Τι το ‘θελε να ανέβει στην πίστα ο Βασίλης Μπισμπίκης, να χορέψει ένα μεθυσμένο από ποτό και από έρωτα ζεϊμπέκικο μπροστά στο κορίτσι του και να το φιλήσει; Μόνο θάνατο με λιθοβολισμό δεν έχω δει να προτείνουν από χθες στα σχόλια που συνοδεύουν φωτογραφίες και βίντεο από τις αγκαλιές και τα φιλιά τους.
Πήραν τα σόσιαλ και τα τηλεπαράθυρα φωτιά. Να το ζεις το πάθος σου ή να μην το ζεις; Ή να το ζεις κάπου που δεν θα σε βλέπει κανείς για να μην ενοχλείς; Και γιατί να ενοχλείς; Επειδή αγαπάς και σε αγαπούν; Δηλαδή αν είσαι πάνω από 40 χρονών, αν έχεις παιδιά, αν είσαι queer ή λεσβία, αν είσαι χοντρή ή χοντρός, αν έχεις μεγάλη διαφορά ηλικίας ή ακόμα και… ύψους με το άλλο σου μισό, αν ντύνεσαι διαφορετικά από τη μάζα, δεν έχεις δικαίωμα στον ανέμελο έρωτα; Δεν έχεις δικαίωμα να εκφράσεις αυτόν τον έρωτα δημόσια;
Πρέπει να είσαι καταδικασμένος να τον ζήσεις μέσα σε μια ντουλάπα για να μην ενοχλήσεις τους γύρω σου; Δεν έχω καταλάβει τι θες τελικά βρε αγάπη μου. Ίσα δικαιώματα για όλους ή μόνο για σένα όταν σε βαράει η καψούρα κατακούτελα και πας και αναποδογυρίζεις το τραπέζι στον Ρέμο και άμα σε ενοχλήσει και κανείς θα κάνεις και το μαγαζί λαμπόγυαλο;
Σκρολάροντας στα σχόλια σήμερα το πρωί, ένιωσα (για ακόμη μια φορά) ότι κάτι πάει πάρα πολύ λάθος στην εξέλιξή μας. Θα μου πεις, εδώ ακόμα παλεύουμε για τον πολιτισμό μας, αυτό σε πείραξε; Ναι, με πείραξε ΚΑΙ αυτό γιατί αυτά τα πιο (φαινομενικά) απλά αντικατοπτρίζουν την κοινωνική μας καθημερινότητα.
Και το ακόμα μεγαλύτερο θέμα εδώ είναι ότι τα περισσότερα κακεντρεχή σχόλια προέρχονται από γυναίκες. Κάποια αναφέρει ότι της ήρθε αναγούλα στη θέα του ζευγαριού, άλλες λένε για γεροντοέρωτες, για δεύτερη νιότη, ότι δεν μπορούν τόση αντρίλα και τεστοστερόνη ενώ ένα από τα πιο “δυνατά” σχόλια μιλάει για τον βαρύμαγκα με την κοιλούμπα που κάνει πως χορεύει ζεϊμπέκικο μπροστά στη μεσόκοπη παιδούλα που ‘ναι ντυμένη αστροναύτης με βυζιά. Μάλιστα.
Να κάνω μερικές ερωτησούλες; Σε σένα που είσαι έξαλλη και αφήνεις αντίστοιχα σχόλια. Μήπως τα βράδια ονειρεύεσαι κάποιον να χορέψει για πάρτη σου μια ζεϊμπεκιά και να εκδηλώσει δημόσια την καψούρα του για σένα χωρίς να τον νοιάζει τι θα πουν οι γύρω του; Μήπως συγκινείσαι όταν βλέπεις κομεντί που στο τέλος ο πρωταγωνιστής για να κερδίσει το κορίτσι βγαίνει σε κάποιο μέρος με πολύ κόσμο και χωρίς να ντρέπεται κάνει μια τρελή εξομολόγηση αγάπης (ακόμα και με χορό ή τραγούδι) και σκέφτεσαι πόσο θα ήθελες να το κάνει κάποιος και για σένα αυτό; Μήπως σου λείπει αυτή η υπέροχη τρέλα και δεν μπορείς να βλέπεις τους άλλους να τη χαίρονται; Και για να το πω πιο απλά, μήπως ζηλεύει μέχρι και το τελευταίο σου κύτταρο αυτόν τον έρωτα; Μήπως;
Φυσικά υπάρχουν και τα σχόλια για το τι θα λένε τα παιδιά τους που τους βλέπουν. Αυτό είναι κάτι που δεν αφορά κανέναν μας. Πιθανότατα βέβαια τα παιδιά τους να είναι πιο χαρούμενα και από τους ίδιους με όλη αυτή την αγάπη αλλά και πάλι, ΔΕΝ μας αφορά.
Υπάρχουν και τα πιο φιλοσοφικά σχόλια, για το κατά πόσο είναι αδύνατο εμείς οι άνθρωποι να υπάρξουμε χωρίς να επιδεικνύουμε οτιδήποτε κάνουμε αναζητώντας μόνιμα την ανθρώπινη επιδοκιμασία. Και μάλιστα ότι αυτό συμβαίνει πολύ πιο έντονα στην εποχή μας που θέλουμε όλα να τα δείχνουμε στα σόσιαλ μίντια.
Δεν ξέρω αν θα χαλάσω τη φαντασίωση κάποιου γράφοντας αυτά, αλλά ως άνθρωπος που όταν ζω κάτι έντονο, δεν με αφορά καθόλου ποιος βλέπει, ποιος ακούει και τι θα πει για μένα, άρα και οι αντιδράσεις μου είναι αυθόρμητες και παρορμητικές όπως είναι κάθε ελεύθερου από ταμπού ανθρώπου, θέλω να πω ότι καθόλου δεν τους νοιάζει αν τους βλέπει ή αν δεν τους βλέπει κάποιος, γιατί δεν το κάνουν για κανέναν άλλο. Το κάνουν γιατί δεν μπορούν να σταματήσουν να εκφράζουν μεταξύ τους όσα νιώθουν. Με κάθε τρόπο. Όπου και αν βρίσκονται. Είναι τόσο απλό.
Είναι; Γιατί απ’ ότι φαίνεται δεν είναι. Αρκούσε ένα δημόσιο φιλί, μια αγκαλιά και ένα μεθυσμένο ζεϊμπέκικο για να βγει στην επιφάνεια (και πάλι) κάθε οπισθοδρομικό μυαλό και να αρχίσει τα κατηγορώ και τις δήθεν ηθικοπλαστικές μπουρδολογίες. Ακόμα πιο παράδοξο σε όλο αυτό είναι ότι πολλοί από αυτούς που έχουν αρχίσει τα κατηγορώ, στα νιάτα τους έκαναν σεξ σε αυλές, παρκάκια, κλαμπ, παραλίες κ.ο.κ. και τώρα το ζουν με Netflix και κουβερτούλα από τις 9 στο κρεβάτι. Που και αυτό θεμιτό είναι δηλαδή, ο καθένας όπως τη βρίσκει, αλλά βλέπεις ποιο είναι το θέμα; Ότι ο καθένας μπορεί να τη βρίσκει όπως θέλει και όταν επιτέλους σταματήσουμε να ανεβάζουμε την παράσταση “κουτσομπολιό στην πλατεία του χωριού” για να αφορίσουμε όσα δεν έχουμε, ίσως αποκτήσουμε κι εμείς όλα αυτά που δεν έχουμε και βαθιά μέσα μας επιθυμούμε.
Βγήκε και η Βιτάλη (που σαν καλλιτέχνιδα τη λατρεύω αλλά έτερον εκάτερον) να μιλήσει για αγρίμια και πισινούς τούρλα, βγήκε και ο Λιάγκας να πει ότι ζηλεύει και «καλά κάνουν και το ζουν αλλά καλύτερα να το ζουν στο σπίτι τους και σήμερα που είδαν το βίντεο νιώθουν εντάξει;». Τα έχουμε πει, αν κάτι δεν μας αρέσει δεν το κοιτάμε και δεν το κριτικάρουμε. Κανείς δεν θα κρυφτεί σε μία ντουλάπα για να νιώσουμε εμείς ότι η δική μας ζωή είναι καλύτερη και ότι έχουμε τον έλεγχο σε όλα.
Προσωπικά εύχομαι και ελπίζω όλα αυτά που γράφονται και λέγονται από χθες να μην πτοήσουν ούτε τη Βανδή και τον Μπισμπίκη, ούτε κανέναν άλλον που ερωτεύεται με όλο του το είναι και τα δίνει όλα. Ας πάμε παρακάτω τώρα, γιατί έρχονται και εκλογές και κάπως λίγο βοηθά στον αποσυντονισμό όλη αυτή η επίθεση προς Μπισμπίκη μεριά, δεν συμφωνείτε;
