Άντζελα Μπρούσκου, σκηνοθέτις.
Είχαμε ένα καλό φεστιβάλ. Το φεστιβάλ του Γ.Λούκου, που άλλαξε το πολιτιστικό τοπίο αυτού του τόπου. Μπορεί να είναι ένας οδηγός. Τώρα φυσικά θέλουμε ένα άλλο, καλύτερο. Γιατι όχι;.Ισως και ένα κάλλιστο. Μήπως θα ήταν χρήσιμο να σκεφτούμε εκτός από το καλλιτεχνικό πρόγραμμα και το πώς θα λειτουργεί ως θεσμός στο μέλλον; Μετά τα τελευταία γεγονότα,όλοι εισπράξαμε πως ένα τόσο σημαντικό πολιτιστικό γεγονός στην χώρα μας μπορεί να κινδυνεύσει και να γίνει έρμαιο πολιτικών αλλαγών, αντιπαραθέσεων ή και πιθανών σκοπιμοτήτων που δεν γνωρίζουμε. Εγώ θα έβαζα και μια άλλη ερώτηση.
Μπορούμε να προστατεύσουμε το Φεστιβάλ; Μπορεί το Φεστιβάλ να διαχωριστεί από συμφέροντα και από τους κραδασμούς της κάθε κυβέρνησης; Μπορεί να είναι το έργο της Πόλης και ένα διεθνές σημείο αναφοράς και όχι διαφήμιση κομμάτων και παραγόντων; Μπορεί το Φεστιβάλ να γίνει ένας μηχανισμός που θα στελεχώνεται από πρόσωπα σχετικά με την Τέχνη; Άτομα ενήμερα με την ελληνική και διεθνή πραγματικότητα που θα αφουγκράζονται τις ανάγκες,τις εξελίξεις και τις απαιτήσεις της εποχής μας; Ακόμα και αυτοί που θα καταλαμβάνουν διοικητικές θέσεις και θέσεις που άπτονται της οικονομικής διαχείρισης; Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ποιος καθορίζει ένα Φεστιβάλ στην Ελλάδα. Το διοικητικό συμβούλιο,ο καλλιτεχνικός διευθυντής ή ο Υπουργός; Μήπως οι θέσεις γενικά των διευθυντών και όλων αυτών των προσώπων εις το μέλλον πρέπει να θεσμοθετούνται και να προκηρύσσονται με ανοιχτές διαδικασίες;
Πώς θα αξιοποιήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά και την σύγχρονη πολιτιστική παραγωγή χωρίς να καταφεύγουμε επιτέλους στον λαϊκισμό, την παρελθοντολογία και τις προκαταλήψεις; Πως θα συμβεί αυτό, όταν ακόμα στις μέρες μας η έρευνα είναι συνώνυμη με παρακρατική οργάνωση και η λέξη αποδόμηση είναι εξίσου δυσάρεστη και απειλητική με την απεργία του Μετρό; Το μόνο που συμβαίνει είναι να αποδομούνται προσωπικότητες καλλιτεχνών από ανθρώπους που γενικά «δεν τους αρέσεις». Πότε αυτή η χώρα θα αναλάβει υπεύθυνα την καλλιτεχνική υποστήριξη και την αναβάθμιση της καλλιτεχνικής παιδείας και όχι μόνο; Εκτός από την απάντηση «λεφτά δεν υπάρχουν» σίγουρα υπάρχουν λύσεις και εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης που θα προκύψουν από συγκεκριμένες διαδικασίες και ανοιχτό διάλογο. Νομίζω ότι όλα αυτά είναι μέρος του προβλήματος για ένα Φεστιβάλ που θέλει να αντανακλά την πραγματικότητα της χώρας του. Στο θέατρο Σφενδόνη, που είναι ένας χώρος συναντήσεων ανοιχτός για όλους τους ενδιαφερόμενους, συνεχίζουμε σαν ομάδες εργασίας κι επεξεργαζόμαστε προτάσεις με θέμα το Φεστιβάλ και τον Πολιτισμό που θα ανακοινώσουμε μέσα στον χρόνο. Θέλουμε να δουλέψουμε και να συμβάλλουμε ενεργά όλοι μαζί προς την κατεύθυνση αυτή:την υλοποίηση πολιτιστικής πολιτικής στην πράξη.
Ίσως το θέμα να μην είναι τελικα μόνο «τι Φεστιβάλ θέλουμε», αλλά και τι πολιτισμό θέλουμε.
Απαντούν στις επόμενες σελίδες οι: Γιάννης Λεονταρής, Χρηστος Αγγελάκος, Άντζελα Μπρούσκου, Θεόφιλος Τραμπούλης, Γιάννης Αναστασάκης, Ντένης Ζαχαρόπουλος, Βασίλης Νούλας, Βασίλης Μαζωμένος, Γιάννος Περλέγκας, Mαρία Μαγκανάρη, Ένκε Φεζολάρι, Βασίλι Κουκαλάνι, Λουίζα Κωστούλα (Violet Louise), Φωτεινή Παπαδοδήμα, Κώστας Κουτσολέλος
