Στην επιστροφή της πίσω (και ελάχιστα μπροστά) από την κάμερα, η Λένα Ντάναμ, η απόλυτη δημιουργός-αλεξικέραυνο των millennials, φλερτάρει για άλλη μια φορά με τον πιθανό σάλο που συνοδεύει πλέον οποιαδήποτε κίνησή της ή αναφορά του ονόματός της, αν και τα τελευταία χρόνια οι δηλώσεις της είναι περισσότερο μιντιακές παρά καλλιτεχνικές. To Sharp Stick, η μόλις δεύτερη ταινία της, καταφτάνει 11 χρόνια μετά το σκηνοθετικό της ντεμπούτο Tiny Furniture, το οποίο ανήγγειλε την άφιξή της ως πιθανής αντιπροσωπευτικής φωνής μιας γενιάς, χτίζοντας ταυτόχρονα αρκετά από τα αφηγήματα που θα ακολουθούσαν την Ντάναμ στη μετέπειτα πορεία της (oversharer, βυσματίας, νάρκισσος). Η Ντάναμ έγινε φυσικά διάσημη μέσα από την τηλεοπτική σειρά του HBO, Girls, στο οποίο καλλιέργησε μια περσόνα δυσδιάκριτη από την πραγματική της και παράλληλα εξερεύνησε με ειλικρίνεια και χιούμορ τις σεξουαλικές αναζητήσεις των νεαρών γυναικών της εποχής, με έμφαση στις αμήχανες, αβέβαιες και άσχημες στιγμές τους.
Είναι παράξενο, λοιπόν, το πόσο απουσιάζει ο σεξουαλικός ρεαλισμός του Girls από το Sharp Stick, στο οποίο η Ντάναμ προσεγγίζει το σεξ με κωμική δυσπιστία, ξεκινώντας από την αρχική σύλληψη: μια 26χρονη παρθένα, η Σάρα Τζο (Κριστίν Φρόσεθ), αποφασίζει να αποκτήσει όλες τις σεξουαλικές εμπειρίες που δεν είχε ως τώρα στη ζωή της εξαιτίας μιας υστερεκτομής στα εφηβικά της χρόνια που την κράτησε πίσω. Όπως όλο το έργο της Ντάναμ, έτσι κι αυτό είναι πάνω απ’όλα προσωπικό: η Ντάναμ έχει μιλήσει ανοιχτά για την ενδομητρίωση που την ταλαιπώρησε και το πώς την επηρέασε η υστερεκτομή που χρειάστηκε να κάνει το 2018, έχοντας μόλις χωρίσει με τον Τζακ Άντονοφ στην προσωπική και με την Τζένι Κόνερ στην επαγγελματική της ζωή.
Το πώς διοχετεύει τις σκέψεις της μέσα τη συγκεκριμένη ιστορία είναι δικαίωμά της, όμως η ακραία αφέλεια και αμάθεια της κεντρικής της ηρωίδας σε θέματα σεξ προκαλεί περιττό σκεπτικισμό σε ένα αρκετά γλυκό και αστείο ταξίδι σεξουαλικού ξυπνήματος. Το να μην έχει καμία σεξουαλική εμπειρία στα 26 της είναι σπάνιο αλλά όχι απίθανο (ούτε κατακριτέο), όμως η Σάρα Τζο δεν γνωρίζει βασικές έννοιες γύρω από το θέμα έστω εγκυκλοπαιδικά ή… λεξιλογικά. Δεν έχει ξανακούσει περί πορνό, παρόλο που οι συζητήσεις της μητέρας (Τζένιφερ Τζέισον Λι) και της αδερφής της (Τέιλορ Πέιτζ) για τις ερωτικές τους περιπέτειες αφήνουν λίγα στη φαντασία. Η “εκπαίδευσή” της γίνεται από το μεγαλύτερο, παντρεμένο πατέρα (Τζον Μπέρνθαλ) του ανάπηρου παιδιού που προσέχει, σε άλλη μια εκδοχή της παράνομης σχέσης νταντάς-εργοδότη που γρήγορα κουράζει με το αφηγηματικό της αδιέξοδο, το οποίο καταπίνει μια έτσι κι αλλιώς αδικημένη σεναριακά ηρωίδα.
***
Η ταινία της Ντάναμ, όπως ήταν αναμενόμενο, δίχασε κοινό και κριτικούς στο φεστιβάλ, με το χάσμα να εντείνεται περισσότερο με την πρεμιέρα της ρομαντικής κομεντί Good Luck To You, Leo Grande, στην οποία η Έμμα Τόμσον υποδύεται μια 62χρονη χήρα που δεν έχει έρθει ποτέ σε οργασμό και αποφασίζει να τον αναζητήσει στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου με παρτενέρ το νεαρό συνοδό (Ντάριλ Μακόρμακ) από μια διαδικτυακή υπηρεσία. Η ταινία της Σόφι Χάιντ υπάρχει μέσα στο ίδιο sex positive σύμπαν του Magic Mike XXL, με αγάπη, σεβασμό και γνήσιο ενδιαφέρον για τις γυναίκες μέσης ηλικίας που τολμούν να σπάσουν τα κοινωνικά ταμπού δίνοντας διστακτικά προτεραιότητα στην προσωπική τους ικανοποίηση μετά από μια ολόκληρη ζωή επιβεβλημένης από τρίτους ντροπής και, γιατί όχι, αγνής περιέργειας. Για τη δασκάλα και μητέρα 2 παιδιών που είχε ερωτική εμπειρία μόνο με το σύζυγό της, η YOLO συνειδητοποίηση συνοδεύεται από αμφιταλαντεύσεις και τρόμο, αν και υπάρχει εξαρχής μια ιδιαίτερη χημεία με το αινιγματικό πρόσωπο που βρίσκεται απέναντί της. H ταινία εκτυλίσσεται σαν θεατρικό -και μάλλον θα ήταν καλύτερη σαν τέτοιο-, σχεδόν σε μια τοποθεσία, και αφήνει και τους δύο χαρακτήρες της χώρο και χρόνο να νιώσουν άνετα, να ανοιχτούν και να βρουν το angle που θα κάνει τον καθένα να πετύχει στην αποστολή του.
Το μεγαλύτερο σημείο συζήτησης του Good Luck To You, Leo Grande πριν καν προβληθεί είναι η full frontal γυμνή εμφάνιση της Τόμσον, ίσως έκπληξη για όσους την έχουν συνδέσει μόνο με τα δράματα εποχής των Μέρτσαντ-Άιβορι και το Love Actually, και την οποία σκηνή η ηθοποιός φροντίζει εκ των προτέρων να ελέγξει σε επίπεδο αφηγήματος, μιλώντας στον Τύπο αμέσως μετά την πρώτη επαφή του κοινού του Sundance με την ταινία. Η Τόμσον έχει καθιερωθεί ως μια άκρως χαρισματική προσωπικότητα μπροστά και πίσω από την οθόνη, ενώ ο ανερχόμενος Μακόρμακ μπορεί να περιμένει ένα σίγουρο breakout μετά από αυτή την εμφάνιση. Όμως η έμφαση σε κάποια ευρέως διαδεδομένα συμπεράσματα, όπως το δικαίωμα στην απόλαυση χωρίς ταβάνι ηλικίας και την εγκυρότητα των σεξεργατών, αδικεί τελικά τους χαρακτήρες.
