Parra for Cuva, στα πόσα bpm γίνεται τελικά το ιδανικό party;

Ο Nicolas Demuth, κατά κόσμον Parra for Cuva, έχει δημιουργήσει μία καλλιτεχνική και μουσική ταυτότητα τελείως ασυνήθιστη στο πεδίο της ηλεκτρονικής μουσικής σκηνής. Γεννημένος στην Κολωνία, ξεκίνησε την αναζήτησή του για τη μουσική σε πολύ μικρή ηλικία με το κλασικό πιάνο και στη συνέχεια ασχολήθηκε με ευρύ φάσμα διαφόρων μουσικών ειδών όπως jazz, pop και indie. Μεγαλώνοντας ανέπτυξε πάθος για την ηλεκτρονική μουσική, που τον οδήγησε να εγκαταλείψει τη γενέτειρά του και να μετακομίσει στο Βερολίνο. Με τη βοήθεια μουσικών οργάνων, συνθεσάιζερ και ψηφιακής επεξεργασίας, ο ταλαντούχος παραγωγός δημιουργεί έξυπνα μουσικά κομμάτια από εθιστικές μελωδίες, απαλούς ρυθμούς και ήχους που καταγράφει στην καθημερινή ζωή. Διερευνά μουσικά ακούσματα με την εντυπωσιακή μελωδική του ευρηματικότητα γεμάτη με ηλεκτρονικά στοιχεία που οδηγεί σε νέες ηχητικές εμπειρίες. 

Στο τελευταίο του άλμπουμ του με τίτλο «Juno», ο Parra for Cuva έχει κατορθώσει να χωρέσει τον κόσμο – πειραματισμούς με νέα μουσικά όργανα και γλώσσες, κομμάτια που πήραν τα ονόματά τους από ζώα της Αφρικής και εξωτικούς προορισμούς. Περιέχει ηχογραφήσεις του νοτιοαμερικανικού ronroco, ενός Ινδού φλαουτίστα και από το περσικό σαντούρι. Το «Juno» προωθεί την παγκόσμια αλληλεπίδραση με τη συμμετοχή επτά μουσικών από όλο τον κόσμο, πολλούς από τους οποίους ο Nicolas γνώρισε διαδικτυακά και συνεργάστηκε με αυτούς εξ αποστάσεως. Στο στούντιό του, η ποικιλόμορφη έκθεση των οργάνων, από καμπάνες μέχρι φλάουτα, kalimbas και κρεμαστά τύμπανα όλων των ειδών, κάνει φανερό πόσο πολύ ο Nicolas είναι εξερευνητής του ήχου. Με κάποιο τρόπο το να υπάρχουν τόσες πολλές επιρροές αλλά και διαφορετικά στυλ στο άλμπουμ δεν κάνει το «Juno» ούτε στο ελάχιστο ασυνάρτητο, καθώς χαρακτηρίζεται από μουσική αλληλουχία και πλήρως συνοχικά κομμάτια που διαδέχονται το ένα το άλλο καθώς το album ξετυλίγεται ηχητικά. Είναι μια μουσική που βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και σε παρασύρει μαζί της. 

© Marcel Heym

Με αφορμή την τελευταία κυκλοφορία, ο Parra for Cuva έρχεται στην Αθήνα και εμείς μιλήσαμε μαζί λίγο πριν την αυριανή εμφάνισή του στο Piraeus Club Academy.

Η Γερμανία πάντα ήταν λίκνο της χορευτικής μουσικής. Ποιο κίνημα που ξεκίνησε εκεί είναι το δικό σου αγαπημένο;

Θα έλεγα τα motorik beats που κατά κύριο λόγο ξεκίνησαν από τον ντράμερ Klaus Dinger που ήταν μέλος της μπάντας Neu!. Τα motorik beat είναι πολύ γρήγορο drum beat που πάντα επαναλαμβάνεται. Είναι τέλειο για να οδηγείς σε μεγάλους αυτοκινητόδρομους για μακρινές αποστάσεις. Τσέκαρε τα τραγούδια που έχουν motorik beats, αυτά εξηγούν αυτό που είπα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Είχες τεράστια επιτυχία όταν έκανες ένα remix στο κλασικό τραγούδι του Chris Isaak “Wicked Games”. Ποιο άλλο κλασικό τραγούδι θα ήθελες να κάνεις cover για να δώσεις στο κοινό σου την Parra for Cuva εκδοχή του;

Είναι τόσα πολλά που σκέφτομαι συχνά να κάνω cover. Σίγουρα σε κάποια φάση θα δοκιμάσω να κάνω cover το “Small Town Boy” των Bronski Beats και ίσως θα σκεφτόμουν να διασκευάσω το “Bitter Sweet Symphony” των Verve.

© Orsi Varga

Τι περιέχει η playlist σου για ένα ονειρικό party;

Όταν μιλάμε για χορό, η ιδανική playlist για μένα περιέχει πολλά κομμάτια που είναι κυρίως γύρω στα 117bpm ή περισσότερα, σίγουρα πάνω από οχτώ λεπτά το καθένα και κομμάτια στα οποία μπορεί κάποιος να χορέψει. Επίσης σίγουρα είναι απαραίτητο να σε ταξιδεύει η μελωδία τους καθώς τα ακούς.

Θέλω να μάθω τη μουσική σου πορεία μέχρι να φτάσεις στον σημερινό, χαρακτηριστικό σου ήχο ως καλλιτέχνης. Τι άκουγες μεγαλώνοντας και πώς δημιούργησες τον ήχο αυτό;

Οι γονείς μου άκουγαν πολλές ετερόκλητες μουσικές. Ο μπαμπάς μου ήταν μεγάλος φαν των Beatles και η μαμά μου άκουγε περισσότερο Patti Smith και πιο punk rock μουσική. Είχαν επίσης μεγάλη και πολύ καλή συλλογή από pop cds και ομολογω ότι άκουγα και Moby παλιά. Αργότερα στη ζωή μου, ένας φίλος από το σχολείο μου έδειξε πώς να γράφω μουσική στο Ableton και μαζί ακούγαμε πολύ minimal house από καλλιτέχνες όπως οι Extrawelt ή οι Minilogue. Νομίζω ότι ο πιο αγαπημένος μου δίσκος είναι το “Days to Come” του Bonobo που είναι αρκετά πιο jazz από τις τελευταίες του δουλειές.

Τι είναι αυτό που σε ενοχλεί περισσότερο, που θα σου χαλάσει τη διάθεση όταν παίζεις σε ένα φεστιβάλ ή σε ένα μικρότερο χώρο;

Το πιο σημαντικό κομμάτι όταν είσαι σε tour είναι οι άνθρωποι που σε υποδέχονται σε κάθε σταθμό να είναι φιλικοί και να σε καλωσορίζουν όπου και να παίζεις. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο να φτάνεις κάπου και να νιώθεις ότι δεν ενδιαφέρεται κανείς.

Τι μπορούμε να περιμένουμε από την εμφάνιση σου στην Αθήνα;

Θα φέρω το πιο χορευτικό μου σετ στην Αθήνα. Έχω κυκλοφορήσει τόσα κομμάτια και τα μισά από αυτά είναι πιο downtempo μουσική. Το σετ που θα κάνω αύριο είναι ένας καλός συνδυασμός των πιο γρήγορων και χορευτικών κομματιών μου. Επίσης θα έχω ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό show με φώτα που φέρνω σε κάθε εμφάνισή μου και ελπίζω να κάνει τους παρευρισκόμενους να ζήσουν μια ωραία, κάπως ταξιδιάρικη εμπειρία.