Μπατακλάν: To θέατρο που πήρε το όνομα του από μία οπερέτα

Ίσως να αναρωτιέστε για το όνομα του θεάτρου στο Παρίσι, όπου την Παρασκευή , 13 Νοεμβρίου κατά τη διάρκεια μιας συναυλίας του αμερικάνικου ροκ συγκροτήματος, Eagles of Death Metal, 3 τρομοκράτες εισέβαλαν και έσπειραν το θάνατο. Όπως αποδεικνύεται Bataclan είναι ο τίτλος μιας οπερέτας του συνθέτη Ζακ Όφενμπαχ (1819 – 1.880).

 Ο Όφενμπαχ γιος ενός ψάλτη, ήρθε από τη Γερμανία για σπουδές στο Ωδείο του Παρισιού, όταν ήταν ακόμη 14. Το λιμπρέτο γράφτηκε από τον Ludovic Halévy, γιος ενός παριζιάνου Εβραίου, ο οποίος ασπάστηκε το Χριστιανισμό, προκειμένου να παντρευτεί.

Το Ba-Ta-Clan, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι το 1855 και πρόκειται για μια εκκεντρική παράσταση σε μια πράξη. Η οπερέτα ήταν η πρώτη σημαντική επιτυχία του Offenbach. Παίχτηκε επίσης στα γερμανικά το 1860 στη Βιέννη ως «Tschin Tschin» και ως «Ching Chow Ηi» στα αγγλικά στο Λονδίνο το 1865 και στο Broadway το 1870.

Το κτίριο είναι χτισμένο το 1865 και αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως καφέ, όπου μπορούσαν ερασιτέχνες μουσικοί να παίξουν τη μουσική τους. Το στυλ του είναι επηρεασμένο από την κινεζική κουλτούρα και έχει σήμα – κατατεθέν το σχήμα της παγόδας, ενώ το εσωτερικό του έχει σχήμα πετάλου. Στη συνέχεια έγιναν πάρα πολλές αλλαγές στον συναυλιακό χώρο. Το 1926, μετατράπηκε σε κινηματογράφο, πριν γίνει θέατρο και ξανά κινηματογράφος στις αρχές της δεκαετίας του 30. Το αρχικό κτίριο έχει υποστεί πολλές μεταμορφώσεις. Το 1933, μια πυρκαγιά κατέστρεψε μέρος του κτιρίου. Το 1950 έγιναν και άλλες αλλαγές για λόγους ασφαλείας. Ο κινηματογράφος έκλεισε το 1969 και το Bataclan έγινε και πάλι θέατρο το 1983. Στη συνέχεια έγινε κέντρο της μουσικής πανκ και σήμερα της ροκ μουσικής. Από το 2006, η πρόσοψή του έχει βαφτεί στα αρχικά της χρώματα.

Απόσπασμα απο την Οπερέτα Μπατακλάν

Ήμουν ελκυστική και εκλεπτυσμένη

Και γοητευτική και νέα

Συνήθιζα να λάμπω

Στο λαμπρό Παρίσι

Σαν μια βασίλισσα που βασίλευε,

τα όμορφα μάτια μου

Μου έφερναν

δεκάδες εραστές!

Ποιος θα μου αποκαταστήσει τον ουρανό

της πατρίδας μου?

Ποιος θα με αποκαταστήσει ως τρελά χαρούμενη

Και τις αγάπες

Των όμορφων ημερών μου?

Αντίο, τραγούδια της νιότης μου

όπου η φωνή μου συνήθιζε να σιγοτραγουδά

Μεθυσμένη, εδώ και πολύ καιρό!

Αντίο, παιδικά μου όνειρα

Δεν υπάρχει πλέον ελπίδα!

Φτωχή μου Γαλλία, φαίνεται

πως ποτέ δεν πρέπει να σε ξαναδώ.

Ποιος θα μου αποκαταστήσει τον ουρανό

της πατρίδας μου?

Ποιος θα με αποκαταστήσει ως τρελά χαρούμενη

Και τις αγάπες

Των όμορφων ημερών μου?