Η Ζωή Παρασίδη γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1990 στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και από το 2009 εργάζεται ως δημοσιογράφος.
Ο κύριος Ζήσης Τσαρδακλής, ο καλύτερος ψήστης της περιοχής, μπορεί να μετανιώνει που δεν έβγαλε φωτογραφία με τους «γνωστούς» που πέρασαν από τα τραπέζια του, όμως παραμένει άσος στο παϊδάκι, το μπιφτέκι, το κοντοσούβλι, ακόμα και στην καλή φέτα.
Ο Théodoros Gennitsakis άνοιξε ένα εστιατόριο στην «Πόλη του Φωτός», φόρο τιμής σε όσα τον έχουν διαμορφώσει, μακριά απο κλισέ. Αφετηρία του ήταν ένα fashion brand, έμπνευσή του οι διαφορετικές κουλτούρες ανάμεσα στις οποίες μεγάλωσε.
Η Έλενα Ζαμπέλη και η Κατερίνα Χρυσανθοπούλου κλήθηκαν μέσω του σχεδιασμού να εκφράσουν την ταυτότητα και τον τρόπο λειτουργίας του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ και δημιούργησαν χώρους με στόχο τη στήριξη της συλλογικότητας και της ανταλλαγής.
Από τη βουτυράτη φρυγανιά του Galaxy και τη μακαρονάδα με κιμά του Duende μέχρι τα «τυράκια-σαλαμάκια» του Drupes & Drips και τις τηγανητές μπάμιες στο Λοκάλι, αυτά είναι τα πιάτα που μας κρατάνε στη θέση μας στα μπαρ. Της Ζωής Παρασίδη.
Στο ξενοδοχείο που σχεδίασε το αρχιτεκτονικό γραφείο Revergo Architecture μπορεί κανείς να διαμείνει στο μπλε, το γαλάζιο, το ροζ και το πράσινο δωμάτιο, όλα εμπνευσμένα από τα χρώματα που συναντά κανείς στο νησί.
Το Weducer cup φτιάχνεται από ανακυκλωμένο καφέ που συλλέγεται στο Βερολίνο, είναι ένα υπόδειγμα κυκλικής οικονομίας και design. Είναι ο νέος ο τρόπος να προστατεύουμε καθημερινά το περιβάλλον ενώ απολαμβάνουμε τον καφέ μας.
Το 1815 η Paulaner έστησε το πρώτο της beerhall και το Oktoberfest ήταν πλέον πραγματικότητα. Έκτοτε το ραντεβού όλων των φίλων της μπύρας διεθνώς δίνεται κάθε Οκτώβριο στο Μόναχο. Μας ταξίδεψε κι εμάς μέχρι εκεί.
Ένας νέος Έλληνας καλλιτέχνης έζησε για αρκετά χρόνια σαν νομάς μέχρι να καταφέρει να βρει σπίτι και βάζοντας μια αγγελία για «γκαρσονιέρα με 1000 ευρώ» στο Βερολίνο μίλησε για ένα πρόβλημα που ταλανίζει τους κατοίκους των μητροπολιτικών περιοχών.
Σταθερά υφάσματα με έντονες γραμμές, με διαχρονικά στοιχεία 80s και 90s εποχών, layering, βάτες, μανικετόκουμπα καθώς και 70s στοιχεία στη μοντέρνα εκδοχή τους.
Κάποιοι την αποκαλούν «εναλλακτικό mall» κι άλλοι «κρυφή αστική αυλή», η στοά Ψυρρή αποτελεί πλέον θερμοκοιτίδα δημιουργικών ανθρώπων που άθελά τους προσέλκυσαν ο ένας τον άλλον, παντρεύοντας την ΑΘήνα του '70 με φρέσκες ιδέες. Της Ζωής Παρασίδη.
Στη φετινή χειμερινή συλλογή του brand με τα χειροποίητα bodies κυριαρχούν το βελούδο, το μετάξι και οι λαμπερές λεπτομέρειες. Τα κορμάκια της Χριστίνας Κατσαούνη δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητα.
Μαγειρεύει με φωτιά στην speakeasy κουζίνα του ΦΒΚ βλέποντας έναν χώρο μόλις 20 ατόμων και δηλώνει αντιτηλεοπτικός. Είμαστε σίγουροι ότι θα συζητηθεί. Της Ζωής Παρασίδη.
«Η ζωή είναι πολύ έντονη για να σπαταλιέται σε βαρετούς χώρους» για τρεις νέους αρχιτέκτονες τους οποίους συζητά η Αθήνα έμμεσα, αφού η αισθητική των χώρων που έχουν δημιουργήσει, του Dope και του νέου six d.o.g.s, εντυπωσιάζει.
Όσοι ξέρουν από μοτεράκια και βελόνες μπορούν να αναγνωρίσουν τη δουλειά της με μια ματιά, διηγείται στη Ζωή Παρασίδη την πορεία της από την Ομάχα και την Καλών Τεχνών στο ροκαμπίλι και το νέο της tattoo studio στα Πετράλωνα.
Η λιτότητα συναντάει τον μαξιμαλισμό, η πολυτέλεια την διακριτικότητα, οι καμπύλες την γραμμικότητα, το κλασικό κόσμημα εμπλουτίζεται με μοντέρνα στοιχεία. Η Ιωάννα Σουφλιά δεν αντιμετώπισε ποτέ το κόσμημα ως ένα συμπληρωματικό αξεσουάρ.
Στο The New Green τα στοιχεία που κυριαρχούν είναι οι κύκλοι, οι καμάρες, ένα μοντέρνο μωσαϊκό και φυσικά, τα χαρακτηριστικά χρώματα που χρησιμοποιεί το Studiomateriality που το σχεδίασε.
Τα ρούχα του fashion brand ΜΕ ΤΗΕΝ μετακόμισαν στο υπόγειο και στον χώρο τους στο Κουκάκι, πίσω από τη μεγάλη τζαμαρία, άνοιξε ένα «μπαρ για πρωινούς τύπους» με ποιοτικό καφέ και φρεσκοφουρνισμένα ρολά κανέλας.
Ο Νίκος Γεωργόπουλος και η Polly Brown σχεδίασαν ένα ολιστικό branding των ξενοδοχείων XENIA, στο πρώτο κεφάλαιο μιας τριλογίας καλλιτεχνικών διερευνήσεων οπτικών ταυτοτήτων του παρελθόντος.
Όλες οι λεπτομέρειες της κατοικίας, όπως μια κρεμάστρα σχεδιασμένη με «αλγοριθμική μέθοδο», μελετήθηκαν με μεγάλη προσοχή. Οι VMarchitects έχουν για μότο τους το “God is in the details”.
Πάντα φιλόξενο στον Κεραμεικό, δε μας αφήνει να βαρεθούμε με τα πιάτα ημέρας και τις βελουτέ σούπες του, ενώ βρίσκεται σε διαρκή αναζήτηση καλής πρώτης ύλης για να μας προσφέρει νέα δημιουργικά πιάτα ελληνικής κουζίνας.
Γιατί οι γονείς νιώθουν την ανάγκη να μοιράζονται τη ζωή με τα παιδιά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Μήπως γιατί τους επιβραβεύουμε με τα likes μας; Τι στο καλό είναι το Finstagram και ποιο είναι το Baby Chanco; Ρεπορτάζ της Ζωής Παρασίδη.
Εκτός από το «πάρτι» που στήθηκε στο Τwitter και τo Facebook, ζητήσαμε από τους ειδικούς τη γνώμη τους για τις προτάσεις που διεκδικούν την επένδυση στην Αθηναϊκή Ριβιέρα. Ρεπορτάζ της Ζωής Παρασίδη.
Οι MONOGON Office for Architecture που το σχεδίασαν, μας εξηγούν πως αντιμετώπισαν αρχιτεκτονικά την έννοια του τέλους (plus οι πρώτες εικόνες από το εσωτερικό του). Της Ζωής Παρασίδη.
Το 1960, στο ισόγειο ενός σπιτιού στους Αμπελόκηπους, ένα νιόπαντρο ζευγάρι ξόδεψε όλες τους τις οικονομίες για να καταφέρει να βγάλει το πρώτο Super Διεθνές τετράδιο, με την περαστή ετικέτα στην οποία όλοι κάποια στιγμή γράψαμε το όνομά μας.
Η Βίκυ Μουδήλου και ο Σταμάτης Γκίνης σχεδιάζουν και κατασκευάζουν τα «Ηθικά Μαγικά Σανδάλια» με σεβασμό στον άνθρωπο, τα ζώα, το περιβάλλον, κατάφεραν να αποσπάσουν το βραβείο Etsy Global Design Awards και την προσοχή της Washington Post.
To Parallel House αναπτύσσεται παράλληλα με τη θέα της θάλασσας και οι όγκοι λειτουργούν σαν κάδρα του γύρω τοπίου, του Αιγαίου και των γειτονικών νησιών.
Στη σκιά της Ακρόπολης, υπάρχει ένα bistrot με ψαγμένη οινική λίστα και πολύ ωραία και προσιτά πιάτα, ένα χώρος που ξεφεύγει από τα τουριστικά κλισέ της περιοχής.