Ακούς; Έγκριτοι αριστεροί αρθρογράφοι προσπαθούν να βγάλουν λάδι την ηγεσία της ναζιστικής συμμορίας στην εμπλοκή της με το δολοφονικό χτύπημα στην Αμφιάλη. Όχι, κάτσε, άκυρο. Οι πένες-ρομφαίες των αγχωμένων γραφιάδων βούτηξαν σε σιωνιστικές αρλουμποθεωρίες, συνωμοσιολογικά μάελστρομ και “σκοτεινά παράκεντρα εξουσίας” για να εκφράσουν την ανησυχία του μέσου αριστερού: ο,τι χυθεί από την ψηφοκαρδάρα των ναζιστών θα το σφουγγαρίσει η σακσεστορική παράταξη του μέσου οικογενειάρχη και ο άφθαρτος Ρομπέν της μέσης οδού με το πριαπικό συνταγματικό του τόξο. Το μέσο είναι το μήνυμα. Αλλά αυτό το ξέραμε.
Ακούς; Το σδόε ξεσκόνισε τα λογιστικά των χρυσάβγουλων και βρήκε ως χρηματοδότες σεπτούς εφοπλιστάς του πόρτο λεόνε, ευφυείς επιχειρηματίες της βιολογικής καυσιμεμπορικής καθώς και ανώτατα στελέχη της start up λαϊκής βάσης “Απεσταλμένοι του Υψίστου δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν”. Όχι, κάτσε, άκυρο. Στη διάψευση των δημοσιευμάτων προέβησαν στελέχη του υπουργείου οικονομικών, διευκρινίζοντας ότι δεν έχει σταλεί από την εισαγγελία το σχετικό αίτημα στο σδόε. Η πινελιά που απογειώνει: το Μέγαρο Μαξίμου ζήτησε να έχει πρωτογενή ενημέρωση για τα αποτελέσματα των ερευνών – διότι τι να τα κάνεις τα θεσμικά όργανα και την τυφλή δικαιοσύνη όταν διαθέτεις αστεράτο επικοινωνιακό επιτελείο και απεριόριστο χρόνο ομιλίας με τους εμπλεκόμενους.
Ακούς; Έκτακτη σύσκεψη πραγματοποιήθηκε στον Άρειο Πάγο μες στη μαύρη νύχτα για να αποτραπεί προαναγγελθείσα μαύρη νύχτα από εφέδρους αξιωματικούς των ειδικών δυνάμεων, οι οποίοι οπως ενημέρωσαν μέσω του blog τους ετοιμαζόσαντε για πραξικόπημα στις 28 Σεπτέμβρη – αν βολεύει η μέρα. Όχι, κάτσε, άκυρο. Οι λέξεις καταρρίπτουν εκ των έσω την είδηση (πραξικόπημα του νοήματος): έφεδροι αξιωματικοί, προαναγγελία, ανάρτηση στο ιντερνετς. Πέρα από την φαιδρότητα της εφεδρείας, το τρομακτικό έγκειται στα αιτήματα τους, με τα οποία συμπλέει μια τεράστια πλειοψηφία συμπολιτών, από τις παρυφές της ακροδεξιάς ρητορικής ως τα αντικαπιταλιστικά ορατόρια των κόκκινων παρτιζάνων. Στο επόμενο τανκ θα πέσει στρίμωγμα για τη θέση του οδηγού.
Και για να ευθυμήσωμεν λίγο, κύρ Τάκη μου. Στο δρόμο προς το αντιφασιστικό συλλαλητήριο (το οποίο, παρεμπιπτόντως, ήταν αποκαρδιωτική μετουσίωση της “σκόρπιας διαδήλωσης”, θέμα για επόμενη εκπομπή) ένας μαύρος τυπάκος τριγύριζε με το καρότσι του στα πέριξ της πλατείας Αμερικής. Πλησιάζοντας τον ήταν ξεκάθαρο το ασπρόμαυρο brand της φανέλας με το δικέφαλο του βορρά. Αλλά το όνομα στην πλάτη απογείωσε τη στιγμή: Νταμίρ Μουλαομέροβιτς. Το πιο αγαπητό παιδί του μπασκετικού πάοκ την τελευταία δεκαετία, έφαγε την πέτρα του αναθέματος όταν κατέβηκε στον ολυμπιακό, επέστρεψε ξανά στη σαλονίκη για να ξεπλυθεί στην κολυμβήθρα της μαλαματίνας, πριν εγκαταλείψει οριστικά το άθλημα (τωρα κάνει τον προπονητή σε κάποια ομάδα της Βοσνίας). Το άστρο του συμπαθούς Κροάτη συνεχίζει να λάμπει πάντα στα ανήλιαγα στενά της Δροσοπούλου και της Μοσχονησίων, ενώ κάπου, ένα μετανιωμένο μπαόκι ψάχνει στη ντουλάπα για ένα αναμνηστικό τισέρτ.
