ΜΟΥΣΙΚΗ: Θυμάμαι μικρή να «δανείζομαι» κάποιες κασέτες από έναν θείο μου. Μια από αυτές ήταν με το άλμπουμ των Beatles, A Hard Day’s Night. Απλά ξετρελάθηκα. Την άκουγα για δυο μήνες, συνέχεια. Δεν εκτίμησα εξίσου τον Jimi Hendrix, άλλη κασέτα που «δανείστηκα». Ήμουν όμως και 12. Ακούω σχεδόν όλα τα είδη μουσικής και κάνω τις επιλογές μου. Live που μου έχει μείνει ήταν των Βuena Vista Social Club, στο θέατρο του Λυκαβηττού. Στο τέλος της συναυλίας βρεθήκαμε με την παρέα μου, να καθόμαστε μαζί τους στα παρασκήνια και να μιλάμε, απλά μαγικό.
ΒΙΒΛΙΑ: Στο κομοδίνο μου βρίσκονται οι 7 γοτθικές ιστορίες της Κάρεν Μπλίξεν και ο Άνθρωπος για όλες τις δουλειές του Τσαρλς Μπουκόφσκι. Έχω διαβάσει το μισό. Ξεχωρίζω την Τζην Ρυς, την οποία δεν ήξερα και την Πλατιά Θάλασσα των Σαργασσών που διάβασα το καλοκαίρι, σε μετάφραση της Αργυρώς Μάντογλου, υπέροχο βιβλίο. Αξίζει να την ανακαλύψετε. Από το θρόνο του βέβαια ως πιο αγαπημένο, δεν πέφτει το Αδελφοί Καραμαζόφ του Ντοστογιέφσκι. Άλλος πολύ αγαπημένος ο Ρέιμοντ Κάρβερ. Περιμένω τέλος με ανυπομονησία, να διαβάσω το νέο βιβλίο του Χρήστου Οικονόμου που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Το τελευταίο του ήταν η συλλογή διηγημάτων Κάτι θα γίνει, θα δεις.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Αγαπημένες ταινίες, πολλές. Αναφέρω ενδεικτικά το Another year του Mike Leigh, Requiem for a Dream του Darren Aronofsky, There will be blood του Paul Thomas Anderson, Animal Kingdom του David Michôd και τα πιο κλασικά, Τhe Birds του Άλφρεντ Χίτσκοκ και Ο εξολοθρευτής άγγελος του Λουίς Μπουνιουέλ. Σίγουρα έχω ξεχάσει να αναφέρω πολλά. Βλέπω ταινίες συνέχεια.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Πολύ στενή η σχέση μας. Αγάπη μεγάλη. Το πρώτο πράγμα που τσεκάρω είναι το Facebook και το mail μου. Και την εξέλιξη στο παιχνίδι που παίζω τελευταία. Δεν το αναφέρω, ντρέπομαι.
ΣΠΟΡ: Παιδάκι, έκανα ρυθμική γυμναστική, γεγονός που μου έχει αφήσει μια περίεργη αγάπη να παρακολουθώ αγώνες ρυθμικής ή ενόργανης γυμναστικής. Επίσης κολλάω όταν βλέπω καλλιτεχνικό πατινάζ. Αυτά τα ζευγάρια με τα κιτς κοστούμια να στριφογυρίζουν κόντρα στους νόμους της βαρύτητας που μπορώ να αντιληφθώ. Είμαι ικανή να τα παρακολουθώ ώρες. Όσο για την ομάδα, Ολυμπιακός. It runs in the family.
TV: Τηλεόραση δεν έχω, την πέταξα. Σειρές όμως βλέπω αρκετές. Τις κατεβάζω εννοείται. Αγαπημένες, Six feet under, The wire, Sopranos.
ΤΑΞΙΔΙ: Θυμάμαι το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό στη Βουλγαρία. Είχαμε πάει με τη χορωδία στην οποία συμμετείχα τότε, ήμουν 13. Όλα μου φαίνονταν περίεργα. Μόλις είχε πέσει το κομμουνιστικό καθεστώς και τα πράγματα εκεί ήταν ζόρικα. Θυμάμαι έντονα μια βραδιά που ήμασταν σε ένα πάρτι κι εγώ βρέθηκα να χορεύω μπλουζ με ένα συνομήλικο μου αγόρι που δε γνώριζα και δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε σε καμιά γλώσσα. Το ρετρό ξενοδοχείο (έτσι το βλέπω τώρα) στο οποίο μείναμε στη Σόφια. Το λεβ (το νόμισμά τους) που έμαθα τότε ότι σημαίνει λιοντάρι και το πόσο αδύνατη γύρισα αφού δε μου άρεσαν καθόλου τα φαγητά τους. Το ταξίδι που θέλω να κάνω είναι στη Βουδαπέστη που το έχω απωθημένο.
ΤΩΡΑ: Μόλις ξεκίνησε η παράσταση 4ος όροφος σε σκηνοθεσία και ιδέα του Απόστολου Φράγκου, στην οποία παίζω, στον χώρο Προσωρινός. Μέχρι 2 Νοεμβρίου, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, στις 9. Ετοιμάζω την παρουσίαση της ποιητικής μου συλλογής «Φλαμίνγκο» που εκδόθηκε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Μελάνι». Θα γίνει στο Six Dogs (project space) στις 15 /10. Ποιήματα θα διαβάσουν φίλες μου κι ανυπομονώ. Επίσης γράφω feature stories στο Vice.com
*Η φωτογράφιση έγινε στον σκηνικό χώρο που επιμελήθηκε η Κατερίνα Καλφόγλου για την παράσταση 4ος όροφος, κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.
