Θυμάμαι σαν χθες την ώρα που κλήθηκα να παρουσιάσω το πρώτο Assassin’s Creed. Ήταν το 2008 όταν το τεύχος 224 του περιοδικού PC master κυκλοφορούσε με τον Altair Ibn-La’Ahad, τον πρωταγωνιστή του νέου franchise της Ubisoft στο εξώφυλλο και με τίτλο «Πολύ κακό για το τίποτα»! Ο τότε αρχισυντάκτης με είχε ρωτήσει κάμποσες φορές σχετικά με το αν ήμουν σίγουρος γι’ αυτόν: τα όσα ακούγονταν για το παιχνίδι άλλωστε ήταν πολλά και κολακευτικά, όμως όσες ώρες κι αν του αφιέρωσα, ποτέ δεν κατάφερε να με «συγκλονίσει». Στην πορεία βέβαια και αρχής γενομένης από το αμέσως επόμενο «επεισόδιο» της σειράς, το Assassin’s Creed II, η σχέση μου μαζί της πέρασε σε άλλη φάση, τόσο διαφορετική ώστε να εξελιχθεί σε μία από τις αγαπημένες μου.
Μαζί της ταξίδεψα σε όλο τον κόσμο: Καραϊβική, Ιταλία, Αμερική, Γαλλία, Αγγλία. Η Ιστορία έγινε η… παιδική χαρά μου αφού με ένα «σάλτο μορτάλε» (ή μήπως “leap of faith” καλύτερα;) μπορούσα από τη Γαλλική Επανάσταση να μεταφερθώ στο Βικτωριανό Λονδίνο κι από την Αναγεννησιακή Ιταλία στη Χρυσή Εποχή των Πειρατών. Με τον καιρό, τα Assassin’s Creed έφτασαν να έχουν για ‘μένα βαρύτητα αντίστοιχη με αυτή των καλοκαιρινών διακοπών: μαζί τους ταξίδευα όχι για μέρες αλλά βδομάδες, μήνες, από λίγο κάθε φορά αλλά εξίσου ανέμελα και χαλαρά. Από ένα σημείο κι έπειτα, δεν χρειαζόταν καν σκέψη: ήξερα πώς ό,τι κι αν κυκλοφορούσε κάθε χρόνο, όσα σούπερ-ντούπερ-ουάου λανσαρίσματα κι αν είχαμε, το Assassin’s Creed θα ήταν ένας από τους τίτλους που, στανταράκι, θα κατέληγαν στη συλλογή μου.
Και αυτή η σχέση όμως, όπως και κάθε άλλη, έφτασε η ώρα που κλήθηκε να αποδείξει τις αντοχές της, τη δύναμή της. Χρόνο με τον χρόνο, μετά και το Assassin’s Creed IV: Black Flag, το κατά πολλούς (συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος) κορυφαίο παιχνίδι της σειράς, τα Assassin’s Creed έμοιαζαν να χάνουν τη λάμψη τους, να αδυνατούν να συνεπάρουν το κοινό και εν τέλει, να μοιάζουν σαν το ίδιο παιχνίδι, προσαρμοσμένο απλώς σε ένα διαφορετικό σκηνικό. Η σειρά είχε απολέσει πλήρως το “wow factor” της, αδυνατούσε πλήρως να εμπνεύσει τον κόσμο και σταδιακά, ο ενθουσιασμός και η προσμονή έδωσαν τη θέση τους στο ρουτίνιασμα και την υποχρέωση. Τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν να μην έχουν αποτυπωθεί και στις πωλήσεις της σειράς οι οποίες στα δύο τελευταία της «επεισόδια» ήταν τραγικές.
Στη Ubisoft δεν είναι χαζοί. Το μήνυμα δεν ελήφθη απλώς αλλά αξιολογήθηκε άμεσα και ήδη οι πρώτες αποφάσεις πάρθηκαν: το 2016 θα είναι η πρώτη χρονιά μετά το 2008 που η σειρά Assassin’s Creed δεν θα δει “core” τίτλο. Οι “diehard” φαν της θα πρέπει να βολευτούν με τα δύο Chronicles που έχουν κυκλοφορήσει, platformers που απλά στηρίζονται σεναριακά στο γενικότερο στόρι του franchise της Ubi, αλλά μέχρις εκεί: καινούριο Assassin’s Creed φέτος δεν θα δούμε, με τους Γάλλους να τονίζουν διά στόματος του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου τους, Υβ Γκιγμό, πως ο στόχος τους είναι να επαναφέρουν την περιοδικότητα στη σειρά μεν, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα επιστρέψουμε στις ετήσιες κυκλοφορίες δε.
Το επόμενο Assassin’s Creed, αυτό του 2017, θα μας ταξιδέψει, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, στην Αίγυπτο της εποχής των μεγάλων Φαραώ και όλα δείχνουν πως θα πρόκειται για ένα τρόπον τινά “restart” της σειράς. Με νέους μηχανισμούς στο gameplay που θα αναδεικνύονται συν τοις άλλοις και από το ίδιο το κόνσεπτ του παιχνιδιού (άλλη εποχή, άλλες απαιτήσεις, άλλοι περιορισμοί), μια ενδεχόμενα διαφορετική προσέγγιση στην αφήγηση και πλοκή που δεν θα θυμίζει καθόλου αυτή των Unity και Syndicate, το… αιγυπτιακό Assassin’s Creed ίσως να είναι το παιχνίδι που θα ανεβάσει επίπεδο τη σειρά, το παιχνίδι που οι λάτρεις της περίμεναν τόσα χρόνια.
Το 2016 δεν θα έχουμε νέο Assassin’s Creed. Βρείτε τα βιβλία της σειράς και αφιερώστε τους χρόνο, ξεθάψτε κάποια παλιά κυκλοφορία που πιθανώς να σας ξέφυγε, ξαναγυρίστε στην Ιερουσαλήμ, τη Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη και τη Βοστώνη, ξαναζήστε περιπέτειες που ίσως να είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν στη μνήμη σας. Το κυριότερο όλων; Προετοιμαστείτε για το μεγάλο comeback ενός εκ των πλέον επιτυχημένων franchises της τελευταίας εικοσαετίας. Γιατί με τα όσα θα δούμε του χρόνου, θα χρειαστεί προσπάθεια για να μείνουμε ψύχραιμοι. Ελπίζουμε…
