χρόνια Σκλάβος – Γιατί έχει ασφαλές πολιτικό μήνυμα με προεκτάσεις στη σύγχρονη εποχή του εργασιακού μεσαίωνα, κι είναι και αληθινή ιστορία με συγκινησιακά φορτία.
Πρωτότυπο: Οδηγός Διαπλοκής – Γιατί συνδυάζει καλύτερα απ’ όσο βγαίνει στην οθόνη, το πρώτο επίπεδο της δραμεντί μυστηρίου, με τον καυτηριασμό του μασκαρέματος της αμερικανικής πολιτικής και κοινωνικής σκηνής στην μετα-Νίξον εποχή.
Α’ Ανδρικός Ρόλος: Μάθιου Μακόναχι, Dallas Buyers Club – Γιατί κατατσαλακώνει την εικόνα του, χάνοντας ουτε-ξερω-πόσα κιλά για να παίξει φουλ κόντρα ρόλο, βασισμένο σε αληθινή ιστορία παραδοσιακού underdog.
Β’ Ανδρικός Ρόλος: Τζάρεντ Λίτο, Dallas Buyers Club – Γιατί έχει σαρώσει όποιο βραβείο έχει βρει μπροστά του ως εδώ, νομιμοποιώντας την Ακαδημία να αποδεχτεί την διακριτική όσο και καθολική του παράδοση σ’ έναν εύφλεκτο ρόλο.
Α’ Γυναικείος Ρόλος: Κέιτ Μπλανσέτ, Θλιμμένη Τζάσμιν – Γιατί έχει το ρόλο με το περισσότερο ψαχνό απ’ όλες τις συνυποψήφιές της, δείχνει το περισσότερο τσαγανό στο ξεψάχνισμά του, κι έχει κι εκείνη την χαρακτηριστικά οσκαρική τελική σκηνή που ισοπεδώνει.
Β’ Γυναικείος Ρόλος: Λουπίτα Νιόνγκο, 12 Χρόνια Σκλάβος – Γιατί εκτός του ότι έχει φουλ δραματικό αβανταδόρικο ρόλο, θα χρειαστεί και κάνα άλλο δυνατό βραβείο η ταινία να δικαιολογηθεί το Όσκαρ της, μιας και το μοντάζ θα το χάσει απ’ τον Οδηγό.
Μουσική: Αλεξάντερ Ντεσπλάτ, Φιλομένα – Γιατί είναι ελληνάκι ρε φίλε, και φαίνεται να είναι κι η μόνη κατηγορία με λίγη λάσκα για την Ακαδημία να στραβοκοιτάξει προς την ταινία του Φρίαρς, αν και ως φαβορί πουσάρεται ο Στίβεν Πράις για την οπερέτα του Gravity.
Ξένη Ταινία: Το Κυνήγι, Τόμας Βίντερμπεργκ – Γιατί ο Βίντερμπεργκ έκανε ταινιάρα έτσι κι αλλιώς, και η Ακαδημία αποφεύγει να βραβεύει ήδη μεγαλοβραβευμένες ξενόγλωσσες, πράγμα που αποκλείει όλες τις υπόλοιπες.
Ο Ιωσήφ Πρωιμάκης γράφει για ταινίες, σειρές και θέατρο στην Popaganda και είναι ανταποκριτής του Cineuropa.org.
Τάσος Θεοδωρόπουλος
Ταινία: 12 Χρόνια Σκλάβος – «Η Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά» με έξτρα ρεαλιστική βία, σεξ και καλλιτεχνικό άλλοθι, ταμάμ για χάιδεμα των ενοχών του μέσου αμερικάνου. Η χρυσή μετριότητα δια χειρός Στίβ Μακουίν (η πιο αδύναμη ταινία του) βαφτίζεται εξοχότητα λόγω θέματος και αληθινής ιστορίας και συγκλονίζει μόνο τους ανυποψίαστους, χωρίς καμία ενοχλητική αναφορά στο πολιτικό ιστορικό contextτης δουλείας.
Σκηνοθεσία: Αλφόνσο Κουαρόν, Gravity – Και box office hit και πραγματικός τεχνικός – καλλιτεχνικός άθλος του σκηνοθέτη.
Σενάριο
Πρωτότυπο: Σπάικ Τζονζ, Her – Εξαιρετική ιδέα, άψογη εκτέλεση και μια δόση προχωρημενιάς έτσι για να μη λέμε ότι η Ακαδημία αποτελείται μόνο από γέροντες.
Διασκευασμένο: Τζον Ρίντλεϊ, 12 Χρόνια Σκλάβος – Χωρίς να είναι η καλύτερη δουλειά στην πεντάδα του, δικαιολογεί το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στην ίδια ταινία από τη στιγμή που δεν προβλέπεται να πάρει αυτό της σκηνοθεσίας.
Α’ Ανδρικός Ρόλος: ΜάθιουΜακόναχι, Dallas Buyers Club – Το θαύμα δεν είναι η ερμηνεία του (που είναι εξαιρετική) αλλά πως ένας σχεδόν κακός ηθοποιός, πρότυπο του καλιφορνέζικου golden boy περίμενε 20 χρόνια καριέρας για να ανακαλύψει και να αποκαλύψει το ταλέντο του.
B’ Ανδρικός Ρόλος: Τζάρεντ Λίτο, Dallas Buyers Club – Σε μια γιορτή εντυπώσεων αυτή είναι εκ των πραγμάτων η πιο εντυπωσιακή ερμηνεία στην κατηγορία του.
Α’ Γυναικείος Ρόλος: Κέιτ Μπλάνσετ, Θλιμμένη Τζάσμιν – Φωνάζει από μακριά. Και το δικαιούται και παίζει εκ του ασφαλούς με γουντιαλενικόδραματικό δίχτυ προστασίας σε ταινία ραμμένη πάνω της.
Β’ Γυναικείος Ρόλος: Λουπίτα Νιόνγκο, 12 Χρόνια Σκλάβος – Αν και έχει έναν «κουτσό» συγγραφικά ρόλο, αφ’ ενός κερδίζει τις εντυπώσεις, αφ’ ετέρου πώς να δώσεις καλύτερη ταινία σε φιλμ με αφροαμερικάνους χωρίς να πάρει βραβείο κι ένας αφροαμερικάνος; Μετά θα σε λένε και ρατσιστή κι άντε να ξεμπερδέψεις. Θα προτιμούσα με τα χίλια την Τζένιφερ Λόρενς.
Μουσική: Στίβεν Πράις, Gravity – Γιατί εδώ το ζητούμενο δεν είναι η μελωδία που σιγοψιθυρίζεις με αναμμένα κεριά αλλά όλη η δουλειά του συνθέτη, οι ήχοι του, σαν υπογράμμιση και απογείωση της ατμόσφαιρας μιας ταινίας.
Ξένη Ταινία: Η Τέλεια Ομορφιά, Πάολο Σορεντίνο – Οτιδήποτε άλλο θα ήταν κατάφορη αδικία και θα ξεσηκώνονταν και οι πέτρες αφ’ ενός, αφ’ ετέρου το «πακέτο» διαθέτει όλη την ευρωπαϊκή παρακμιακή γοητεία που κάνει τους Αμερικάνους να θέλουν καρτ ποστάλ από την Ευρώπη.
Ο Τάσος Θεοδωρόπουλος γράφει για σινεμά και άλλα πράγματα στο iefimerida.gr και στο Kool.
Ηλίας Φραγκούλης
Ταινία: 12 χρόνια Σκλάβος – Έβλεπα τα extras του Blu-Ray με τα παρασκήνια των γυρισμάτων του Gravity τις προάλλες. Μου σηκώθηκε η τρίχα! Και θύμωνα, επειδή το Όσκαρ θα το πάρει το 12 Χρόνια Σκλάβος. Ξεφτίλα.
Σκηνοθεσία: Αλφόνσο Κουαρόν, Gravity – Δεν είναι μια μεγάλη ταινία. Αλλά είναι τεράστιο αυτό που έκανε ο Μεξικάνος εδώ. Όχι άδικα, έχει ήδη μαζέψει ό,τι υπάρχει σε βραβείο σκηνοθεσίας. Αν δεν το πάρει, προβλέπω αύξηση στα κρούσματα της ρατσιστικής βίας (#amentioto).
Σενάριο
Διασκευασμένο: 12 Χρόνια Σκλάβος – Το Πριν τα Μεσάνυχτα θα ψήφιζα εγώ, οι διάλογοί του σε βάζουν κάτω.
Πρωτότυπο: Νεμπράσκα – Αυτό θα ήθελα. Αλλά δεν ψηφίζω, ως γνωστόν.
Α’ Ανδρικός Ρόλος: Μάθιου Μακόναχι, Dallas Buyers Club – Έρχεται με τη φόρα του αντίστοιχου βραβείου του Σωματείου των συναδέλφων του. Οι ηθοποιοί έχουν τα περισσότερα μέλη – ψηφοφόρους στην Ακαδημία, οπότε δεν γίνεται να τους παραγνωρίζουμε ως δύναμη (και) στα προγνωστικά. Αποτελεί υπόδειγμα σωματικής ερμηνείας, δίχως να λαμβάνονται καν υπόψη και τα κιλά που έχασε για τις ανάγκες του ρόλου.
Β’ Aνδρικός Ρόλος: Τζάρεντ Λίτο, Dallas Buyers Club – Σχεδόν ό,τι ισχύει και για τον Μακόναχι. Αυτός εδώ είναι ακόμη πιο σίγουρο χαρτί γιατί έχει ήδη σαρώσει ό,τι βραβείο υπήρχε πριν από τα επερχόμενα Όσκαρ. Εάν δεν καταλάβεις ποιος είναι από την αρχή, νομίζεις πως βλέπεις γυναίκα! Μια σπουδαία μεταμόρφωση, που συμπληρώνει σαν ταίρι και τον πρωταγωνιστή του έργου.
Α’ Γυναικείος Ρόλος: Κέιτ Μπλάνσετ, Θλιμμένη Τζάσμιν – Δεν μου άρεσε καθόλου… ως γυναίκα που (υποτίθεται ότι) σκηνοθετήθηκε από τον Γούντι Άλεν. Έχει σημασία αυτό. Δείτε την παράδοση που έχει ο Allen στους γυναικείους ρόλους. Αν παρατηρήσετε το πώς παίζει η Μπλάνσετ θα δείτε μονάχα… την ίδια. Είναι έξοχη ηθοποιός. Αλλά εδώ μανιερίζει και (προσωπικά μου) δίνει την εντύπωση ότι… έκανε του κεφαλιού της. Δύσκολο, αλλά ελπίζω να κάνει το «spoiler» η Έιμι Άνταμς.
Β’ Γυναικείος Ρόλος: Λουπίτα Νιόνγκο, 12 Χρόνια Σκλάβος – Οι συνάδελφοί της την προτίμησαν από την Τζένιφερ Λόρενς. Έχει τις αβανταδόρικες σκηνές της κλάψας. Και είναι μαύρη. Τις δύο προηγούμενες χρονιές το Όσκαρ αυτό ήταν… μαύρο.
Μουσική: Αλεξάντερ Ντεσπλά, Φιλομένα – Δεν τρελάθηκα όταν άκουσα το CD, αλλά λάτρεψα τη σύνθεση μαζί με το φιλμ. Είναι η έκτη υποψηφιότητά του. Το αξίζει. Τώρα, αν η φόρα του Gravity παρασύρει και τον Στίβεν Πράις, λυπάμαι, αλλά αυτό ήταν συνοδευτική ατμόσφαιρα για τις ανάγκες μιας ηχητικά ιδιάζουσας περίπτωσης ταινίας.
Ξένη Ταινία: Η Τέλεια Ομορφιά, Πάολο Σορεντίνο – Στο λαιμό μου κάθεται. Θα κάνει γυροβολιές κι ο Φελίνι στον τάφο, όχι τίποτε άλλο… Κάπου βαθιά, μέσα στο μυαλό μου, στηρίζω κάποιες ελπίδες για το δικό μου αγαπημένο, το The Broken Circle Breakdown, επειδή η κατηγορία είναι γκάου.
Ο Ηλίας Φραγκούλης είναι σινεκριτικός στο Freecinema.gr και στο Mad.
Στην επόμενη σελίδα: ο Φοίβος Κρομμύδας και ο Άκης Καπράνος.
