Η τηλεόραση είναι τελικά ένα παράξενο αντικείμενο. Σου κάνει την εικόνα πραγματικότητα, απομακρύνοντας σε από την καθημερινή ζωή και το μέτρο που τη διέπει. Θα μου πείτε τι σχέση έχει αυτό με την διαδικασία της προεδρικής εκλογής; Θα σας απαντήσω καμία αλλά είναι από τις πρώτες σκέψεις που σου έρχονται στο κεφάλι όταν βλέπεις μπροστά σου όλους αυτούς που συνήθως περιμένεις να συναντήσεις στο… χαζοκούτι.
Δεν θα σας γράψω για το αποτέλεσμα της διαδικασίας. Αυτό το γνωρίζετε καλά. Θα σας διηγηθώ όμως κάτι πιο ενδιαφέρον: μια χριστουγεννιάτικη βόλτα στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Στη μέση ο συντάκτης της Popaganda, Θοδωρής Χονδρόγιαννος στο θεωρείο της Βουλής.
Αναγκαστικά στην είσοδο της Βουλής σε πιάνει ένα δέος (και που να ‘ξέρα ο έρμος…). Ειδικά μια τέτοια μέρα που μπορεί οι επόμενες γενιές να τη διαβάζουν στα βιβλία της ιστορίας. Δυο πρώτες άσκοπες βόλτες και μετά βουτιά στα βαθιά: είσοδος στο κυλικείο της Βουλής. Έβαλα έναν καφέ, μιας και είχα ξυπνήσει νωρίς, κάθισα σε ένα γωνιακό τραπέζι, και προσπάθησα ν’ ακούσω τι συζητούν οι βουλευτές. Κανονικός «μικροπολιτικός». Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι διάλογοι αφορούσαν πολύ περισσότερο στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι πάρα στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Το σκηνικό θύμιζε καφενείου χωριού.Οι αντιπρόσωποι κουβέντιαζαν χαλαρά περί ανέμων και υδάτων, χωρίς να φαίνεται να κόπτεται κανένας για την εκλογή του «Σταύρου». Όταν λέμε «Σταύρος» εννοούμε αυτόν που θα γινόταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι διάλογοι αφορούσαν πολύ περισσότερο στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι πάρα στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η ώρα πέρασε. Η κίνηση είχε αρχίσει να πυκνώνει, με τους δημοσιογράφους να κυνηγούν τους πολιτικούς για καμιά δήλωση στο πόδι. Μάταια, όμως. Οι περισσότεροι περιορίζονταν σε ευχές για «Καλές Γιορτές» και «Ευτυχισμένο το νέο έτος». Η θέση στα θεωρεία της Βουλής με περίμενε. Η θέα ήταν μαγευτική. Οι βουλευτές γύριζαν από δω και από κει αναζητώντας λίγη κουβέντα. Όπως στο σχολείο, που μαζευόμασταν σε ένα θρανίο μέχρι να μπει ο καθηγητής στην τάξη.
Ο Πρόεδρος της Βουλής έφτασε στην ώρα του. Αφού χαιρέτησε τρεχάμενους και παρατρεχάμενους, κάθισε στη θέση του και άρχισε να αραδιάζει διατάξεις νόμων. Μια βαρεμάρα απλώθηκε σε όλη την αίθουσα. Αυτή της τυπικής διαδικασίας. Αν δεν ήταν τόσο μεγάλο το διακύβευμα πιθανότατα να είχα εγκαταλείψει, όπως θα έκανε ο καθένας σε μια κουραστική ταινία.
Με τα πολλά, ξεκίνησε η ψηφοφορία. Άκουσα 132 «Παρών» και 168 «Σταύρος Δήμας», τις γυναίκες να φωνάζουνε «παρούσες» και το προεδρείο ν’ απαντά «παρών», κάποια γελάκια και μερικούς βουλευτές να χειροκροτούν στην ψήφο του βουλευτή του Ανεξαρτήτων Ελλήνων και πρωταγωνιστή των ημερών Παύλο Χαϊκάλη. Κατά τ’ άλλα καμία έκπληξη, καμία διαφορά με την προηγούμενη ψηφοφορία. Ακόμα και οι τσαμπουκάδες της Χρυσής Αυγής. Μόνη διαφορά; Ότι ήταν η τελευταία φορά που μαζεύονται οι ίδιοι άνθρωποι στην ίδια αίθουσα.
Το ενδιαφέρον της χριστουγεννιάτικης περιπέτειας ξεκινά τώρα. Επέστρεψα στο εντευκτήριο για να κόψω κίνηση. Ως φάτσα, ευτυχώς είμαι άγνωστη και περνώ απαρατήρητος. Θα σας πω κάτι που δεν θα το πιστέψετε αλλά το πνεύμα των εορτών βοήθησε και πάλι όλοι ευχαριστημένοι ήταν. Τι κρίμα να απαγορεύονται οι φωτογραφίες εκεί (πράγμα βέβαια που δεν ισχύει νομοθετικά). Ξανά, μανά αγκαλιές, φιλία, ευχές, όλο αγάπη και σιγουριά για τη νίκη στις επερχόμενες εκλογές. «Έπεσε επιτέλους η Κυβέρνηση της λιτότητας», είπε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εξερχόμενος από τη την αίθουσα της ψηφοφορίας, ενώ σε «γαλάζιο» πηγαδάκι υψηλόβαθμο στέλεχος της ΝΔ και Υπουργός της Κυβέρνησης, σε στιλ οπαδικό και περίσσεια λεβεντιά, εξέφρασε την άποψη πως «θα τα πατήσουμε τα κουμμούνια».
Χειροκρότημα από την άλλη…
Καθώς οι διάδρομοι του Κοινοβουλίου είχαν αρχίσει να αδειάζουν αποφάσισα να αποχωρήσω να ζήσουν αυτοί καλά και εμείς…
