Το 2017 για το 1917: Φωτογραφική έκθεση για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση

Η Πρωτοβουλία «Το 2017 για το 1917» σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) διοργανώνει ένα ζωντανό διάλογο συσπειρώνοντας δημιουργούς  του σήμερα, που με την  ανεξάρτητη ευαισθησία του ο καθένας κι η καθεμιά, με την κοινή αγωνία για τον πολιτισμό, με τα ιδιαίτερα ο καθένας κι η καθεμιά εκφραστικά τους μέσα, θέλουν να συναντήσουν το Ρήγμα του 1917.

Πενήντα καλλιτέχνες από όλες τις μορφές έκφρασης (μουσική, εικαστικά, φωτογραφία, κινηματογράφος, θέατρο, ποίηση, performance, χορός, εκδόσεις, ντοκουμέντα) σε ένα ζωντανό διάλογο με την Ρωσική Επανάσταση του 1917, με επίκεντρο την έκθεση «Ρωσική Πρωτοπορία», και την Τέχνη σήμερα. Ένα σύνολο εκδηλώσεων στον εμβληματικό χώρο του κτηρίου πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ, στο τωρινό Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων.

Στο πλαίσιο αυτό, παρεμβαίνει και η πρωτοβουλία φωτογράφων «ΑΓΚΙΤ-ΠΡΟΠ’17» με ένα έργο προϊόν συλλογικής σύλληψης και δράσης. Στις 24 Νοεμβρίου και στη 1 Δεκεμβρίου στις 18.30 θα πραγματοποιηθεί ξενάγηση, ενώ στις 24 Νοεμβρίου 19.00-21.00 θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα «Φωτογραφία και Επανάσταση».

«Πέφτουμε, σηκωνόμαστε… μαζί με το ρυθμό των κινημάτων –άλλοτε επιβραδυνόμενοι και άλλοτε επιταχυνόμενοι-  τρέχοντας μακριά από εμάς, από τους παλιούς εαυτούς μας, πηγαίνοντας προς εμάς»

WE: VARIANT OF A MANIFESTO, Dziga Vertov

https://www.youtube.com/watch?v=_kZyhVpJxBQ&feature=youtu.be

Εκατό χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και πενήντα χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα, οικειοποιούμαστε ένα δημόσιο χώρο, που άλλοτε υπήρξε το κολαστήριο κοινωνικών αγωνιστών, προκειμένου να ιχνηλατήσουμε συναστρίες κρίσιμων στιγμών. Στιγμών στις οποίες κορυφώνεται η σύγκρουση ανάμεσα στις τάσεις χειραφέτησης και τις τάσεις υποταγής, στιγμών προσωπικής σύγχυσης ή πολιτικών αδιεξόδων, στιγμών επιστημονικών τομών ή μαζικών καταστροφών.

Επιχειρούμε να ανανοηματοδοτήσουμε το χώρο αυτό, επεκτείνοντας το ιστορικό-δυναμικό του εύρος μέσω ενός νέου συγκείμενου, θεωρώντας ότι χώρος και χρόνος δεν είναι κενές και αφηρημένες κατηγορίες, αλλά φορτισμένες με μνήμη και επικαιρότητα ταυτόχρονα, αδιαχώριστες από το περιεχόμενό τους.

Οι εικόνες μετατρέπονται σε οπτικά θραύσματα που αρνούνται τη γραμμικότητα του ιστορικού χρόνου, σφηνώνονται στο ρευστό του παρόντος, χωρίς να αξιώνουν την ανασύσταση της αυθεντικής εικόνας του παρελθόντος. Άλλωστε, «η αυθεντική εικόνα του παρελθόντος γλιστρά φευγαλέα», έγραφε ο Walter Benjamin στις Θέσεις για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας. «Κάθε εικόνα του παρελθόντος που δεν αναγνωρίζεται από το παρόν αναφορικά με αυτό, απειλεί να εξαφανιστεί αμετάκλητα. Ανασύνθεση του παρελθόντος δεν σημαίνει αναγνώρισή του “με τον τρόπο που υπήρξε πραγματικά”. Σημαίνει το άρπαγμα μιας μνήμης καθώς αστράφτει σε μια στιγμή κινδύνου…»  

Η εποχή μας, μια διαρκής «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», είναι πλούσια σε τέτοιες στιγμές κινδύνου. Ανοιχτή σε ένα πλούσιο φάσμα πιθανοτήτων. Ανοιχτή και προς μια «πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» με την έννοια της πράξης εκείνης που θα διακόψει αυτή την αλληλοδιαδοχή εκδοχών της βαρβαρότητας και θα αναδείξει, όχι την ιστορικότητα, αλλά τη συγχρονικότητα όλων των στιγμών κινδύνου του παρελθόντος.   

ΑΓΚΙΤ-ΠΡΟΠ’17

Γιώργος Καραηλίας, Γιάννης Καρπούζης, Δημήτρης Κεχρής, Ηλίας Λιατσόπουλος, Ανδρέας Πλιάτσικας, Κοσμάς Σταθόπουλος, Παύλος Φυσάκης

Η Πρωτοβουλία «Το 2017 για το 1917» σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) διοργανώνει ένα ζωντανό διάλογο συσπειρώνοντας δημιουργούς  του σήμερα, που με την  ανεξάρτητη ευαισθησία του ο καθένας κι η καθεμιά, με την κοινή αγωνία για τον πολιτισμό, με τα ιδιαίτερα ο καθένας κι η καθεμιά εκφραστικά τους μέσα, θέλουν να συναντήσουν το Ρήγμα του 1917.

Πενήντα καλλιτέχνες από όλες τις μορφές έκφρασης (μουσική, εικαστικά, φωτογραφία, κινηματογράφος, θέατρο, ποίηση, performance, χορός, εκδόσεις, ντοκουμέντα) σε ένα ζωντανό διάλογο με την Ρωσική Επανάσταση του 1917, με επίκεντρο την έκθεση «Ρωσική Πρωτοπορία», και την Τέχνη σήμερα. Ένα σύνολο εκδηλώσεων στον εμβληματικό χώρο του κτηρίου πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ, στο τωρινό Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων.

Στο πλαίσιο αυτό, παρεμβαίνει και η πρωτοβουλία φωτογράφων «ΑΓΚΙΤ-ΠΡΟΠ’17» με ένα έργο προϊόν συλλογικής σύλληψης και δράσης. Στις 24 Νοεμβρίου και στη 1 Δεκεμβρίου στις 18.30 θα πραγματοποιηθεί ξενάγηση, ενώ στις 24 Νοεμβρίου 19.00-21.00 θα πραγματοποιηθεί συζήτηση με θέμα «Φωτογραφία και Επανάσταση».

«Πέφτουμε, σηκωνόμαστε… μαζί με το ρυθμό των κινημάτων –άλλοτε επιβραδυνόμενοι και άλλοτε επιταχυνόμενοι-  τρέχοντας μακριά από εμάς, από τους παλιούς εαυτούς μας, πηγαίνοντας προς εμάς»

WE: VARIANT OF A MANIFESTO, Dziga Vertov

Εκατό χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση και πενήντα χρόνια από την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα, οικειοποιούμαστε ένα δημόσιο χώρο, που άλλοτε υπήρξε το κολαστήριο κοινωνικών αγωνιστών, προκειμένου να ιχνηλατήσουμε συναστρίες κρίσιμων στιγμών. Στιγμών στις οποίες κορυφώνεται η σύγκρουση ανάμεσα στις τάσεις χειραφέτησης και τις τάσεις υποταγής, στιγμών προσωπικής σύγχυσης ή πολιτικών αδιεξόδων, στιγμών επιστημονικών τομών ή μαζικών καταστροφών.

Επιχειρούμε να ανανοηματοδοτήσουμε το χώρο αυτό, επεκτείνοντας το ιστορικό-δυναμικό του εύρος μέσω ενός νέου συγκείμενου, θεωρώντας ότι χώρος και χρόνος δεν είναι κενές και αφηρημένες κατηγορίες, αλλά φορτισμένες με μνήμη και επικαιρότητα ταυτόχρονα, αδιαχώριστες από το περιεχόμενό τους.

Οι εικόνες μετατρέπονται σε οπτικά θραύσματα που αρνούνται τη γραμμικότητα του ιστορικού χρόνου, σφηνώνονται στο ρευστό του παρόντος, χωρίς να αξιώνουν την ανασύσταση της αυθεντικής εικόνας του παρελθόντος. Άλλωστε, «η αυθεντική εικόνα του παρελθόντος γλιστρά φευγαλέα», έγραφε ο Walter Benjamin στις Θέσεις για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας. «Κάθε εικόνα του παρελθόντος που δεν αναγνωρίζεται από το παρόν αναφορικά με αυτό, απειλεί να εξαφανιστεί αμετάκλητα. Ανασύνθεση του παρελθόντος δεν σημαίνει αναγνώρισή του “με τον τρόπο που υπήρξε πραγματικά”. Σημαίνει το άρπαγμα μιας μνήμης καθώς αστράφτει σε μια στιγμή κινδύνου…»  

Η εποχή μας, μια διαρκής «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», είναι πλούσια σε τέτοιες στιγμές κινδύνου. Ανοιχτή σε ένα πλούσιο φάσμα πιθανοτήτων. Ανοιχτή και προς μια «πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης» με την έννοια της πράξης εκείνης που θα διακόψει αυτή την αλληλοδιαδοχή εκδοχών της βαρβαρότητας και θα αναδείξει, όχι την ιστορικότητα, αλλά τη συγχρονικότητα όλων των στιγμών κινδύνου του παρελθόντος.   

ΑΓΚΙΤ-ΠΡΟΠ’17

Γιώργος Καραηλίας, Γιάννης Καρπούζης, Δημήτρης Κεχρής, Ηλίας Λιατσόπουλος, Ανδρέας Πλιάτσικας, Κοσμάς Σταθόπουλος, Παύλος Φυσάκης