Η Απαγωγή του Κου Heineken (Kidnapping Freddy Heineken) *****
Ολλανδία, Ηνωμένο Βασίλειο, Βέλγιο, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Daniel Alfredson
Πρωταγωνιστούν: Jim Sturgess, Sam Worthington, Anthony Hopkins
Διάρκεια: 95’
Μια ομάδα Ολλανδών παριών που γνωρίζονται από την παιδική τους ηλικία προσπαθούν να βγάλουν λεφτά χωρίς να ενταχθούν στο βαρετό σύστημα. Αποφασίζουν από κοινού ότι η καλύτερη επιλογή τους είναι να απαγάγουν κάποιον πλούσιο και να απαιτήσουν ένα παχυλό ποσό για λίτρα. Κι ο κλήρος πέφτει στον δισεκατομμυριούχο Freddy Heineken. Η απαγωγή θα πραγματοποιηθεί, μα οι εντάσεις μέσα στην ομάδα και το κλασικό ανθρώπινο σφάλμα θα θέσουν την ομάδα σε κίνδυνο. Μια πραγματική ιστορία που διασκεδάζει με τη στρωτή της αφήγηση, το φλεγματικό βρετανικό χιούμορ και τον έντονο ρυθμό της. Κρατάμε τον Anthony Hopkins ως ευφυή επιχειρηματία που ανατρέπει τους ρόλους κυνηγού-κυνηγημένου, το ξέφρενο πρώτο μέρος και το αλήτικο ταμπεραμέντο των συμμοριτών ως ικανοποιητικά προτερήματα που την κάνουν άξια παρακολούθησης.
Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ 2 (The Second Best Exotic Marigold Hotel) *****
Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: John Madden
Πρωταγωνιστούν: Judi Dench, Maggie Smith, Bill Nighy
Διάρκεια: 122’
Η Muriel και ο Sonny αποφασίζουν να επεκτείνουν την επιχείρησή τους ανοίγοντας ένα δεύτερο εξωτικό ξενοδοχείο Marigold. Οι ετοιμασίες ξεκινάνε, όπως και οι περιπέτειες των γνωστών-άγνωστων ενοίκων του ξενοδοχείου: οι παλιοί έρωτες θα ξαναφουντώσουν, νέοι θα ανάψουν ενώ θα εμφανιστούν και καινούρια άτομα σε αυτήν την ηλικιωμένη μα καθόλου ράθυμη παρέα. Συνεχίζοντας στο ίδιο μοτίβο της προηγούμενης ταινίας, με τη βρετανική φινέτσα και το ιδιόρρυθμο χιούμορ, αυτό εδώ το σίκουελ δεν απογοητεύει μα επεκτείνει την επιτυχία του πρώτου μέρους. Φαντεζί σκηνικά, θερμοί διάλογοι και σταθερές ερμηνείες από τους γερόλυκους της αγγλικής σκηνής. Εκτός ίσως από το γεροντοτζόβενο που ακούει στο όνομα Richard Gere.
Το Πέρασμα (Sadilishteto) **1/2***
Βουλγαρία, Γερμανία, Κροατία, 2014, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Stephan Komandarev
Πρωταγωνιστούν: Predrag Manojlovic, Assen Blatechki, Ovanes Torosian
Διάρκεια: 107’
Στα ομιχλώδη, χιονισμένα βαλκανικά σύνορα, ο Mitio ζει μια ζωή ψυχικής καταδίκης. Η γυναίκα του είναι νεκρή αφού βασανίστηκε από μια σοβαρή ασθένεια, ο γιός του, Vasko, δεν έχει κανένα λόγο να τον εμπιστευτεί, ενώ ο ίδιος παλεύει με την ανεργία μετά τη χρεωκοπία του γαλακτοκομείου στο οποίο εργαζόταν. Προσπαθώντας να ξανασταθεί στα πόδια του οικονομικά, να αποπληρώσει το τραπεζικό του δάνειο και να συμφιλιωθεί με τον δύσπιστο γιό του, δέχεται να συνεργαστεί με έναν παλιό του γνώριμο από τον στρατό, βοηθώντας λαθρομετανάστες να δραπετεύσουν στην Ευρώπη. Μα ούτε και εκεί δείχνει να βρίσκει άσυλο, καθώς το μέρος στο οποίο στήνει το «πόστο» του, κουβαλάει μια αιματηρή ιστορία από το παρελθόν. Θα μπορέσει να βρει τη λύτρωση από αυτά που τον βασανίζουν ή θα βυθίζεται περισσότερο στα λάθη του παρελθόντος; Παρά την εξαιρετική φωτογραφία και τη θέληση για ένα πολιτικό/ψυχολογικό σχόλιο, το φιλμ του Stephan Komandarev προσπαθεί ανεπιτυχώς να μιλήσει για τα δύο αυτά θέματα με ίσης βαρύτητας τονισμό. Δεν αφήνει τους ηθοποιούς να αναδείξουν την ουσία των ρόλων τους και δεν κρατά έναν ικανοποιητικό αφηγηματικό ρυθμό, κουράζοντας με τα σκαμπανεβάσματά του. Αν ήταν πιο συγκεντρωμένο και αποφάσιζε αν θέλει να γείρει στη μια ή στην άλλη πλευρά, προφανώς και θα ήταν άνω της μετριότητας.
Chappie *1/2****
ΗΠΑ, Μεξικό, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Neill Blomkamp
Πρωταγωνιστούν: Dev Patel, Hugh Jackman, Sigourney Weaver
Διάρκεια: 120’
Κοντινό μέλλον και στην πάταξη της εγκληματικότητας τους αστυνομικούς βοηθούν βίαια και αποτελεσματικά ρομπότ, προκαλώντας μεγαλύτερες εξεγέρσεις από πλευράς του κόσμου. Ένα από αυτά τα ρομπότ «απάγεται» από δύο εγκληματίες και με τη βοήθεια του προγραμματιστή του, μετατρέπεται στον Chappie, ένα ρομπότ με τρυφερές προθέσεις και καλλιτεχνικές ανησυχίες. Ακόμα και έτσι, όμως, θεωρείται επικίνδυνος από κάποιους υποστηρικτές της τάξης, ίσως περισσότερο από πριν και θα ξεκινήσουν ένα κυνηγητό εναντίον του, προσπαθώντας να διασφαλίσουν ότι ήταν το πρώτο μα και το τελευταίο ρομπότ με συναισθήματα. Ξαναζεσταμένο φαγητό στο θέμα του ρατσισμού, άνευρες σκηνές δράσης και ένας αδιάφορος ρομποτικός πρωταγωνιστής μετατρέπουν ένα από τα μεγάλα φαβορί της χρονιάς σε μια παραβρασμένη πατάτα που ούτε ο Hugh Jackman, ούτε και οι διασκεδαστικότατοι Die Antwoord μπορούν να σώσουν από το κάψιμο. Σενάριο, σκηνοθεσία, ψυχαγωγία, τίποτα το ιδιαίτερο. Ξαναδείτε το District 9 αν θέλετε σώνει και ντε κάτι από Blomkamp.
Σε Θέση Βολής (The Gunman) *****
Ισπανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Pierre Morel
Πρωταγωνιστούν: Sean Penn, Idris Elba, Jasmine Trinca
Διάρκεια: 115’
Ένας πρώην «αστέρας» των Ειδικών Δυνάμεων κατηγορείται για τη δολοφονία του Υπουργού Ενέργειας και των επακόλουθων επεισοδίων. Προκειμένου να αποδείξει την αθωότητά του και να ανακαλύψει ποιοι και γιατί τον ενοχοποίησαν, ξεκινά ένα ταξίδι ανά τον κόσμο γεμάτο πυροβολισμούς και, παράλληλα, αναζητά την παλιά του αγαπημένη. Καταλαβαίνω πως υπάρχει ένα νέο τριτοηλικιακό trend στον κινηματογράφο, με έμφαση στις κωμωδίες και κυρίως στους πριν-τα-60 action heroes, αλλά, αγαπητέ Sean Penn, ήταν ανάγκη να πρωταγωνιστήσεις σε ένα τόσο ανεγκέφαλο, καθόλου διασκεδαστικό και χωρίς ιδέα σεναρίου ανοσιούργημα; Τι να την κάνουμε την ερμηνεία σου;
