![[Και όσο γλυκαίνω από τις θύμησες και τις τριανταφυλλιές], του Χρήστου Πυθαρά](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/02/14991378_1630575106968289_6100419817607109380_o-300x200.jpg)
East India Youth – “Dripping Down”
Αν και μόλις 22 χρονών (σοβαρά τώρα;), o William Doyle ή κατά κόσμον East India Youth, κυκλοφορεί ένα φανταστικό ντεμπούτο, γεμάτο υπέροχες ambient ποπ μελωδίες.
Painted Palms– “Spinning Signs”
Όντας στο ίδιο ύφος πάνω κάτω, αλλά λίγο περισσότερο κιθαριστικοί, και οι Αμερικάνοι Painted Palms. Με το ντεμπούτο τους, δίνουν ένα ανάλαφρο τόνο στη μελαγχολία. Ναι, γίνεται.
Coeur De Pirate– “Last Kiss”
Η Coeur De Pirate (σ.σ. η καρδιά του πειρατή) ή Beautrice Martin, με το τρίτο κατά σειρά άλμπουμ της, δε δίνει κάτι διαφορετικό από άλλες δουλειές του ίδιου ύφους αλλά αν μη τι άλλο, ακούγεται ευχάριστα.
Cherry Glazerr – “Haxel Princess”
In girl power we trust. Κιθάρες, γλυκά φωνητικά και γκαζωμένο attitude.
Blank Realm – “Falling Down The Stairs”
Με αγάπη για τις κιθάρες και την απαραίτητη δόση ψυχεδέλειας, το Grassed Inn δε πρέπει να περάσει απαρατήρητο.
James Vincent McMorrow – “Red Dust”
Αν νομίζετε ότι η φολκ έχει μείνει στους Mumfords And Sons, πλανάστε πλάνην οικτρά. Το Post Tropical του James Vincent McMorrow (ουφ) μας αποδεικνύει ότι υπάρχει και η πιο ατμοσφαιρική πλευρά της. Επίσης “Bon Iver-ιζει” ολίγον τι.
Mark Lanegan– “Big White Cloud”
Με έναν εξαιρετικό δίσκο τη χρονιά που μας πέρασε, τώρα στις αρχές του ’14 μας δίνει ακόμα έναν σοβαρό λόγο να (ξανά)ασχοληθούμε μαζί του. Όχι ότι είχαμε σταματήσει ποτέ.
Mode Moderne – “Baby Bunny”
Το post punk revival πολλοί το ασπάστηκαν, λίγοι κατάφεραν να βάλουν τη προσωπική τους πινελιά σε αυτό. Τους λες και Girls Names του ’14.
Young The Giant– “Crystallized”
Πολύ καλός ήχος στη δεύτερη δουλειά των Υoung The Giant, την οποία όπως το κόβω θα την ακούσουμε πολύ (πολύ όμως) στο ραδιόφωνο.
