Παρίσι, Αθήνα, Ευρώπη. Από τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα «Κίτρινα Γιλέκα» υπάρχει μια αδιόρατη γραμμή που εξωθεί τον κόσμο να βγαίνει στο δρόμο.
Σωλήνες που τρέχουν, λάμπες που εξαφανίζονται, χαρτοπαικτικές λέσχες και υβριστικά σημειώματα. Ρωτήσαμε 4 διαχειριστές για τα ευτράπελα που συναντούν καθημερινά, αλλά και τις αρμοδιότητές τους που δεν περιορίζονται στη συλλογή των κοινοχρήστων.
Υπήρξε κάποτε στο κέντρο της πόλης ένα μπαρ που ήταν σαν σπίτι μακριά από το σπίτι για μία ολόκληρη «σκηνή», ένα οριακό indie στέκι που όμοιό του δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα. Ο ιδιοκτήτης, το προσωπικό και οι θαμώνες του μίλησαν στον Θεοδόση Μίχο.
