“Your lips, my lips. Apocalypse”. Οι στίχοι των Τεξανών Cigarettes After Sex που ακούστηκαν (προφανώς) και τις δύο βραδιές, τις οποίες έπαιξαν στην Τεχνόπολη και σείστηκε το έδαφος. Απλοϊκοί, σχεδόν κλισέ, αλλά αρκετοί για να πωρώσουν το κοινό της Αθήνας και όχι μόνο. Και για να μην βγάζω την ουρά μου απ’έξω και τον υποφαινόμενο που είναι megafan της μπάντας. Ναι, πήγα να τους δω live και τις δύο μέρες. Όταν λέμε σείστηκε η Τεχνόπολη από τον βρόντο που προκάλεσε το κοινό φωνάζοντας τις λέξεις από τη μεγαλύτερη μουσική επιτυχία της μπάντας, την οποία σχημάτισε ο Greg Gonzalez το 2008 στο Ελ Πάσο της ξακουστής -όχι πάντα για τους σωστούς λόγους- Αμερικανικής πολιτείας, οριακά κυριολεκτούμε.
Τα τρία μέλη του συγκροτήματος έχουν διανύσει μεγάλο δρόμο μέχρι την παγκόσμια επιτυχία και τους χαρακτηρισμούς ως της πιο αισθαντικής (ναι, υπάρχει ακόμα αυτή η λέξη) και ερωτικής μπάντας στον κόσμο. Αν διερωτάστε ποιος έγραψε το τελευταίο η απάντηση είναι η Vogue, για την οποία ας είμαστε ειλικρινείς κανείς δεν διαβάζει για τις μουσικές της προτάσεις, αλλά στην περίπτωση των Cigarettes After Sex οι χαρακτηρισμοί τους είναι μάλλον ακριβείς. Σαν γενική αίσθηση της συναυλίας θα πω απλά ότι είχα πολύ καιρό να δω τόσο ενθουσιώδες κοινό σε μία μη metal συναυλία. Ίσως είναι η ηλικία μου, ίσως τα χρόνια της πανδημίας και της καραντίνας, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν φανταζόμουν ότι η Gen Z που ήταν το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού είχε τόση ψυχή και δυναμισμό σαν συναυλιακό κοινό.
Αλλά ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Πριν μερικούς μήνες που ανακοινώθηκε από την HUB Events, η οποία διοργανώνει μεταξύ άλλων εδώ και χρόνια το πετυχημένο μουσικό φεστιβάλ Plissken, το live των Cigarettes After Sex φοβήθηκα ότι ίσως είναι άλλη μία από αυτές τις συναυλίες καλλιτεχνών που «συμβαίνουν» τώρα παγκόσμια και απολαμβάνουν διθυράμβους από τα (μουσικά και μη) media και το πολυπληθές κοινό τους, αλλά δεν βρίσκουν στην Ελλάδα τη μοίρα και τη φήμη που τους αξίζει και το live τους καταλήγει να έχει έναν ντροπιαστικό αριθμών ατόμων κάτω από τη σκηνή.
Ο ενδοιασμός μου αυτός φυσικά δεν με εμπόδισε να κλείσω εισιτήριο από την πρώτη στιγμή που έμαθα για τη συναυλία τους στην Τεχνόπολη, μόνο για να δω μερικές μετά έκπληκτος ότι έγινε sold out και ότι μάλιστα προστέθηκε και δεύτερη ημερομηνία, στην οποία δεν μπορούσα να μην παρευρεθώ γιατί το μόνο καλύτερο πράγμα από το να δεις μία φορά μία από τις αγαπημένες σου μπάντες live, είναι να την δεις δύο φορές. Τόσα βράδια με δάκρυα στα τραγούδια τους, τόσα συναισθήματα μέσα από τη μουσική τους και τους στίχους τους, ήταν μόνο δίκαιο να βρεθώ και στις δύο βραδιές που θα έπαιζαν στην Αθήνα για να ανακαλύψω κιόλας ποιο ήταν το πολυάριθμο κοινό που αγαπά την ονειρική, indie, shoegaze αισθητικής ambient pop τους.
Το βράδυ της Δευτέρας μόλις μπήκα στην Τεχνόπολη -δύο ώρες πριν ξεκινήσει το live τους-, είδα εκατοντάδες πιτσιρίκια να έχουν κατακλύσει την πλατεία μπροστά από τη σκηνή και να γίνεται το αδιαχώρητο με αποτέλεσμα να μην μπορεί να φτάσει κανείς μπροστά στη σκηνή. Αυτό με σόκαρε με τον πιο θετικό τρόπο. Γρήγορα απόρησα πώς η Gen Z της Ελλάδας έγινε φανατική της μπάντας και σε κουβέντα που έπιασα με διάφορα μέλη του ηλικιακού αυτού group, η απάντηση που έπαιρνα σταθερά ήταν από το Tik Tok.
Το καλό του να μη βλέπεις σε μία συναυλία το παραδοσιακό συναυλιακό κοινό της πόλης είναι ότι τα πιτσιρίκια έδωσαν παλμό metal συναυλίας στο live, τραγουδώντας όλους τους στίχους, αντιμετωπίζοντας τη νωχελική μπάντα των Cigarettes After Sex σαν τους μεγαλύτερους rock stars της γενιάς τους με γηπεδική αφοσίωση που κανείς θα υπέθετε ότι έχουν μόνο για τις k-pop μπάντες. Τι και αν έβρεχε, κανείς δεν κουνήθηκε, κανείς δεν έφυγε από τη θέση του και αποθέωσε τη μπάντα που δεν πίστευε στα μάτια της όταν είδε το μέγεθος του κόσμου. Το ίδιο συνέβη και την επόμενη μέρα που ήταν sold out εδώ και μήνες, απλά χωρίς τη βροχή. Στο πλήθος υπήρχε μεγάλος αριθμός queer ζευγαριών που έδειχναν δημόσια με αγάπη και τρυφερότητα τα συναισθήματά τους και αυτό ήταν το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα από τη Gen Z, το θάρρος να δείξουν όσα νιώθουν τους χωρίς τις προκαταλήψεις και τις φοβίες των γενιών του παρελθόντος.
Ο παλμός ήταν τρομερός και τις δύο μέρες με το κοινό να ξέρεις όλους τους στίχους και τα τραγούδια. Και τις δύο μέρες έπαιξαν 15 τραγούδια (13 στο main setlist και δύο encore) με βασική και μοναδική διαφορά ότι την πρώτη βραδιά έπαιξαν το Touch που δεν ακούστηκε στη δεύτερη, ενώ τη δεύτερη βραδιά έπαιξαν το John Wayne που ο κόσμος φώναζε ότι ήθελε να ακούσει την πρώτη, αλλά τελικά δεν έπαιξαν. Έκαναν τη χάρη στο κοινό της δεύτερης βραδιάς που φάνηκε να λατρεύει το κομμάτι. Γενικά ήταν ένα φανταστικό live με μπάντα να μένει πιστή στις δυνάμεις της που δεν είναι άλλες από την ανδρόγυνη φωνή του τραγουδιστή της, η οποία μαγεύει.
Στο πρώτο live ήταν κάπως αγχωμένη στα πρώτα τραγούδια το συγκρότημα, αλλά γρήγορα βρήκε το ρυθμό της και έδωσε ένα μαγικό live με την απαραίτητα έλλειψη ενέργειας που περιμένει κάποιος από τους Cigarettes After Sex, γιατί η δύναμή τους είναι στην απαλότητά τους. Τη δεύτερα μέρα χαρούμενοι από την επιτυχία της πρώτης βραδιάς και την υποδοχή του κόσμου, μπήκαν δυναμικά από το πρώτο τραγούδι που πρακτικά, όσο δυναμικά μπορεί να μπει μια μπάντα σαν του Cigarettes After Sex.
Φαντάζομαι θα τους ξαναδούμε σύντομα στην Ελλάδα γιατί αν έχουμε μάθει κάτι από τη συναυλιακή ιστορία της χώρας είναι ότι αν μια μπάντα μαζεύει κόσμο στα live της, οι Έλληνες διοργανωτές θα την φέρνουν ξανά και ξανά μέχρι να το κοινό να σιχαθεί να τους βλέπει και να δικαιολογούν ένσημα για μειωμένη σύνταξη στην Ελλάδα. Στην περίπτωση των Cigarettes After Sex δεν ξέρω αν κάποιος μπορεί να τους βαρεθεί γιατί το συναίσθημα δεν είναι ποτέ εκτός μόδας και το συγκρότημα το εκφράζει με σχεδόν γλυκερό τρόπο συνδυάζοντας το με στίχους με σαρδόνιο, σχεδόν κυνικού χιούμορ σε κράμα ιδιοφυούς μελοδράματος.
Εδώ έχω κάνει δύο playlist στο Spotify για τις δύο βράδιες για όσους θέλουν να ξαναζήσουν τα τραγούδια που ακούστηκαν στην Τεχνόπολη.
