Το Μικρό Εθνικό αναλαμβάνει την θεατρική παιδεία των μικρών θεατών

Πιστό στη δέσμευσή του να προάγει το θέατρο για παιδιά και νέους, το  Μικρό Εθνικό έχει την τιμή και την χαρά να υποδέχεται το Σάββατο 6 Απριλίου τον Justin Audibert, καλλιτεχνικό διευθυντή του Βρετανικού θεάτρου Unicorn, έναν ιστορικό οργανισμό με παγκόσμια φήμη και τεράστια δυναμική στο θέατρο για νεανικό κοινό.

Το Μικρό Εθνικό επιδιώκει έναν γόνιμο καλλιτεχνικό διάλογο σχετικά με την αποστολή και τη σημαντικότητα του θεάτρου για παιδιά και νέους σε εθνικό αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο, και η επίσκεψη του Justin Audibert στην Ελλάδα αποτελεί την ευκαιρία για μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ σημαντικών επαγγελματιών.

Στην ανοιχτή συζήτηση θα συμμετέχουν  ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου Στάθης Λιβαθινός, η Υπεύθυνη του Μικρού Εθνικού Σοφία Βγενοπούλου, ο Justin Audibert, η συγγραφέας Jemma Kennedy, η Ξένια Καλογεροπούλου, η σκηνοθέτης Σοφία Πάσχου, η πρόεδρος του  Δικτύου στην Εκπαίδευση Χαρά Τσουκαλά και ο Θεατροπαιδαγωγός Λάκης Κουρετζής. Την συζήτηση θα ανοίξει και θα συντονίσει η  δημοσιογράφος Μαρία Κρύου.

Παράλληλα στις 4-7 Απριλίου και σε συνεργασία με το British Council, οργανώνεται το πρώτο τετραήμερο σεμινάριο θεατρικής γραφής για παιδικό κι εφηβικό θέατρο με την καταξιωμένη Jemma Kennedy. H Jemma Kennedy απαντάει σε ερωτήσεις σχετικά με το παιδικό και εφηβικό θέατρο:

Η διάδοση του παιδικού θεάτρου στην Ευρώπη; Θεωρείτε πως επαρκώς το καλύπτουν οι μεγάλοι θεατρικοί οργανισμοί της Ευρώπης; Δεν μπορώ πραγματικά να σχολιάσω το παιδικό θέατρο εκτός του Ηνωμένου Βασιλείου, καθώς έχω εργαστεί μόνο στην Αγγλία (και τώρα στην Ελλάδα ως μέρος του ρεπερτορίου του Μικρού Εθνικού). Νομίζω ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο αγωνιζόμαστε ακόμα να δημιουργήσουμε ένα θέατρο για νέους ανθρώπους που θα χρηματοδοτείται όπως του αξίζει και που θα αναγνωρίζεται ως μια κρίσιμη πολιτιστική και εκπαιδευτική δύναμη. Έχει γίνει πολλή δουλειά, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα στο εμπορικό West End – όπου παρουσιάζονται κυρίως μιούζικαλ- με τεράστια έσοδα και επιτυχία, αλλά απρόσιτα για πολλές οικογένειες. Τα χρήματα αυτά δεν επανεπενδύονται στις δουλειές που γίνονται για τα παιδιά. Για μένα, ως συγγραφέας, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η αγγλική βιομηχανία θεάτρου να πάρει το θέατρο των παιδιών στα σοβαρά σε όλα τα επίπεδα: από τους κριτικούς και τους υπεύθυνους ρεπερτορίου, μέχρι τους καλλιτεχνικούς μάνατζερ κ.λπ.

Η θεατρική συγγραφέας Jemma Kennedy.

Στο Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, δημιουργήθηκε πρόσφατα ένα μίνι Εθνικό, μέσα στο Εθνικό. Με στόχο την ανάδειξη της ανάγκης της θεατρικής εκπαίδευσης στους μικρούς θεατές. Στην Αγγλία πώς ακριβώς λειτουργεί το σύστημα σχετικά; Νομίζω ότι είναι μια σπουδαία πρωτοβουλία και εύχομαι το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας να έκανε το ίδιο. Η θεατρική εκπαίδευση στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπως την καταλαβαίνω, συρρικνώνεται εν γένει, λόγω της αυξανόμενης εστίασης στα ακαδημαϊκά διαπιστευτήρια έναντι των τεχνών, και βεβαίως επειδή υπήρξαν σαρωτικές οικονομικές περικοπές στις τέχνες. Νομίζω ότι όλα τα παιδιά θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στο θέατρο και μια αφοσιωμένη σε αυτό τον στόχο παιδική σκηνή στο εθνικό θέατρο είναι ένας πολύ καλός τρόπος να το μετατρέψει αυτό σε προτεραιότητα και να το φέρει στο επίκεντρο της προσοχής μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η παρουσία σας εδώ, στο σεμινάριο που διοργανώνεται από το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας, σας φέρνει κοντά με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Στάθη Λιβαθινό, εγνωσμένης αξίας σκηνοθέτη και τη Σοφία Βγενοπούλου παιδοψυχίατρο και σκηνοθέτιδα, τί θα τους λέγατε επιπλέον να επιδιώκουν; Έχω ήδη συνεργαστεί με τη Σόφια που σκηνοθέτησε το έργο μου Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός που ανεβαίνει αυτή τη στιγμή στο Μικρό Εθνικό. Είμαι εντυπωσιασμένη και ενθουσιασμένη με τον δυναμισμό και το ταλέντο όλων όσων εμπλέκονται σ’ αυτήν την θαυμάσια παραγωγή. Θεωρώ ότι είναι μια σπουδαία ομάδα και θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ ξανά μαζί τους. Είναι αναζωογονητικό να αισθάνεται κανείς τη σύνδεση με ένα άλλο ευρωπαϊκό θέατρο μέσα από κοινές επιλογές στο ρεπερτόριο, ιδιαίτερα σε αυτή τη φοβερή εποχή του Brexit και της βρετανικής (καταστροφικής, κατά τη γνώμη μου) επιθυμίας να αποσχιστεί από την υπόλοιπη ΕΕ. Το θέατρο είναι ένας καθολικός και παγκόσμιος τρόπος να πεις μια ιστορία και πρέπει να δημιουργούμε περισσότερους δεσμούς μεταξύ των καλλιτεχνικών οργανισμών διεθνώς.

Πόσο καλά -πέραν της αρχαίας τραγωδίας- γνωρίζετε το σύγχρονο ελληνικό θέατρο; Γνωρίζετε ότι ανά έτος στην Αθήνα, ανεβαίνουν περί τις 1500 παραστάσεις, πώς το κρίνετε αυτό; Υπερβολικό; ή απόλυτα θετικό για το θέατρο; Φοβάμαι ότι δεν ξέρω τίποτα για τις τρέχουσες τάσεις στο ελληνικό θέατρο. Αλλά, στην τελευταία μου επίσκεψη, περπάτησα την Αθήνα και είδα πόσα θέατρα υπάρχουν, και ανεβάζουν πολλές διαφορετικές δουλειές, και αυτό είναι ενθαρρυντικό. Εάν υπάρχει ζήτηση για ένα τόσο μεγάλο αριθμό παραστάσεων, τότε αυτό είναι σπουδαίο – αλλά φυσικά εξαρτάται και από το τί παράγεται! Αν επρόκειτο για 1500 έργα νεκρών Ελλήνων, τότε θα έλεγα ότι είναι υπερβολικό! Μου έχει κινηθεί η περιέργεια να μάθω περισσότερα για το ρεπερτόριο, για το πώς τα έργα επιλέγονται και αναπτύσσονται, και ποιες ιστορίες αντιπροσωπεύονται.