Mια στιβαρή, ανεξίτηλη μούντζα

Σας αρέσει ο Ιονέσκο; 
Στο 33% των αμονιαζόλ συμπατριωτώνε που θεωρούν ότι “μας ψεκάζουν” προσθέστε την στατιστική είδηση πως 6 στους 10 CEO ελληνικών επιχειρήσεων πιστεύουν στην άνθιση της οικονομίας μέσα στο 2014 και έχετε ενα ωραιότατο άθροισμα πηχτής βλακείας 100% σχεδόν, με όλη τη γεύση παστεριωμένη. (H παράνοια είναι σοβαρή ασθένεια και δια τούτο δεν είναι καταδικασθείσα από όπου κι αν προέρχεται).

Το χόμπι μου είναι οι πεταλούδες 
Αυτό το μουσείο Πάλλη στην περιοχή της Βούλας πρέπει να έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, με τα λάβαρα του, τα πιστολάκια του, όλα αναμνηστικά της ένδοξης δίκης της Νυρεμβέργης. Φήμες θέλουν τον Lemmy των Motörhead να έχει εξαγοράσει ήδη τη συλλογή για να εμπλουτίσει την πτωχή δική του. (Πέρα από την πλάκα, είναι διαγαλαξιακή η απόσταση ανάμεσα σε έναν κρυφοαπατεώνα νεοναζί συνεκδότη που διαθέτει ξεγυρισμένο οπλοστάσιο και στον εμμονικό μεταλόγερο που επιδεικνύει σε ντοκιμαντέρ την πολεμική συλλογή του και ρίχνει κανονιές από τανκ με σαλιάρισμα 7χρονου)

Ρέμπους ευκολάκι
Αβραμόπουλος μάχιμος, δωρεάν πετρέλαιο, παρέλαση μηχανοκίνητων. Όπως έγινε αντιληφτό, οι φετινές ερπύστριες θα τραγουδάνε τον εύθυμο σκοπό του βάρδου μοτορόιλιξ. Έκθαμβη η υπέργηρος νεολαία θα χειροκροτήσει τιμητικούς κιλλίβαντες, οι οποίοι επί τέσσερα χρόνια σκουριάζουν άκαμπτοι στους μελαγχολικούς όρχους της επικράτειας, ενώ τα ψεκαστικά της πολεμικής αεροπορίας με εντυπωσιακές ρίψεις σανσίλκ θα δικαιώσουν τους προαναφερθέντες συμπατριώτες. Η 28η Οκτώβρη σφύζει από εξωφρενικά μικροπολιτικά ΝΑΙ, σε μια χρονιά που το ΟΧΙ εμφανίζεται μόνο ως συνοδευτικό της φράσης “ρε πούστη μου”. Στην πλάστιγγα του εθνεγερτικού σκανδαλακίου πολλών οκτανίων ας προσθέσουμε τον ριζωμένο φορολογικό αρραβώνα πετρελαίου κίνησης – θέρμανσης και ας δώσουμε το λόγο σε κάποιον ακραιφνώς ακροαριστερό, εγκάθετο διεθνιστή, να μας τα κάνει γαργάρα: “Η ακατανόητη εμμονή του Υπουργείου Οικονομικών στη – ζημιογόνο για τα έσοδα του Δημοσίου – εξίσωση των φόρων πετρελαίου κίνησης και θέρμανσης πρέπει να κρύβει την εξυπηρέτηση κάποιων συμφερόντων. Διαπίστωσα σήμερα ότι στο άρθρο 19 του νομοσχεδίου «Ρυθμίσεις θεμάτων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και άλλες διατάξεις» που προσυπογράφει ο Υπουργός Οικονομικών προβλέπεται ότι εφεξής – στο όνομα τάχα περαιτέρω απελευθέρωσης της αγοράς – τα λιπαντικά θα υπάγονται στον στενό κορσέ που ισχύει για τα καύσιμα και εξυπηρετεί τα δύο διυλιστήρια και ελάχιστους διακινητές πετρελαιοειδών. Έλεος! Η Ελλάδα πνίγεται και το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται η δημόσια διοίκηση είναι η δημιουργία Νέων Ευκαιριών Χρηματισμού και η εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων”.

Χάσατε. Ήταν ο καπετάν Στέφανος Μάνος, από τα χαρακώματα του αντικαθεστωτικού του status update. Κι όμως, κι όμως.

Ρε συ Αλεξανδρινέ, πάτα στάση να κατέβω

“Έκανε πολλή ζέστη το άλλο απόγευμα, όταν αποφάσισα να κατέβω στην Αθήνα. Θα ήταν 3. Το μπούσι που πήρα στη γωνιά του δρόμου δεν είχε τίποτα το εξαιρετικό. Μόνο όταν ανέβηκα άρχισε να μου φαίνεται παράξενο. Ήμουν ο μόνος επιβάτης ή σχεδόν. Ο άλλος ταξιδιώτης, ένας μεσόκοπος άνθρωπος, πολύ μελαψός, με μάτια που σπίθιζαν, αμερικάνικο μουστάκι και χαμογέλιο από κάτω, καθότανε στην άλλη άκρη. Εκεί στο βάθος, έμοιαζε περισσότερο σαν εξάρτημα της καρότσας παρά σαν πλάσμα του θεού. (…) Ενα αυτοκίνητο, μας προσπέρασε. Ένα ιδιωτικό αμάξι, καινούριο, ελαστικό, νευρώδικο, με νίκελ που στραφτοκοπούσαν. Στο βάθος καθόταν μια πολύ κομψή γυναίκα, όμορφη σαν το αμάξι της. Τη στιγμή που μας άφηνε πίσω, παρά τη στολή του και παρά την κυρία, ο σοφέρ έβγαλε το μπράτσο από το παράθυρο και μας πάτησε μια στιβαρή, ανεξίτηλη μούντζα. Αυτό μου έδωσε ώσπου να κατεβώ ένα αίσθημα μεγάλης αθλιότητας”.
(Απόσπασμα από τα ημερολόγια του Γιώργου Σεφέρη “Μέρες Ά, 1925-1931”, εκδ. Ίκαρος)

Γιατί η πατρίδα των ποιητών δεν υπάρχει στο google earth, όπως λέει και ο φίλος ποιητής και μακαρονάς Ηλίας Παυλόπουλος.