Ζαλιστήκαμε για μία ώρα στο Αθηναϊκό Μουσείο των Ψευδαισθήσεων

Μπαίνοντας στο Museum of Illusions, στο αθηναϊκό Μουσείο των Ψευδαισθήσεων, αντιλαμβάνεσαι αμέσως πως δεν πρόκειται για έναν κλασικό τέτοιο χώρο. Πρώτη μεγάλη διαφορά; Τα εκθέματα δεν είναι κλεισμένα σε προθήκες, αλλά ελεύθερα για να τα αγγίξεις ή να περιηγηθείς με τον τρόπο σου (και τον τρόπο τους) σε αυτά. «Δεν είναι ένα μουσείο με την κλασική έννοια. Δεν αγγίζουμε μόνο με τα μάτια, αγγίζουμε με τα χέρια, τρέχουμε, χοροπηδάμε, ουρλιάζουμε, βγάζουμε φωτογραφίες», λέει η Σήλια Ποτιούδη, υπεύθυνη επικοινωνίας του μουσείου.

Το μουσείο βασίζεται σε μία απλή ιδέα: μία συλλογή από γνωστές trippy ψευδαισθήσεις (που κάποια στιγμή έχουμε δει στο ίντερνετ ή παλιότερα μοιράζονταν με κάποιο chain mail), όπως η ψευδαίσθηση του Ponzo ή του Muller-Lyer, αλλά και συμμετοχικές εγκαταστάσεις, ιδανικές για φωτογράφιση – τέτοιες είναι το περιστρεφόμενο δωμάτιο όπου μπορεί να δει κανείς τον εαυτό του αναποδογυρισμένο, αλλά και η ψευδαίσθηση της καρέκλας. Το αρχικό κόνσεπτ προήλθε από την Κροατία (που έχει παράδοση στα ασυνήθιστα μουσεία – θυμηθείτε το Μουσείο των Κατεστραμμένων Σχέσεων στο Ζάγκρεμπ που σας είχαμε παρουσιάσει πριν λίγα χρόνια) κι έχει ταξιδέψει, μεταξύ άλλων, στο Βερολίνο, το Ντουμπάι και την Νέα Υόρκη, με την προοπτική να επισκεφθεί κι αρκετές άλλες πόλεις σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Disclaimer: Δεν τραυματίστηκε κανένας κατά τη διάρκεια των λήψεων.

Ο καθρέφτης λέει πάντα την αλήθεια. Ή μήπως όχι;

You spin me round (like a record): Οι αισθήσεις μας είναι ατελείς και η αντίληψή μας για τον κόσμο συχνά διαστρεβλωμένη, όπως αποδεικνύουν οι οφθαλμαπάτες που θα συναντήσετε στο Museum of Illusions. Προσοχή μην υπνωτιστείτε.

Ο ρόλος του μουσείου στην εποχή των social media, και των selfies, έχει ριζικά επαναπροσδιοριστεί. Χώροι όπως το Museum of Ice Cream στο Σαν Φρανσίσκο και το Dream Machine στη Νέα Υόρκη, τον έχουν αγκαλιάσει κι έχουν προσαρμοστεί πλήρως σε αυτόν. Το Museum of Illusions ανήκει σε αυτή τη λογική ενός νέου μουσειακού μοντέλου που μοιάζει κομμένο και ραμμένο για το φωτογενές σύμπαν του Instagram. Τα εκθέματά του λειτουργούν περισσότερο ως σκηνικά για μία ενδιαφέρουσα λήψη προορισμένη για ανέβασμα στα κοινωνικά δίκτυα και αυτή η απόφαση φαίνεται να είναι πλήρως συνειδητή.

Άλλωστε, η ψευδαίσθηση συνήθως καταρρέει όταν την βλέπεις από κοντά κι έρχεται στη ζωή πιστότερα μέσα στο κάδρο της φωτογραφίας. «Ζούμε στην εποχή των social media και του Instagram και ναι έχουμε στήσει ένα πολύ “ινσταγκραμικό” μουσείο. Αυτός είναι και ο λόγος που είναι φτιαγμένα με τέτοιο τρόπο τα εκθέματα, ώστε η φωτογραφία να ενισχύει την ψευδαίσθηση, γιατί στην πραγματικότητα αν με λίγη παρατήρηση καταλαβαίνουμε πώς λειτουργεί ο μηχανισμός».

Γι’ αυτό και ο τρόπος που τα περισσότερα εκθέματα είναι κατασκευασμένα κι οργανωμένα στο χώρο βοηθά στο να πετύχουμε την ιδανική γωνία λήψης τους, τοιχείο που έχει πιθανότατα συμβάλλει στην επιτυχία του μουσείου. Ακόμα και σε ώρες χαμηλής κίνησης, οι δύο όροφοί του είναι γεμάτοι επισκέπτες, από ολόκληρο το φάσμα των ηλικιών. «Σαφώς τα παιδάκια κάνουν χαμό, ουρλιάζουν. Κάνουμε συνεχώς ανακατασκευές στο μουσείο, γιατί υπάρχουν καταστροφές από το τρέξιμο, το σπρώξιμο και τα λοιπά. Αλλά δεδομένου ότι είναι ένας χώρος για όλη την οικογένεια, σαφώς και μεγαλύτερες ηλικίες μπορούν να το ευχαριστηθούν», συμπληρώνει η Σήλια.

Αλλά, ας περάσουμε στα ενδότερα…