– Αισιοδοξείς;
– Ναι, πιστεύω θα τα καταφέρουμε, αν και κάνουμε κάτι τέτοιο πρώτη φορά στη ζωή μας. Δεν πορευόμαστε σε ένα έτοιμο κόμμα.
– Υπάρχει κόσμος σαν εμένα, που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά, δεν θέλει να γυρίσει τώρα πίσω, ψάχνει που να πάει και ακούει. Αυτό τον κόσμο θέλουμε.
Ο διάλογος συμβαίνει ακριβώς από πίσω μου, ενώ είμαστε σε αναμονή. Η πρώην πρόεδρος της βουλής και βουλευτής Α’ Αθηνών επιβεβαιώνει τη φήμη της πως δεν είναι αυτό που θα χαρακτηρίζαμε «Εγγλέζα» στα ραντεβού της. Έχουν ήδη περάσει σαράντα πέντε λεπτά από την προκαθορισμένη ώρα για την άφιξή της στην αίθουσα συνεντεύξεων τύπου της ΕΣΗΕΑ και δυσκολεύομαι να διακρίνω με σιγουριά ποιοι από τους παρευρισκόμενους περιμένουν να βγάλουν την είδηση και ποιοι είναι απλά οπαδοί της πολυσυζητημένης πολιτικής προσωπικότητας. Δίπλα μου, μια γυναίκα ξεφυλλίζει ένα βιβλίο με εξώφυλλο που παραπέμπει σε άρλεκιν, ενώ ο άντρας που μου κρύβει τη θέα προς το βήμα απασχολείται με ένα λεύκωμα κοιτώντας παλιές φωτογραφίες της πρωτεύουσας.
Με 45 λεπτά καθυστέρηση η πρώην ΠτΒ καταφτάνει
Η Ραχή Μακρή μπροστά μπροστά
Κι ο Δημήτρης Στρατούλης εκεί
Πρώτο τραπέζι πίστα
Καθώς οι κάμερες παλεύουν για μια θέση στο σωστό κάδρο, ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ, Παναγιώτης Καλφαγιάννης, λίγο πριν πιάσει στασίδι δίπλα στον υποτονικό Δημήτρη Φωτόπουλο, χαιρετά τη μισή αίθουσα αποκρινόμενος «την παλεύουμε» στην τυπική ερώτηση σχετικά με το πως πάνε τα πράγματα. «Τα κατάφερα και τους ένωσα, σε άλλο δρόμο βέβαια, αλλά ενωθήκαμε», ακούω να δηλώνει χαριτολογώντας η άρτι αφιχθείσα Ραχήλ Μακρή, ενώ φιλά σταυρωτά μερικούς «συναγωνιστές» της, όπως τους αποκάλεσε. «Δειξ’ το κι από δω όμως ρε μαν», φωνάζει κάποιος. Τι πράγμα; Ένα ιλουστρασιόν πανό που αναγράφει «Όχι στα Μνημόνια, Ναι στη Ζωή» στέκεται όρθιο στην αίθουσα από δυο ζευγάρια χέρια και τα φωτογραφικά κλικ ακούγονται σαν πυρ κατά ριπάς. Λίγη ώρα μετά, η Ζωή Κωνσταντοπούλου πλησιάζει πιο κοντά στο μικρόφωνο με κάποιο μειδίαμα για το γεγονός ότι πρώτη φορά της λένε πως δεν ακούγεται.
Το πανό των “φίλων”…
… κι εκείνο “όσων ήρθαν να προβοκάρουν”, σύμφωνα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου
«Σε αυτές τις εκλογές θα είμαι παρούσα, θα είμαι ενεργή όπως από χρόνια αποφάσισα και δεσμεύτηκα απέναντι στους συμπολίτες μου, θα είμαι στο πλάι εκείνων που για άλλη μια φορά αναλαμβάνουν την ευθύνη. Θα συμπράξω ως ανεξάρτητη συνεργαζόμενη με τη “Λαϊκή Ενότητα” που αποτελεί το πρώτο ανάχωμα σε αυτή τη λαίλαπα που εξαπολύθηκε με την προκήρυξη των εκλογών, θα συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις ώστε αυτό το ανάχωμα να αποτελέσει ένα πλατύ μέτωπο που θα περιέχει όσους και όσες συμμεριζόμαστε και μοιραζόμαστε κοινούς σκοπούς, κοινές αξίες, κοινά ιδεώδη, κοινές δεσμεύσεις, κοινή και ενεργή την αίσθηση ευθύνης απέναντι στον λαό, απέναντι στην κοινωνία, απέναντι στην ιστορία». Η δήλωση της ημέρας, που είχε φροντίσει να μας προλάβει ο Ζαν Λικ Μελανσόν μέσω twitter επιβεβαιώνεται επίσημα πλέον από την αγορήτρια. Αναφερόμενη σε «δανειστές/ εκβιαστές», σε μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας της μέχρι πρόσφατα πολιτικής της στέγης που προσπάθησαν να υπονομεύσουν τόσο την ίδια όσο και την αριστερά ευρύτερα, σε Μ.Μ.Ε φίλα προσκείμενα στον πρώην πρωθυπουργό και σε προσωπικότητες που θεωρεί πως πρέπει να συμπορευθούν μαζί της σε ένα αντιμνημονιακό μέτωπο, παραλείπει σε μια της φράση να χαρακτηρίσει ως «παραιτηθέντα» τον Αλέξη Τσίπρα -επίθετο που τον συνόδευε με συνέπεια καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας της- κι ευθύς σπεύδει να το διορθώσει. Κάποιοι το βρήκαμε κάπως αστείο, η ίδια καθόλου κατά πως φάνηκε από τις εκφράσεις της, ενώ την ίδια στιγμή δυο γυναίκες αδιαφορούν εντελώς και τείνουν να με τραυματίσουν στο μάτι με ένα δεύτερο πανό που δε φαίνεται να τάσσεται υπέρ της όπως το πρώτο.
Στο βήμα κάτω από το κλασικό “η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης” της αίθουσας συνεντεύξεων τύπου της ΕΣΗΕΑ…
… η οποία ήταν αναμενόμενα κατάμεστη
«Θα δώσω σε όλους και σε όλες τον λόγο, και σ’ αυτούς που θέλετε να προβακάρετε». Δημήτρης Στρατούλης και Γιάννης Σταθάς αποχωρούν κάνοντας τις πρώτες σειρές των επισήμων «γυναικεία υπόθεση», η ώρα των ερωτήσεων έχει φτάσει και ο λόγος περνάει αυθαίρετα σε συμβασιούχους του Καναλιού της Βουλής που εγκαλούν την ανεξάρτητη πλέον υποψήφια για το γεγονός πως οι μισθοί τους έχουν παγώσει και η πόρτα της εξόδου δε μοιάζει να είναι μακριά. Με φόντο τη φράση «η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης» προσωπικές έριδες, επιθέσεις με υποτιθέμενες αποδείξεις και ονόματα, ξεκαθαρίσματα περί του «ποιος είναι κομματόσκυλο», «ποιος τα παίρνει και ποιος δεν τα παίρνει» μετατρέπουν την αίθουσα σε πεδίο μάχης. Το σχόλιο «κόλαση» από μια φωνή στα δεξιά μου με βρίσκει σύμφωνη και με ωθεί να προχωρήσω προς το καφέ του ορόφου, εκεί που η συναδελφική αλληλεγγύη επιβιώνει ακόμη καθώς ανάμεσα σε αδειανά μπουκάλια με νερό, πιάτα με θρυμματισμένα πατατάκια, τις απαραίτητες δόσεις καφεΐνης, τάμπλετ και σκόρπιες χειρόγραφες σημειώσεις δημοσιογράφοι παρέχουν τη βοήθεια τους σε όποιον αντιμετωπίζει πρόβλημα προκειμένου να ξεκινήσει το κείμενο που οφείλει εσπευσμένα να παραδώσει.
Smartphone Zoe
«Η ζωή είναι για τις μικρές απολαύσεις φίλε μου», αποφαίνεται ένας τεχνικός τηλεοπτικού συνεργείου καθώς βλέπει τον απέναντί του να κρατά ένα τσιγάρο, θυμίζοντάς μου πως πρέπει να προλάβω το ραντεβού με μια φίλη που είχα καιρό να συναντήσω. Της εξηγώ επιγραμματικά τι ακριβώς συνέβη και τις παραθέτω τα λόγια της πρωταγωνίστριας της ημέρας, σύμφωνα με τα οποία πάμε σε εκλογές «μέσα από τις οποίες επιχειρείται να φαλκιδευτεί η λαϊκή κυριαρχία, να αποκλειστεί το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, να αιφνιδιαστεί ο λαός, να αιφνιδιαστούν εκείνοι και εκείνες που αναζητούν τρόπους συγκρότησης και ανασυγκρότησης, να αιφνιδιαστούν εκείνοι και εκείνες που αναζητούν το δρόμο και τον τρόπο προκειμένου να παραμείνουν πιστοί στο πρόγραμμα το οποίο υπηρέτησαν και να υπηρετήσουν στη συνέχεια ουσιαστικά τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία, τα κοινωνικά δικαιώματα τα κοινωνικά συμφέροντα, την λαϊκή χειραφέτηση, την εθνική ανεξαρτησία».
«Αυτές οι εκλογές είναι ένα ανέκδοτο», ήταν η απάντηση που έλαβα που με έκανε να κουνήσω συγκαταβατικά το κεφάλι μου και να αναζητήσω τον σερβιτόρο.
