Σχεδόν βράδυ στο κατάστημα, κουραστική βάρδια και συνεννοήσεις και ήπια βρισίδια σε όλες τις γλώσσες, νεύρα και εκρήξεις, πολύς καφές αργά, φαγητό στα όρια της πείνας, ώρες στα όρια της σκλαβιάς, παγωτό, συμπάθεια, ένταση. Στην τελική ευθεία πριν ξεχυθούμε οι υπαλλήλοι προς τα 4 σημεία του κόσμου για λίγες ώρες, για την ιδιωτική ζωή μας, για το κρυφό μέρος του ο καθένας, μπαίνει στο μαγαζί ένα τεράστιο φεγγάρι, μια σφαίρα με διάμετρο και ‘ύψος δυόμιση μέτρα, κυλάει και καταστρέφει τους τοίχους, χαράττει τις πόρτες και τις οθόνες, πατάει τυχαία κουμπιά στην διαστημική καφετιέρα και την επαναπρογραμματίζει να βγάζει ζεστή μουσταλευριά και τούρκικο μακιάττο καφέ, όλοι δαιμονιζόμαστε, αρχίζουν και γίνονται θυσίες, αρχίζουν και γίνονται ταραχές, τραγουδάμε ακατάληπτα τραγούδια μία λέξη από κάθε γλώσσα και μία από αρχαίες άγνωστες, χορεύουμε χορούς ιθαγενών της παγωμένης Νορβηγίας, πετάμε ποτήρια με ζεστή μπύρα στο πάτωμα και κανείς δεν σφουγγαρίζει, γκρεμίζεται η τουαλέτα, η κουζίνα φτιάχνει μόνη της πατσίτσια με ζωντανό αρνί και προβιά από αναρχικό κρι-κρι του Ολύμπου, γενικά γίνεται χαμός που συνεχώς χειροτερεύει όταν άξαφνα το στρογγυλό φεγγάρι που έχει γίνει τρία μέτρα φεύγει από το κατάστημα και κατηφορίζει προς την Ομόνοια που το περιμένει για να συμφιλιωθούν και να χορέψουν μαζί πεντοζάλη και σκούρκο Αμφιλοχίας και θρακιώτικα πολεμικά βάλς του Μουσόργκσκι μέχρι το ξημέρωμα. Όλοι ησυχάζουμε και χαιρόμαστε που επιτέλους, λίγοι μεταξύ πολλών γνωρίζουμε τελικά που πηγαίνει τοπ φεγγάρι μετά την πανσέληνο, τι γνωρίζει μετά την μεγαλύτερή του στιγμή, τι επιθυμεί και σε τι στοχεύει. Αφού το μάθαμε το διδάσκουμε ,έτσι για την ηρεμία και την ειρήνη της νύχτας. Αύριο κάτι άλλο θα συμβεί, αλλά έτσι είναι τα συμβάντα, συμβαίνουν συνεχώς και μόνο τα κυνηγάμε.
