Τα Assassin’s Creed είναι μία από τις πλέον γνωστές σειρές videogames. Προϊόντα της γαλλικής Ubisoft, περιστρέφονται γύρω από την αέναη μάχη ανάμεσα στις θρυλικές παρατάξεις των Ασσασίνων και των Ναϊτών Ιπποτών (Ναΐτες ή Templars) και μέχρι στιγμής έχουν καταπιαστεί με διάφορες περιόδους της ιστορίας: Σταυροφορίες, Αναγέννηση, χρυσή εποχή των πειρατών, Αμερικανική Επανάσταση. Σε όλο αυτό το «χρυσό» timeline ήρθε να προστεθεί το Assassin’s Creed Unity, το τελευταίο χρονικά «επεισόδιο» της ιστορίας της Ubisoft το οποίο μάλιστα κυκλοφορεί σήμερα στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Ο τίτλος έχει διατεθεί από τις 11 του μήνα στις ΗΠΑ και μολονότι πρόκειται για ένα ακόμα αριστούργημα, ελάχιστοι ασχολούνται με το gameplay, το σενάριο και γενικότερα το παιχνίδι αυτό καθαυτό.
Πρώτο θέμα συζήτησης στα ίντερνετς είναι τα bugs που έχει το παιχνίδι, bugs που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε σε κυκλοφορίες βεληνεκούς ενός Assassin’s Creed. Το αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις είναι κωμικό με τις εικόνες στο διαδίκτυο να δίνουν και να παίρνουν. Στη Ubisoft παλεύουν με τα θηρία προκειμένου να διαθέσουν το ταχύτερο δυνατόν patch που θα διορθώνει τα πράγματα και θα επιτρέψει στους παίκτες να απολαύσουν το παιχνίδι απερίσπαστοι. Το εντυπωσιακό στην όλη υπόθεση είναι το γεγονός πως το παιχνίδι παρά τους πάμπολλους ποιοτικούς ελέγχους που διεξήχθησαν, κυκλοφόρησε με τόσο σημαντικά bugs τα οποία αν έπρεπε να χαρακτηρίσει κάποιος, περισσότερο θα θεωρούνταν ως λάθη απροσεξίας.
Με τη νέα γενιά κονσολών, το PS4 και το Xbox One, το gaming έχει γίνει δύσκολη υπόθεση. Η ανάπτυξη ενός παιχνιδιού μόνο εύκολη δεν είναι. Τουναντίον, πρόκειται για κάτι σύνθετο που κρύβει παγίδες, ακόμα κι όταν ο χρόνος που δουλεύει πάνω σε ένα παιχνίδι μια πολυμελής (τριψήφιος και ανεβαίνουμε) ομάδα αγγίζει τα τέσσερα χρόνια, όπως στην περίπτωση του Assassin’s Creed Unity. Μπορεί πολλοί να μην αντιλαμβάνονται τον βαθμό δυσκολίας στην ανάπτυξη ενός τίτλου και έτσι να αγνοούν το γεγονός ότι μιλάμε για πρότζεκτ που για τους ΑΑΑ τίτλους στοιχίζει πολλά εκατομμύρια, σε ορισμένες δε περιπτώσεις φτάνουμε να μιλάμε για οκταψήφιους αριθμούς!
Το θέμα βέβαια είναι πως πλέον τα videogames έχουν γίνει απαιτητικά και μάλιστα πολύ. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι εταιρείες ζητούν τη βοήθεια των παικτών, δίνοντάς τους πρόσβαση σε δοκιμαστικές εκδόσεις (τις λεγόμενες beta περιόδους) ώστε να αντλήσει απ’ αυτούς χρήσιμο feedback προκειμένου να εξαλείψει τυχόν προβλήματα από το παιχνίδι της. Ακόμα κι έτσι όμως, αυτοί οι φανταστικοί κόσμοι στους οποίους εκατομμύρια παίκτες βυθίζονται, είναι τόσο γιγαντιαίοι που ο αποτελεσματικός έλεγχός τους σπιθαμή προς σπιθαμή ή μάλλον pixel προς pixel είναι μάλλον αδύνατος. Τι μπορεί να γίνει γι’ αυτό; Να σταματήσουμε να αντιμετωπίζουμε τα videogames επιφανειακά και αντί για τα γραφικά και τα εφέ, να αρχίσουμε να εξετάζουμε κι άλλα στοιχεία όπως το gameplay και την όλη εμπειρία που προσφέρουν. Δεν είναι δύσκολο, λίγη εξάσκηση θέλει και θα βγει. Και τα ίδια τα παιχνίδια θα απολαύσουμε περισσότερο έτσι, και το αχρείαστο bitching θα γλιτώσουμε.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ας έχουμε στον νου μας ότι αυτό που χαζεύουμε στην τηλεόραση χάρη στο Xbox και το PlayStation ή τον υπολογιστή μας πλέον έχει φτάσει να ‘ναι πολλά περισσότερα από μερικές αράδες κώδικα. Μη γελάτε, κι οι developers έχουν ψυχή…
