Από ανανάδες μέχρι σπαγγέτι – κάθε εποχή είχε το αβοκάντο της

Τα τελευταία χρόνια, ειδικά με την άνθιση των social media, αν ξυπνήσεις ένα Σάββατο πρωί και ανοίξεις ανυποψίαστα το ίνσταγκραμ, τότε είναι πολύ πιθανό να πέσεις σε δεκάδες φωτογραφίες τραγανών φετών ψωμί αλειμμένες με αβοκάντο και διάφορα άλλα που χάνουν, όμως, την οποιαδήποτε αξία τους μπροστά στον πράσινο φίλο μας από την Νότια Αμερική.

Το αβοκάντο, λοιπόν, είναι το it φαγητό της εποχής μας και πολλοί ειδικοί προειδοποιούν ότι αν συνεχίσουμε να το καταναλώνουμε με τέτοιους ρυθμούς σε λίγα χρόνια θα το πληρώνουμε ακόμα πιο χρυσό απ΄ ότι το πληρώνουμε τώρα. Κάθε εποχή, όμως, έχει το αβοκάντο της. Το πιστεύετε ή όχι, οι χίπστερς της βικτοριανής Αγγλίας έκαναν σαν τρελοί για σέλινο. Μάλιστα, σέλινο. 

Διαβάστε μερικά μικρά αλλά ενδεικτικά παραδείγματα του πως αλλάζουν οι προτιμήσεις μας στο φαγητό ανά τα χρόνια:

Ανανάς: Το αποκορύφωμα της γευσιγνωσίας του 18ου αιώνα

Ο καλύτερος τρόπος για να κάνεις φίλους και να μπορέσεις να επηρεάσεις κόσμο στην Αγγλία του 1800, ήταν να βρεις έναν ανανά. Το φρούτο αυτό άρχισε να πωλείται, μόλις στις αρχές του 18ου αιώνα και έγινε γρήγορα ένα status symbol. Ένας ανανάς θα κόστιζε με σημερινά λεφτά περίπου 5.000 λίρες.

Σπαγγέτι: Η μοντέρνα κουζίνα του 20ου αιώνα

Ένα άρθρο του BBC, το 1957, λέει: Το σπαγγέτι δεν είναι ένα διαδεδομένο φαγητό στην Αγγλία και πολλοί το θεωρούν έδεσμα. Στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, ένα πιάτο μακαρόνια ήταν ένας καλός τρόπος για να αποδείξει κάποιος το πόσο κοσμοπολίτης είναι. Μάλιστα, το σπαγγέτι ήταν τόσο μυστήριο, που το BBC σε μια πρωταπριλιάτικη φάρσα του, προέβαλε ντοκιμαντέρ για θάμνους-σπαγγέτι στην Ελβετία, με τους θεατές να τηλεφωνούν μανιωδώς, ρωτώντας πως μπορούν να αγοράσουν έναν.

Φοντού: Η δεκαετία του ’70 είχε γεύση τυριού

Τα ’70s δεν χαρακτηρίζονταν μόνο από τον πυρετό της ντίσκο αλλά και από τον πυρετό του φοντού. Όλοι οι μοδάτοι νέοι της εποχής μαζεύονταν γύρω από έναν πιάτο λιωμένο τυρί και βουτούσαν μέσα κομματάκια ψωμί. Μεγάλο ρόλο στην εξάπλωση αυτή του φοντού, έπαιξε και διαφήμιση που έκαναν οι ελβετικές εταιρείες τυριού, οι οποίες συνήθως έδειχναν ωραίους Ελβετούς με ρούχα σκι, να κάθονται και να χαμογελάνε γύρω από ένα φοντού.

Τζιν: Κι όμως είναι φαγητό

Το τζιν δεν έχει φύγει ποτέ από τη μόδα, τίποτα όμως, δεν συγκρίνεται με την τρέλα που επικρατούσε στο Λονδίνο του 18ου αιώνα. Μάλιστα, το κοινοβούλιο αναγκάστηκε να περάσει πέντε νόμους από το 1729 μέχρι το 1751, προσπαθώντας να περιορίσει την κατανάλωσή του.

Πηγή