Ο Νίκολα Τέσλα το 1901 είχε κάνει την ακόλουθη δήλωση: «Η ιδέα μου για την ανάπτυξη της ζωής πρέπει να οδηγήσει σε φόρμες ύπαρξης που θα είναι δυνατό να υπάρξουν χωρίς τροφή και δεν θα δεσμεύονται από τους ακόλουθους περιορισμούς. Γιατί ένας ζωντανός οργανισμός να μην είναι ικανός να λάβει όλη την ενέργεια που χρειάζεται για τις ζωτικές του λειτουργίες από το περιβάλλον, αντί διαμέσου της τροφής και να μετατρέπει μέσω μιας περίπλοκης διαδικασίας, την ενέργεια χημικών συνδυασμών σε ενέργεια που διατηρεί την ζωή;»
Πολλά φρύδια έχουν σηκωθεί και πολλές φωνές έχουν ακουστεί με απορριπτική διάθεση για το συγκεκριμένο ζήτημα. Ακούγεται μη ρεαλιστικό και σύμφωνα με τη σύγχρονη βιολογία είναι αδύνατο. Υπάρχουν όμως εκατοντάδες άνθρωποι στον κόσμο που ισχυρίζονται πως ο αναπνοϊσμός είναι εφικτός. Με μια σχετικά σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο, μαθαίνει κανείς πως σε ένα σχήμα πυραμίδας, μετά τον βιγκανισμό, υπάρχει η φρουτοφαγία (frutarians) κι η ωμοφαγία (raw-foodism) και στην κορυφή, ο αναπνοϊσμός (breatharianism).
Τι εστί αναπνοϊσμός όμως; Είναι μια ιδέα που υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων που υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος μπορεί να τρέφεται μόνο με «πρανικό φως» κι ότι δεν χρειάζεται την κλασική τροφή. Αρκεί να αναπνέει. Prāna είναι ένας ινδουιστικός όρος για την παγκόσμια δύναμη της ζωής. Πολλοί αναπνοϊστές έχουν διαβάσει τις διδασκαλίες του St. Germain, ενός μοναχού και αλχημιστή του 16ου αιώνα.
Η Jasmuheen, μια γκουρού της Νέας Γενιάς, δηλώνει «Δεν είμαστε ούτε θρησκεία, ούτε αίρεση, αλλά απλοί πολίτες. Η δουλειά μας είναι να μοιραστούμε μερικές κοσμικές και ευφυείς εναλλακτικές που προσφέρουν πραγματικές λύσεις στις προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου σήμερα.» Υποστηρίζει ότι έχει βρει τη λύση για την παγκόσμια πείνα και έχει απευθυνθεί στον ΟΗΕ και στη Unicef, με τις έρευνες που έχουν γίνει, ώστε να ανατρέψει την άποψη «αν δεν τρως, πρέπει να πεθάνεις». Μια μελέτη του Δρ. Matthijis Kox σε συνεργασία με τον Peter Pikkers, καθηγητή Πειραματικής Ιατρικής Εντατικής Φροντίδας στο Πανεπιστήμιο Radboud στο Nijmegen της Ολλανδίας, κατέληξε στο ότι οι άνθρωποι έχουν την δυνατότητα και την ικανότητα να επηρεάζουν το αυτόνομο ανοσοποιητικό σύστημα με τη δύναμη του νου.
Πρέπει να τονιστεί όμως ότι δεν είναι μια διαδικασία που μπορείτε να κάνετε μόνοι σας στο σπίτι. Δεν είναι λίγοι οι θάνατοι που έχουν σημειωθεί εξαιτίας αυτού. «Αν ένα άτομο δεν είναι έτοιμο και δεν ακούει την εσωτερική φωνή του, μπορεί να υπάρξουν πολλά προβλήματα με την 21ήμερη διαδικασία, από υπερβολική απώλεια βάρους μέχρι και απώλεια της ζωής τους», γράφει η Jasmuheen σε ένα από τα βιβλία της.
Οι διατροφολόγοι αποκαλούν αυτήν την πρακτική «τρέλα»
Οι διατροφολόγοι αποκαλούν αυτήν την πρακτική «τρέλα». Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει στο ακριβές χρονικό διάστημα που κάποιος αντέχει χωρίς νερό, αλλά κατά γενική ομολογία ο μέγιστος χρόνος είναι οι δέκα ημέρες, ενώ σοβαρή αφυδάτωση και σύγχυση θα έχουν προκληθεί νωρίτερα, εξαιτίας της συσσώρευσης καλίου και νατρίου στον εγκέφαλο. Στην έρημο φυσικά, η έλλειψη νερού μπορεί να σκοτώσει μέσα σε λίγες ώρες. Ακόμη και 10-15% απώλεια νερού από το σώμα μπορεί να οδηγήσει σε δριμύτατη αφυδάτωση, ενώ στο 20% οδηγεί σε κώμα.
Στην Guardian, o Charles Clarke, γιατρός που ειδικεύεται στην ιατρική επιβίωσης σε μεγάλα υψόμετρα, δηλώνει πως «προς το τέλος της πρώτης εβδομάδας, θα γίνετε σοβαρά άρρωστοι. Το αίμα σας θα γίνει παχύτερο και τα νεφρά δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν. Ακολουθεί η ανεπάρκεια πολλών οργάνων, θα γίνετε υποθερμικοί και τελικά θα πεθάνετε.»
Η επιστήμη τονίζει πως κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς φαγητό και νερό, ανεξάρτητα από το τι λέει η εσωτερική φωνή. «Οι αναπνοϊστές μπορεί να είναι ξεγελασμένοι» αναφέρει ο γιατρός Dee Dawson, αφήνοντας υπόνοια για τη διατροφική ψευδαίσθηση που είναι κοινή σε όσους προσπαθούν να χάσουν βάρος.
Η Popaganda μίλησε με έναν πρώην αναπνοϊστή, τον Α., 35 χρονών, επιχειρηματία, στην Αθήνα για την εμπειρία του αλλά και τους κινδύνους που κρύβει μια τέτοια πρακτική:
Πότε άκουσες πρώτη φορά για αυτό; Δεν θυμάμαι να έχω ακούσει -ποτέ- τον όρο, πουθενά. Από μόνος μου έφτασα στο συμπέρασμα ότι υπάρχει η δυνατότητα να ζήσουμε και χωρίς φαγητό. Δεν ήξερα κάποιον άλλο που το κάνει κι έτσι δεν μπορούσα να έχω κάποια προκατάληψη για αυτό.
Πως ξεκίνησες να το εφαρμόζεις; Άρχισα πριν από περίπου 13-14 χρόνια. Δεν πιστεύω ότι ήταν τόσο δύσκολο, γιατί ήταν κάτι στο οποίο πίστευα και κάτι που ήθελα πολύ να κάνω.
Μπορείς να μας περιγράψεις τη ρουτίνα σου; Τότε ζούσα μόνος μου. Έκανα μια αρκετά κανονική ζωή, εννοώντας ότι προσπαθούσα να συνεχίσω τις δραστηριότητες που έκανα και πριν. Εκείνη την περίοδο μάλιστα δούλευα και σπούδαζα ταυτόχρονα. Δεν υπήρχε κάποια συγκεκριμένη διαδικασία που ακολουθούσα. Ήταν απλά κάτι που αποφάσισα να κάνω. Είναι σα να αποφασίζεις να κόψεις κάτι από την διατροφή σου. Είναι μια επιλογή που κάνεις.
Υπήρχαν αντιδράσεις από τον περίγυρό σου; Τι σου έλεγαν η οικογένειά σου και οι φίλοι σου; Θυμάμαι να με επισκέπτεται η μητέρα μου κάποια στιγμή, γύρω στα τέλη της «διατροφής» μου. Με υποστήριζε σε αυτό που έκανα, αλλά είδε τις επιδράσεις που είχε πάνω μου. Όμως δεν το είχα συζητήσει με άλλους, το δοκίμασα μόνος μου.
«Υπήρχαν στιγμές ελαφριάς ζαλάδας, διαύγεια του μυαλού, ακόμη και παραισθήσεων.»
Πότε το σταμάτησες και γιατί; Δεν θυμάμαι πόσο κράτησε ακριβώς, αλλά πρέπει να ήταν μερικές εβδομάδες. Ένιωθα αδύναμος και πολύ κουρασμένος και έπρεπε να κοιμάμαι πολύ περίεργες ώρες κατά την διάρκεια της ημέρας. Ένιωθα ότι το σώμα μου είχε μπει σε υπολειτουργία. Μπορεί να περάσεις από διάφορα στάδια όσο περνάει ο καιρός. Υπήρχαν στιγμές ελαφριάς ζαλάδας, διαύγεια του μυαλού, ακόμη και παραισθήσεων.
Ποιές είναι οι σκέψεις σου τώρα για τον αναπνοϊσμό; Είναι κάτι που κάποιος μπορεί να κάνει, πιστεύω, αλλά όχι αν ζει μια ενεργή υλική ζωή και ειδικά αν είναι μέσα στην πόλη. Τουλάχιστον δεν δούλεψε για ‘μένα. Πιστεύω ότι μπορώ να το προσπαθήσω ξανά, αλλά πρέπει να είμαι συγκεντρωμένος σε μια πνευματική πρωτοβουλία (σ.σ.: διαλογισμό) όταν το εφαρμόζω.
