Επειδή οι συλλογές δεν είναι ποτέ αρκετές, η Δάφνη Μαρτίνου έχει λίγο ακόμα Pre Fall 2015

Alexander McQueen

Ο κόσμος χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που όταν σκέφτονται χειμώνας σκέφτονται μπορντό, μαύρο, δέρμα, κρεμ και χουχουλιάρικο μαλλί και στους άλλους, τους περίεργους.
Για όλους εμάς, τους κανονικούς, η Ready-to-Wear συλλογή του οίκου Alexander McQueen, για το Φθινόπωρο και τον Χείμωνα του 2015-2016, ήρθε εν είδη οφθαλμόλουτρου και σπαστικής κρίσης άσθματος από ενθουσιασμό.
Όταν έρχομαι αντιμέτωπη με τέτοιες συλλογές παίρνω άμεσα θέση. Εμβρυακή, εννοείται, γιατί σκέφτομαι πως ποτέ, ή τουλάχιστον όχι στα προσεχή 10 χρόνια, δεν θα είμαι στην ευχάριστη θέση να φορέσω κάτι από όσα βλέπω. Δεν σταματώ όμως να ονειρεύομαι και μέχρι εκείνη την μέρα θα κοιτάω αυτό το ιδιόμορφο δερμάτινο jacket που είναι τόσο όμορφο και ζεστό και καλοραμμένο και κομψό και φτάνει εκεί ακριβώς που θα φαίνονται τα πόδια σου πιο μακριά και θα κρύβει τα ψωμάκια (κατάρα, είναι τέλειο!) και θα αττενίζω το μέλλον με ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.

Marchesa

Είναι μερικές στιγμές που όταν κοιτάω τα φορέματα του οίκου Marchesa, νιώθω ένα δέος.
Αρχικά γιατί είναι ένας από τους πιο συνεπείς οίκους. Έχει ένα όνομα που δεν θα μπορούσε να ταιριάζει περισσότερο με τα φορέματα, τα ενοχλητικά καλόγουστα σχέδια και τα πολυτελή υφάσματα (που πιστεύω πως είναι από αυτά που τα φοράς και νιώθεις το βάρος της ποιότητάς τους να σε κάνει να πατάς καλύτερα στο πάτωμα). Είναι ένας οίκος σοβαρός, χωρίς να είναι βαρετός. Ουσιαστικά αν ψάχνει κανείς κάτι που θα γκαρίζει επιβλητική πολυτέλεια, και όχι σικάτη λεπτότητα, είναι “αναγκασμένος” να επιλέξει Marchesa. Τούλι, διαμάντια, δαντέλα, κέντημα. Αν το “τούμπανο” είχε συνταγή, θα απαρτιζόταν από αυτά τα υλικά και θα είχε φωτογραφία δίπλα από τον ορισμό την κόκκινη τουαλέτα. Πέραν αυτών, νιώθω δέος γιατί με τρομάζει το πόσο καλά μπορούν να αντιπροσωπεύουν το κοινό τους, του οποίου είμαι επίτιμο μέλος, καθώς αν σου αρέσει αυτό το στυλ ρούχων, δεν υπάρχει κομμάτι που να μην σε κάνει να σου τρέχουν τα σάλια. Τα κοιτάς και γεμίζεις. Γιατί μπορεί να είναι όλα κόκκινα, μαύρα, μπλε ή λευκά, αλλα είναι στην πλούσια εκδοχή τους, την μπαμπάτσικη, αυτή που πρέπει να κάνεις και γκριμάτσα ανωτερότητας με μύτη πάνω και τίναγμα μαλλιού όταν τη βλέπεις. Δεν λέω κάτι περισσότερο, Marchesa λέω και κλαίω.

Rag & Bone

Η πρώτη μου επαφή με την Rag & Bone ήταν μέσω των πασίγνωστων πλέον ankle boots τους. Καθώς πέρασε ο καιρός και σιγά σιγά γνωρίστηκα καλύτερα με την μάρκα, την έχω κατατάξει στο μυαλό μου, σαν μια από αυτές τις μάρκες που είναι προορισμένες για τις τρισκατάρατες, πανύψηλες, αδύνατες κοπέλες. Χαρακτηριστικό των ρούχων είναι ότι δεν έχουν παραδοσιακές “κολακευτικές” γραμμές. Είναι μακριά, φαρδιά και (όπως θα έλεγε και η μαμά μου) ξεΐγκλωτα. Η πλειοψηφία των φορεμάτων έρχονται στο κολακευτικό (not) ύψος ακριβώς πάνω από το γόνατο, ενώ τα παντελόνια είναι σχεδόν όλα πάνφαρδα. Αυτή η αγαρμπιά που χαρακτηρίζει την μάρκα, είναι που με κάνει να την αγαπώ, γιατί είναι ειλικρινής και άνετη. Εκεί που αρχίζει η Rag & Bone, τελειώνει το άγχος του “με κόβει αυτό;”. Απλούστατα γιατί κανένα ρούχο δεν πλησιάζει σε ακτίνα 10 εκατοστών το σώμα σου. Στην τελευταία κολεξιόν παρατηρούμε μια ωδή σε εικόνες, που μου θυμίζουν παλιομοδίτικες πυτζάμες, υπάλληλους κινηματογραφικού φρενοκομείου και soccer dads στην Αμερική που φοράνε τις νεανικές τους φόρμες με την ρίγα στο πλάι, μέσα από την χρήση παραδοσιακών patterns και υφασμάτων όπως το σατεν και το βαμβακερό. Αλλά με τούτα και με κείνα, το αποτέλεσμα που βγαίνει τελικά είναι εντυπωσιακό και δεν το κρύβω, παρά το ύψος μου, την ολόσωμη, πουα, σατέν φόρμα, ευχαρίστως θα την φόραγα (κι ας με φόραγε).

Chloe

Ο οίκος Chloe, είναι ακόμα ένα παράδειγμα συνέπειας. Το λιγότερο που θα μπορούσε να είναι βέβαια, είναι αυτό, καθώς από την θέση του creative director του brand εχουν περάσει ονόματα όπως ο Karl Lagerfeld και η Stella McCartney, ενώ τελευταίος κάτοχος της θέσης (και υπέυθυνη αυτής της εμβληματικής A/W συλλογής) είναι η Clare Waight Keller. Chloe για μένα σημαίνει ζεστασιά, Γαλλία και καφές και πιστεύω ότι η γλυκιά νοσταλγία που αποπνέει σαν όνομα το Chloe είναι ο πιο περιγραφικός τίτλος για τα ρούχα που παρουσιάζει ο οίκος. Τα ρούχα είναι γυναικεία, αλλά με τον τρόπο που, στο μυαλό μου, θα ντυνόταν μια επαναστατική φεμινίστρια στο Παρίσι του ’70. Είναι σικάτα και κομψά, αλλά δεν είναι βαρετά, είναι στον πυρήνα τους θηλυκά. Στην συγκεκριμένη συλλογή κυριαρχεί το λεπτό μάλλινο σε φορέματα, παντελόνια και ζακέτες, αλλά τα πιο εντυπωσιακά κομμάτια είναι τα παλτό από Μονγκολιανό μαλλί. Σταθερή επίσης σε αυτό που κάνει καλά, η Chloe δεν μπορεί να μην έχει χτυπητό, σκούρο καφέ δέρμα, όπως στο παλτό που συνδυάζει τσόχα και δέρμα, τόσο όμορφα και ομαλά, σαν να συνδυάζει τσάι με λεμόνι. Τέλος κάνουν ένα guest και μερικά πιο λεπτεπίλεπτα κομμάτια, όπως φορέματακια και πουκάμισα, πάντα όμως σε ζεστά, φωτεινά χρώματα, όπως το κρεμ και το μπεζ, θυμίζοντας μου γιατί όταν ήμουν μικρή είχα όνειρο μια μέρα να μεγαλώσω και να βάλω κάτι Chloe στην δουλειά.

Chanel

Θυμάστε πως όταν ήμασταν μικροί και παίζαμε, είχαμε πάντα ένα βέτο; Ένα παιδάκι, που ήταν πιο μεγάλο, ή απλά πιο καλό στα παιχνίδια από όλους και δεν το θέλαμε να παίζει μαζί μας γιατί δεν είχε πια νόημα καν να προσπαθούμε; Ε, κάτι τέτοιο είναι η συλλογή της Chanel για όλους τους άλλους οίκους. Πρόκειται για την συλλογή που ακολούθει και παρουσιάζει, μεταξύ άλλων, ρούχα που είδαμε στο βίντεο που σκηνοθέτησε ο Karl Lagerfeld, στο οποίο πρωταγωνιστούσαν η Cara Delevigne και ο Pharell Williams. Ένα το κρατούμενο. Δεύτερον τα ρούχα αυτά τα φοράνε εκτός από την προαναφερθήσα που είναι έτσι κι αλλίως “da shit” στην βιομηχανία εδώ και τρία χρόνια, η Kendall Jenner, η Lara Stone και η Lindsay Wixson. Δεν αφήσανε τίποτα για τους άλλους, εν ολίγοις. Τρίτον υποστηρίζεται και μια “πιο σικ” πλευρά καθώς τα προτιμούν και αδίστακτες 40somethings. Τέταρτον τα ρούχα είναι το λιγότερο θελκτικά και δείχνουν ένα ακόμα νέο πρόσωπο του κλασικού οίκου, με την χρήση καστόρινου και μαλλιού και παράξενων κεντημάτων που θυμίζουν παραδοσιακές φορεσιές. Υπάρχει η ιδανική αναλογία ανάμεσα σε wearable και over the top κομμάτια για να ευχαριστιέται και η καταναλώτρια και η θαυμάστρια. Η Chanel είναι το αντιπαθητικά τέλειο παιδάκι που κάνει όλα τα άλλα να ζηλεύουν, για ακόμα μια χρονιά και εγώ είμαι εδώ με την ρόμπα μου και σκέφτομαι αν όταν φτάσω την ηλικία του Karl Lagerfeld, θα μπορώ έστω να δέσω μόνη μου τα κορδόνια μου.

Mary Katrantzou

Το πατριωτάκι έχει τον τρόπο του να ξεχωρίζει με κάθε κολεξιόν. Εν προκειμένω ήρθε για να ντύσει την σύχρονη θεία, την γυναίκα πρωθυπουργού, την σοβαρή καριερίστα. Τα κομμάτια κινούνται στον πολυαγαπημένο και άκρως φθινοπωρινό χώρο του κυπαρισσί, του μπορντό και του κίτρινου. Τα υφάσματα που κερδίζουν είναι το μετάξι και το μαλλί. Αυτό όμως που κάνει περισσότερη εντύπωση είναι το γνωστό ταλέντο της σχεδιάστριας στα prints. Σε αυτή την κολεξιόν παρουσιάζει ένα καινούργιο dogtooth, ξεφεύγωντας από το παραδοσιακό ασπρόμαυρο και χρησιμοποιώντας το μπλέ, το κόκκινο και το κίτρινο σε συνδυασμό με το μαύρο, με ένα αποτέλεσμα περίεργα ενδιαφέρον και παρδαλό. Αγαπημένο μου, είναι το παλτό με τα λαχούρια, με όλα τα χρώμματα της ίριδας στο φόντο. Κάπως το είδα και με φαντάστηκα να το φοράω και να νιώθω την απαλότητα του υφάσματος την οποία μόνο που το βλέπω, σχεδόν την ακουμπάω.Επηρεασμένη από την χρωματική παλέτα των 70s, την συνδυάζει με κοψίματα των 50s και φτιάχνει ένα μείγμα διαφορετικό και καινούργιο.

Blumarine

Εντάξει, ας κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω για να αναλογιστούμε πόσο θέλουμε τα πάντα από αυτή τη συλλογή. Είμαι βαθύτατα συγκινημένη από την ισχυρή παρουσία των αγαπημένων και ώ-τόσο-όμορφων Peter Pan Collars. Είμαι άφωνη από την νταντέλα που ξεχυλίζει από παντού. Είμαι χαρούμενη που επανήλθε η γούνα σε λεπτομέρειες (όσο λεπτομέρεια μπορεί να είναι η γούνα), όπως γιακάδες και μανσέτες. Βλέποντας αυτή τη συλλογή, σίγουρα δεν σκέφτεσαι χειμώνας, γιατί βλέπεις πολύ γαλάζιο, άσπρο και γύμνια. Από την άλλη βέβαια βλέπεις παλτό σε αυτά τα χρώματα όποτε κάπως έρχεται και δένει όλο αυτό. Και δένει τόσο ομαλά και αβίαστα που το μόνο που μένει είναι να δώσεις συγχαρητήρια στην Anna Molinari, creative director του οίκου, και να ονειρευτείς μια μέρα να φορέσεις το μαύρο bodycon μίντι φόρεμα με το καλύτερο embroidery που έχω δει εδώ και πολύ καιρό και μετά ας φοράς για πάντα δύο διαφορετικές κάλτσες!

Valentino

Ένα όνομα, μια ιστορία. Mια κολεξιόν, 100 διαφορετικές προτάσεις. Η συλλογή ξετυλίγεται σε αλλεπάληλα κύμματα γαματοσύνης που μοιάζουν ασταμάτητα. Κοιτώντας τις φωτογραφίες σκεφτόμουν “ Ε ντάξει πόσο ωραίο!”. Μετά από δύο φωτογραφίες έβλεπα κάτι που μου προκαλούσε την ίδια αντίδραση αλλά για εντελώς διαφορετικό λόγο. Η περιήγηση στην διάνοια των Maria Grazia Chiuri και Pierpaolo Piccioli ξεκινάει με ακόμα λίγο φλοράλ που θυμίζει παραδοσιακό κέντημα, συνεχίζεται με χρωματιστό color-blocking, αγγίζει λίγο τα 70s και αποθεώνεται με νεραϊδένιες τουαλέτες από τούλι, γεμάτες διαμάντια και από το αξιαγάπητα χαριτωμένο print με τους πλανήτες που θα ταίριαζε σε κάθε weirdo εκεί έξω. Ήδη φαντάζομαι την Emma Stone και την Zooey Deschanel να τρίβουν τα χέρια τους με όρεξη κοιτώντας το αστρονομικό παλτό και ανυπομονώ να δω αυτές τις τουαλέτες σε κόκκινα χαλιά. Μια κολεξιόν αφιερωμένη σε όλες εμάς που δεν μπορούμε να πούμε “όχι” σε έναν καλό γιακά και λίγη χρυσόσκονη.