![[Και όσο γλυκαίνω από τις θύμησες και τις τριανταφυλλιές], του Χρήστου Πυθαρά](https://popaganda.gr/wp-content/uploads/2019/02/14991378_1630575106968289_6100419817607109380_o-300x200.jpg)
Στα γρήγορα: Την ακουστική κιθάρα του στον ώμο και συνέχεια στο δρόμο που χάραξε ο Nick Drake.
Την ακούσαμε: Ομάδα που κερδίζει, δεν την αλλάζεις. Γιατί λοιπόν ο Gonzalez να διαφοροποιηθεί από το ακουστικό, «τροβαδουρικό» ύφος του που τον έχει φέρει μέχρι εδώ; Που είναι το «εδώ»; Στην κάστα των songwriters που στέκονται μετέωροι κάπου ανάμεσα στο mainstream και στο «καταραμένο».
Τρέξε μακριά: Αν όλα σου θυμίζουν το ρημάδι το «Heartbeats».
Τ΄είπες τώρα; «Αν και οι θεματικοί άξονες του δίσκου ποικίλλουν -αβεβαιότητα, φόβος, ελπίδα, μετάνοια- η ποιότητα και η αυτοπεποίθηση της μουσικής είναι αδιαπραγμάτευτη». – Drowned in Sound
Να τ’ αφήσω; 72/100 – Metacritic.
