Carlito’s way

O Carlos Tevez κοιτάζει ψηλά, με τα μαλλιά του κοντοκουρεμένα, χωρίς τις ατίθασες μπούκλες που είχε κάποτε. Δείχνει ήρεμος, με τα μάτια καρφωμένα κάπου μπροστά του, όπως ένας άνδρας που έχει δει πολλά και ξέρει τί θέλει. Δείχνει σίγουρος και δυνατός. Οι κυρτοί ώμοι του είναι τεράστιοι, το ογκώδες σώμα του αποκαλύπτει την εκρηκτική του δύναμη. To σημάδι στο πρόσωπο του, το σήμα-κατατεθέν του βρίσκεται πάνω του για πάνω από 19 χρόνια. Ήταν 10 ετών όταν μια χύτρα με καυτό νερό έπεσε στο πρόσωπό του και τα εγκαύματα τρίτου βαθμού που προκλήθηκαν τον κράτησαν για δύο μήνες στο νοσοκομείο. Ωστόσο το ξεπέρασε και αυτό. Όπως και τόσα άλλα.

Rebel Rebel

Είναι ένας επαναστάτης εντός και εκτός γηπέδων. Είναι ένας περήφανος άνθρωπος. Περήφανος για τη δύναμή του, τις ικανότητές του, τις επιτυχίες που σημείωσε στο παρελθόν και την καταγωγή του. Είναι επίσης αυτός ο παίκτης που αλλάζει τα δεδομένα, σχεδόν σε όλες τις ομάδες στις οποίες έχει παίξει. Αμφιλεγόμενος. Όπου κι αν έπαιξε, με τον τρόπο του, προκάλεσε και αγαπήθηκε.

Οι μύες και οι τένοντες στο λαιμό του δείχνουν σαν να φτιάχτηκαν για να ελέγχουν την εκρηκτική δύναμη ενός κομπρεσέρ. «Το barrio μου έμαθε τι θα πει ζωή. Είναι το βασικό στοιχείο της προσωπικότητάς μου», είπε. Το barrio, η γειτονιά δηλαδή, στην περίπτωσή του είναι το Fuerte Apache, λίγο έξω από το Buenos Aires. «Εάν σήμερα μου έλεγαν να πάω πίσω και να παίξω στο Fuerte Apache, θα το διασκέδαζα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι. Μου λείπει το barrio και νομίζω ότι του λείπω κι εγώ. Έχω παραμείνει ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν όταν ζούσα εκεί, όταν μεγάλωνα, δεν έχω αλλάξει». Εκεί έκανε τα πρώτα του βήματα σαν ποδοσφαιριστής παίζοντας street football στα στενοσόκακα του Fuerte Apache, ξεπατικώνοντας τις κινήσεις του Ντιέγκο Μαραντόνα, που τον έχει σαν Θεό, και του Κλαούντιο Κανίγια παρέα με τα άλλα φτωχά παιδιά του barrio.

La Vita e Bella

Είναι απίστευτα γρήγορος από τη φύση του, με δύναμη και σπουδαία τεχνική κατάρτιση, κάτι μεταξύ επιθετικού και trequartista, του παίκτη πίσω από τους επιθετικούς και μπορεί να σκοράρει ακαριαία, αναγκάζοντας τους αμυντικούς να μένουν πάνω του ενώ παράλληλα μπορεί να κινηθεί σε όλους τους χώρους του γηπέδου. Δημιουργεί χώρο για τους επιθετικούς και για τους μέσους, είναι ένας παίκτης που η παρουσία του στο γήπεδο επηρεάζει πολύ περισσότερα πράγματα από το να διαμορφώνει απλά τα προσωπικά του στατιστικά. Στη Γιουβέντους ήταν το χαμένο κομμάτι που θα συμπλήρωνε το παζλ της επίθεσης της “Γηραιάς Κυρίας”. Προσαρμόστηκε άμεσα, σαν να έπαιζε για χρόνια εκεί.

Η ταχύτητα, το πείσμα, η τεχνική και η αίσθησή του για το παιχνίδι συνδυάζονται στη μοναδική ικανότητά του να βλέπει το γκολ. Στην Ιταλία, ο Tevez είναι από τα αστέρια του πρωταθλήματος. Κάτι που μπορεί να μην συμφωνεί με τα ποσά που εισπράττει, αλλά βρίσκει σύμφωνους όλους όσους τον έχουν δει να παίζει ή παρακολουθούν τα στατιστικά το

Πολλές φορές αναγκάζει τους σκληροτράχυλους Ιταλούς αμυντικούς να αναρωτιούνται, “να μείνω πάνω του ή θα με αδειάσει; Πώς πρέπει να παίξω εναντίον του;”. Ο Tevez είναι ατρόμητος και παίζει με αυταπάρνηση, οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να εκτελέσει ένα θανατηφόρο σουτ, να ξεγελάσει τον αντίπαλό του με μαεστρία ή απλώς να τον αφήσει πίσω του με τη μοναδική ταχύτητά του. Και όλα αυτά χωρίς να σταματά ποτέ να χαμογελά. Ο Tevez απολαμβάνει το ποδόσφαιρο. Και σήμερα, κοιτάζοντας ψηλά λέει: «Θεωρώ ότι ήμουν πολύ τυχερός που έγινα αυτό που είμαι σήμερα, ίσως να με προστατεύει κάποια θεία δύναμη. Το όνειρό μου ήταν να παίξω ποδόσφαιρο και έχω αφιερώσει όλη μου τη ζωή σε αυτό».

Είναι θρήσκος. Και αυτός και η οικογένειά του. Τις προάλλες, μάλιστα, συνάντησε τον Πάπα Φραγκίσμο στο Βατικανό. Είχε αιτηθεί ακρόαση από τον Ποντίφικα, αίτημα που ο συμπατριώτης του έκανε αποδεκτό.

Η καθημερινότητα του ως επαγγελματία ποδοσφαιριστή είναι η προσωποποίηση ενός ονείρου. Πήγε στην Ιταλία για το σχετικά ασήμαντο ποσό των 9 εκατομμυρίων ευρώ στα 29 του, για να δώσει επιτέλους λύση στο έλλειμμα επιθετικού της Juventus. Στα τέσσερα χρόνια του στη Manchester City πέτυχε 73 γκολ σε 138 παιχνίδια, ενώ σε όλη του την καριέρα μετράει 461 παιχνίδια και 201 γκολ.

Xαρακτηριστικό του Tevez είναι ο αόρατος, θα έλεγε κανείς, τρόπος να επηρεάζει τα παιχνίδια, κάτι που πολλοί λίγοι παίκτες καταφέρνουν. Πώς να μετρήσει κανείς άλλωστε τον φόβο των αμυντικών; Πώς να μετρήσει κανείς το στιγμιαίο δισταγμό ενός αμυντικού να μείνει πάνω στον παίκτη που μαρκάρει, όταν βλέπει αυτόν τον τύπο με την μπάλα; Πώς να μετρήσει κανείς τον ψυχολογικό αντίκτυπο που έχει σε μια ομάδα ένας συμπαίκτης σου, όταν κάθε φορά που παίρνει την μπάλα αναρωτιέσαι «Τι θα κάνει τώρα;» και δεν έχεις ιδέα ποια είναι η απάντηση.

Ο Apache

Ο Carlos Tevez είναι αυτό το άτομο, αυτός ο παίκτης, αυτός ο άνδρας με το μοναδικό στυλ παιχνιδιού, που επιτίθεται, κοιτάζει πάντα μπροστά, είναι γρήγορος, δυνατός και δυναμικός. Με λίγα λόγια είναι σπάνιος. Είναι στα καλύτερά του, όταν επικεντρώνει την ενέργειά του στο γήπεδο, εκεί όπου μπορεί να είναι από τους πιο εκρηκτικούς παίκτες της γενιάς του. Γι’ αυτό και είναι ένας από τους λίγους εκπροσώπους του NIKE Τiempo Legend V, του νέου επαναστατικού και καινοτόμου ποδοσφαιρικού παπουτσιού της αθλητικής εταιρίας.

Είναι κοντός, γυμνασμένος, ακούραστος, έχει τεχνική και μπορεί να σκοράρει με όποιον τρόπο θέλει. «Στο barrio παίζαμε με μια μπάλα φτιαγμένη από κουρέλια. Δεν είχε το εξωτερικό δερμάτινο ή πλαστικό περίβλημα, ήταν μόνο το εσωτερικό της μπάλας. Η φτώχεια όμως και άλλα αρνητικά πράγματα έμεναν εκτός γηπέδου». Εκεί, στο barrio, ο “Αpache” όπως τον λένε, ανέπτυξε την τεχνική του. Παίζοντας με άγριο πείσμα είναι ο μόνος τρόπος να παίξει κανείς ποδόσφαιρο στον κόσμο του barrio. Και ενδεχομένως να είναι και ο μόνος τρόπος που θέλουμε να παίζεται το ποδόσφαιρο, είναι ο τρόπος που θέλουμε να βλέπουμε και να νιώθουμε το παιχνίδι και αυτό είναι κάτι που ο Tevez το ξέρει καλά. Είναι κάτι που το ξέρει ενστικτωδώς ή συνειδητά; Μας δίνει αυτό που θέλουμε εμείς ή μας δίνει αυτό που θέλει ο ίδιος; Πρόκειται για το ίδιο πράγμα; Γιατί όταν βλέπουμε τον Tevez να παίζει, το κάνει σα να είναι θέμα ζωής και θανάτου, και πράγματι είναι. Μπορεί να είναι ένα πολύ σοβαρό παιχνίδι, αλλά παραμένει παιχνίδι πρώτα απ’ όλα.

Ένα παιχνίδι που πρέπει να παίζεται για την απόλυτη έκσταση που προσφέρει, για την αίσθηση του να χάνεσαι στη δεδομένη στιγμή, για να τρέχεις πιο γρήγορα από το διπλανό σου, για την αδρεναλίνη που νιώθεις όταν παίρνεις την μπάλα από τον αντίπαλό σου ή όταν του κάνεις προσποίηση, για το τέλειο σουτ στο τέλειο σημείο, για τον ήχο που ακούγεται όταν το πόδι σου χτυπά την μπάλα, για το χρόνο που μεσολαβεί από τη στιγμή που η μπάλα φεύγει από το πόδι σου μέχρι να φτάσει στο δίχτυ του αντίπαλου τέρματος και για να ακούς το στάδιο να φωνάζει. Όλα αυτά είναι πράγματα που κάνει ο Carlos Tevez και τα απολαμβάνει.

Και τα κάνει σαν να μην υπάρχει άλλος τρόπος, γιατί γι’ αυτόν, δεν υπάρχει.