Ο Τζον Λίθγκοου ενθουσιάστηκε με τη συνεργασία του με τον Τζεφ Μπρίτζες στο The Old Man

Ο Τζον Λίθγκοου, βετεράνος της μεγάλης και της μικρής οθόνης, αποτελεί μια από τις περιπτώσεις ηθοποιών για τους οποίους μοιάζει να έχει εφευρεθεί η αφόρητα κλισέ φράση “δεν χρειάζεται συστάσεις”, που θα έπρεπε να έχει απαγορευτεί η χρήση της. Μέχρι να συμβεί αυτό, τη χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε το τελευταίο πρόσωπο που έδωσε αποκλειστική συνέντευξη στην Popaganda, με αφορμή την πρεμιέρα στην Ελλάδα της νέας κατασκοπικής σειράς The Old Man, που παίζεται στο Disney+ και στην οποία συμπρωταγωνιστεί με τον Τζεφ Μπρίτζες (μπορείτε να διαβάσετε τη δική του συνέντευξη για τη σειρά εδώ).

Μετά από μια αξιοζήλευτη και σταθερά ποιοτική καριέρα, βρήκε ένα βασικό λόγο να πει το “ναι” στο The Old Man, και είναι αυτός που φαντάζεστε: «Χάρηκα που άκουσα ότι ο Τζεφ Μπρίτζες θα έπαιζε σε μια τηλεοπτική σειρά» λέει ο Λίθγκοου. «Όταν διάβασα το σενάριο, λάτρεψα τη σχέση μεταξύ των δύο ‘old men’. Ο Γουόρεν Λίτλφιλντ είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο έχω συνεργαστεί στο παρελθόν, έχει κάνει το The Handmaid’s Tale, το Fargo. Όλα ήταν πολύ ελκυστικά στο πρότζεκτ αυτό. Αλλά κυρίως ενθουσιάστηκα με την ιδέα να παίξω με τον Τζεφ. Δεν είχα ξαναδουλέψει μαζί του. Μετά βίας τον είχα γνωρίσει. Γνωριστήκαμε μια φορά σε ένα κόκκινο χαλί, αλλά τον ξέρω όπως τον ξέρουν όλοι, από την υπέροχη παρουσία του στην οθόνη τα τελευταία 50 χρόνια. Όλοι μεγαλώσαμε βλέποντάς τον από την εποχή που ήταν στο The Last Picture Show και στο Bad Company. Και ήταν πάντα ο εαυτός του. Ένας εύκολος ηθοποιός που σου αρέσει πολύ να παρακολουθείς. Αποδείχθηκε ότι είναι και ένας υπέροχος συνεργάτης».

Γνωστός για αξέχαστους ρόλους του σε ταινίες όπως το Ο Κόσμος Μέσα από τα Μάτια μου και Σχέσεις Στοργής (για τις οποίες βρέθηκε υποψήφιος για Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου το 1983 και το 1984), αλλά και σε σειρές όπως το πολυβραβευμένο 3η Πέτρα από τον Ήλιο, το Dexter και το Στέμμα, ο Λίθγκοου είναι μια χαμαιλεοντική παρουσία που κινείται με ασύλληπτη άνεση ανάμεσα στο prestige δράμα και την ανόητη κωμωδία (με πιο πρόσφατο παράδειγμα την αδικοκομμένη σειρά Trial & Error).

Για τον ίδιο, όπως λέει με μετριοφροσύνη, η εξέλιξή του στην οθόνη είναι ένας συνδυασμός τύχης και timing. «Νομίζω ότι ο Τζεφ κι εγώ είμαστε εξαιρετικά τυχεροί ηθοποιοί. Μας θέλουν ακόμα, και υπάρχουν έργα που χτίζονται γύρω από παλιούς χαρακτήρες, ίσως τώρα περισσότερο από ποτέ. Αυτά είναι τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου. Πήγα από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ στον Ρότζερ Έιλς. Παίζω σε μερικές ταινίες που δεν έχουν βγει ακόμα. Έξυπνα δράματα που χτίζονται γύρω από τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι άνθρωποι. Να χάνεις τη δύναμή σου, τη δουλειά σου, την αυτοπεποίθησή σου, να φοβάσαι το μέλλον. Με όλα αυτά μπορούμε να πειραματιστούμε. Αυτοί οι χαρακτήρες είναι και αρκετά διαφορετικοί μεταξύ τους. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του Τσώρτσιλ και του Χάρολντ Χάρπερ, είναι τελείως διαφορετικοί άνθρωποι, πέρα από το ότι ο ένας είναι Αμερικανός και ο άλλος Άγγλος».

Για τον Λίθγκοου, πάντως, η συνταγή της επιτυχίας μοιάζει να είναι η συνεχής απασχόληση. «Νιώθω ότι μου έχουν δοθεί αρκετές επιλογές στην καριέρα μου. Έπρεπε απλώς να πω “ναι” σε ό,τι συνέβαινε. Για καλή μου τύχη, μου συνέβησαν συναρπαστικά πράγματα. Έχω το ίδιο σώμα, την ίδια φωνή, την ίδια προσωπικότητα. Έτσι, όλα ήταν μια παραλλαγή αυτών. Ακολουθώ την ίδια προσέγγιση για τον Χάρολντ Χάρπερ που είχα και στην Ρομπέρτα Μαλντούν ή στον Trinity Killer ή ακόμα και στον Ντικ Σόλομον, στο 3η Πέτρα από τον Ήλιο. Απλώς προσπαθείς να σκάψεις αρκετά βαθιά και να καταλάβεις τι κάνει αυτούς τους ανθρώπους να ξεχωρίζουν».

Στη σειρά The Old Man, υποδύεται τον Χάρολντ Χάρπερ, έναν αυστηρό υποδιευθυντή του FBI στον οποίο ανατίθεται η αποστολή σύλληψης του πρώην φίλου και συνεργάτη του, Νταν Τσέις, που παίζει ο Μπρίτζες. «Είναι η μεγάλη ένταση της πρώτης σεζόν του The Old Man καθώς περιμένεις να συγκρουστούν επιτέλους οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες. Δεν έχετε δει τα δύο τελευταία επεισόδια, στο έβδομο συμβαίνει. Και είναι οι σκηνές που περιμένουν όλοι. Υπάρχει μια σκηνή διάρκειας 20 λεπτών σε ένα αυτοκίνητο που διασχίζει μια μαροκινή έρημο. Μας πήρε 6 μέρες για να τη γυρίσουμε και σου λέει όλα όσα δεν γνώριζες για αυτούς τους δύο άντρες, η σχέση τους είναι υπέροχη. Θεωρώ ότι είναι άψογα δομημένο γιατί υπάρχουν δύο ιστορίες, η ιστορία του Τζεφ και η δική μου. Του Τζεφ είναι κυρίως η ιστορία του ίδιου και του χαρακτήρα της Έιμι Μπρένεμαν. Η δική μου είναι κυρίως η ιστορία του Χάρολντ Χάρπερ και της νεαρής γυναίκας που υποδύεται η Άλια Σόκατ. Οι δύο ιστορίες είναι από μόνες τους πολύ συναρπαστικές, αλλά υπάρχει αυτή η τρομερή ένταση όταν οι ιστορίες τους συναντιούνται».

Ο Λίθγκοου βρήκε απολαυστική την ιστορία με τον τρόπο που θα το έκανε και ένας θεατής, παρά τις δυσκολίες που έτυχε να αντιμετωπίσει τη μέρα που γύριζε την πιο κρίσιμη σκηνή. «Ένα από τα πράγματα που μου άρεσε στο σενάριο ήταν αυτή η μεγάλη σκηνή που μιλούσαμε στο τηλέφωνο και το γεγονός ότι ακόμα δεν είχες δει αυτούς τους δύο χαρακτήρες μαζί. Αυτοί οι δύο άντρες είχαν σαφώς πολύ έντονη εργασιακή και προσωπική σχέση. Ήταν πολύ καλοί φίλοι, αλλά συνεργάζονταν και πολύ στενά. Όταν ο χαρακτήρας του Τζεφ απομακρύνθηκε, όλα ανατινάχτηκαν. Έπρεπε να μείνουν εντελώς μακριά ο ένας από τον άλλο για 30 χρόνια και αυτό τους προκάλεσε τεράστια πίκρα και αγανάκτηση γιατί κάποτε ήταν τόσο στενοί φίλοι. Αυτό το τηλεφώνημα είναι η πρώτη φορά που βλέπει ο θεατής κάτι από αυτά. Και δεν λέγεται με τον συμβατικό τρόπο ενός καβγά. Είναι μαζί σε προσωπική συναισθηματική κόντρα, στο τηλέφωνο. Στην πραγματικότητα, δεν είχα καν τηλέφωνο, μόνο ένα ακουστικό. Γύρισα τη σκηνή στις 2 τα ξημερώματα. Είχα δουλέψει όλη την ημέρα, ήμουν εντελώς εξαντλημένος. Ήμασταν σε ένα αεροδρόμιο στην κοιλάδα του Σαν Φερνάντο, με ιδιωτικά αεροσκάφη να προσγειώνονται κάθε τρία λεπτά και να με αποπροσανατολίζουν εντελώς. Δεν μπορούσα να θυμηθώ καν τις ατάκες μου, έπρεπε να χρησιμοποιήσω οτοκιού. Μιλούσα στο τηλέφωνο με τον script supervisor, όχι με τον Τζεφ Μπρίτζες. Δεν θα έπρεπε να σου λέω τίποτα από όλα αυτά, αλλά είναι η αλήθεια. Και όμως, όταν βλέπεις αυτή τη σκηνή, υπάρχει τόση ένταση και αλήθεια. Αυτή είναι η σόουμπιζ».