Στα γρήγορα: Πάντα ευπρόσδεκτο ένα ντεμπούτο που γκαζώνει στο έγκριτο μονοπάτι που χάραξαν οι My Bloody Valentine.
Την ακούσαμε: Στην πρώτη ακρόαση ίσως και να σε ξενίσει με τη σκληρότητά του. Είναι στη δεύτερη (και στην τρίτη και πάει λέγοντας) που θα δεις πίσω από το wall of sound πράγματα που θα σου θυμίσουν όσα λάτρεψες στον Kevin Shields αλλά και στους πρώιμους Jesus and Mary Chain. Και τότε θα υποκλιθείς σε αυτά τα καλόπαιδα από το Μπρίστολ.
Τρέξε μακριά: Αν το φόρτε σου είναι οι Belle and Sebastian.
Τ΄είπες τώρα; «Ένα συναρπαστικό άκουσμα που σε ξεσηκώνει ακόμη περισσότερο με τις στιχουργικές του αναφορές στον εθισμό, την αυπνία και την κατάθλιψη που αναδύονται μέσα από τον θόρυβο» – Uncut.
Να τ’ αφήσω; 80/100 – Metacritic.
