Όταν οι ιστορικοί θα καταγράψουν την πορεία αυτής της παράξενης, άσχημης και αποκαρδιωτικής καμπάνιας για την προεδρία, το σκοτεινό αυτό έπος θα ξετυλίγεται κάπως έτσι: Ένας άντρας γεμάτος φόβο και ανασφάλεια δημιούργησε έναν μισητό χαρακτήρα, τον οποίο ακολούθησε μέχρι την καταστροφή. Μια γυναίκα γεμάτη φόβο και ανασφάλεια, που προτίμησε να επαναλάβει κακά πρότυπα αντί να παραμείνει ο εαυτός της με έναν ανοιχτό, τολμηρό τρόπο.
Όταν ο Ντόναλντ Τράμπ μετακόμισε από το Queens στο Manhattan, γοητευμένος από τη θέα των μεγάλων ουρανοξυστών και των όμορφων γυναικών με τα ψηλά, καλλίγραμμα πόδια, ένιωσε την ανάγκη να εφεύρει για τον εαυτό του έναν «μεγάλο» χαρακτήρα.
Η συγγραφέας και πρώην ανταποκρίτρια του ABC Lynn Sherr, θυμάται το 1975 όταν ο Τράμπ είχε ένα διαμέρισμα στην 65th and Third λίγο πιο κάτω από το δικό της. Θυμάται να βλέπει κάθε μέρα μια διαφορετική καλοντυμένη κυρία να φεύγει από το διαμέρισμα του κάθε πρωί.
«Νομίζω πως ένιωθε πως το μέρος δεν ήταν αρκετά κομψό για ‘κείνες» αναφέρει η Sherr «Κάπως έτσι, ξεκίνησε η αυτοκρατορία της επιχρυσωμένης, μαρμάρινης πραγματικότητας».
Ο Τραμπ άρχισε να συχνάζει στο Yankee Stadium με μια ομάδα «υψηλών» κύριων – όπως οι George Steinbrenner, Roy Cohn, Rupert Murdoch and Lee Iacocca. Κάποιες φορές ο Frank Sinatra και ο Cary Grant περνούσαν από ‘κει. Ο Τραμπ σκηνοθετώντας τον εαυτό του αποφάσισε να πατήσει πάνω σ’ αυτούς τους άντρες, με το να ζει μεγαλειωδώς και να προτιμάει τα παχιά λόγια.
Από τον Cohn έμαθε να κερδίζει χωρίς να τον νοιάζει το σωστό και το λάθος. Από τον Steinbrenner έμαθε αδιακρίτως να αρπάζει τα φώτα της δημοσιότητας. Όπως, ο ίδιος ο Τράμπ έχει πει «Καλή δημοσιότητα, κακή δημοσιότητα. Αρκεί να είναι δημοσιότητα». Με τον Steinbrenner γυρνούσαν μαζί στην πόλη, ενώ σύχναζαν στο Elaine’s και το Le Club – μέρος που φιλοξενούσε ως επί τω πλείστον πλούσιους κυρίους, μοντέλα και ηθοποιούς.
«Ο Τραμπ δεν ήταν ποτέ άνθρωπος της νυχτερινής διασκέδασης, με εξαίρεση το Le Club», όπως αναφέρει ένας παλιός εργαζόμενος «Ήταν πολύ αρεστός εκείνη την περίοδο. Είχε μια ισχυρή προσωπικότητα, αν και ήταν ο πιο νέος της ομάδας. Δεν ήταν ποτέ αλαζόνας ή εγωκεντρικός. Ήταν πάντα ευγενικός και ευχάριστος με όλους».
Ο Steinbrenner δίδαξε τον μαθητευόμενο του πολύ καλά. Όταν ο Τραμπ του ζήτησε το συμβόλαιο για να μπορέσει να χτίσει ένα νέο Yankee Stadium, ο φίλος του αρνήθηκε γιατί τότε δε θα λεγόταν πια Yankee Stadium, αλλά Trump Stadium.
«’Ενιωθες πως σε κοιτάει σαν να σου λέει τι έγινε μικρέ, νομίζεις πως μπορείς να γίνεις πετυχημένος σαν εμένα;» διηγείται ένας εργαζόμενος που τον έβλεπε συχνά σε αγώνες μπάσκετ.
Πριν μπει στον εκλογικό αγώνα ο Τραμπ ήταν ένας πομπώδης, χυδαίος παλιάτσος που θύμιζε έντονα άνθρωπο των σπηλαίων, είχε πάντα όμως ένα πετυχημένο αναιδές μπρίο. Δεν τον αντιμετώπιζε κανείς ως έναν φανατικό δημαγωγό. Αντιμετωπίζονταν ως ένας playboy, όχι ως αρπακτικό.
Αν είχε ακολουθήσει μια συνετή μάχη ενός χαρακτήρα που θα επικεντρώνονταν σε πολιτικά ζητήματα κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν!
Δημιούργησε, όμως, έναν νέο χαρακτήρα για τις ανάγκες του Ρεπουμπλικανικού κόμματος. Τροφοδότησε τα άγρια ένστικτα των θυμωμένων ψηφοφόρων, υποστηρίζοντας τη βία στα συλλαλητήρια, το μίσος εναντίον των δημοσιογράφων και έναν συλλήβδην εκμηδενισμό της δημοκρατίας.
«Είναι τόσο συνηθισμένος στο να παίζει έναν ρόλο στα διάφορα κομμάτια της ζωής του. Η κολακεία του κοινού τον καθοδήγησε. Λάμβανε τις πιο ηχηρές ζητωκραυγές, ξεστομίζοντας τα πιο προσβλητικά πράγματα. Απομονώθηκε, ουσιαστικά, από τον ίδιο του τον εαυτό. Δεν νομίζω πως πιστεύει ούτε τα μισά απ΄ όσα λέει. Περισσότερο λειτουργεί στο μυαλό του ένα σύστημα στο οποίο λέει ό, τι φέρνει την ηχηρή επιδοκιμασία, εθισμένος σε ένα νέο πείραμα του Παβλόφ. Μπήκε απλώς στο πετσί του ρόλου! Η ειρωνεία είναι πως θα μπορούσε να έχει παρουσιαστεί ως ένα αουτσάιντερ με ένα απλό, λαϊκίστικο μήνυμα, χωρίς όλα αυτά τα συστατικά μίσους και ακρότητας», ισχυρίζεται ο Donny Deutsch, τηλεοπτική προσωπικότητα που έχει υπάρξει κατά καιρούς κοντά στον Τραμπ.
Η Χίλαρι Κλίντον θα μπορούσε, επίσης, να έχει τρέξει την υποψηφιότητά της χωρίς να χρειαστεί να εντρυφήσει στα χειρότερα της ένστικτα.
Ο κόσμος από τον Wellesley ακόμα, της έλεγε πως εκείνη θα έπρεπε να είναι η πρώτη γυναίκα στο Οβάλ γραφείο. Μετά την ήττα της από τον Μπαράκ Ομπάμα είχε μπροστά της 8 χρόνια για να μπορέσει να οργανώσει σωστά την εκστρατεία της και το πρόγραμμα της για την προεδρία, αποφεύγοντας όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που έχουν αποδειχτεί τόσες φορές κουραστικά και αυτοκαταστροφικά.
Αλλά η πρώτη μέρα των ακροάσεων της Γερουσίας για την γραμματεία του κράτους, ήταν η μέρα που γράφτηκε το όνομα του διακομιστή της: clintonemail.com.
Ήταν μια απερίσκεπτη κίνηση, η οποία κίνησε το ενδιαφέρον του FBI για τις εκλογές και πυροδότησε μια φρενίτιδα στην πλευρά τον Ρεπουμπλικανών, οι οποίοι απειλούν τώρα για χρόνια ερευνών μιας κυβέρνησης Κλίντον, πριν ακόμα αυτή εγκαινιαστεί.
Η Χίλαρι ξεκίνησε ως μια νεαρή δικηγόρος στον Οίκο Watergate. Παρ’ όλα αυτά δεν μπόρεσε να διαλύσει το τείχος της μυστικότητας και της άμυνας και να αναμετρηθεί με το κοινό και τον τύπο. Αντιθέτως, έχτισε τον τοίχο ακόμα ψηλότερα και έβαλε τα προσκολλημένα σ’ αυτήν «σκυλιά», όπως οι David Brock και Sidney Blumenthal, να επιτίθενται. Όλο αυτό συνέβη εξαιτίας της ανάγκης της να κυκλώσει τον εαυτό με ανθρώπους, ακόμα κι αν ήταν αμφίβολης ποιότητας.
Στα χακαρισμένα emails, οι σύμβουλοι της Χίλαρι Neera Tanden και John Podesta, οπισθοχωρούν μπροστά στους σωματοφύλακές της.
Όσον αφορά τον Blumenthal, τον σύμβουλο της Χίλαρι που βοήθησε στην ηθικά θολή ιστορία του Κλίντον με τη Μόνικα Λεβίνσκι, ο Podesta είπε στον Tanden: «Πάντα με εντυπωσιάζουν άνθρωποι σαν τον Blumenthal, η οποίοι στερούνται εντελώς την αυτογνωσία ή τον αυτοσεβασμό. Ή και τα δυο. Υπόσχεσαι να με πυροβολήσεις αν ποτέ καταλήξω έτσι;».
Η οικογένεια Κλίντον έχει κερδίσει τα τελευταία 15 χρόνια 230 εκατομμύρια δολάρια, και αν η Χίλαρι γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος και ο Κλίντον ο πρώτος Πρώτος Κύριος, θα αποκομίσουν δεκάδες εκατομμύρια από βιβλία και ομιλίες αργότερα.
Λίγο πριν να γίνει υπεύθυνος της καμπάνιας της Χίλαρι, ο Robby Mook, χαρακτήρισε «προβληματικό» το γεγονός ότι η Goldman Sachs θα φιλοξενούσε ένα από τα event της Χίλαρι.
Στα emails που διέρρευσαν φαίνεται πως οι σύμβουλοι της Κλίντον έχουν μια έντονη ανησυχία για την «παθολογία της απολογίας» που την χαρακτηρίζει. Ο Tanden σχολίασε την αδυναμία της Χίλαρι να εκφράσει μια ειλικρινή συγγνώμη για το γεγονός πως επέτρεψε να τεθούν σε κίνδυνο απόρρητες πληροφορίες.
Ανησυχούν πως οι μάχες που έχει δώσει την έχουν καταστήσει ανίκανη να εκφράσει ειλικρινή και αυθεντικά συναισθήματα. «Στο τέλος θα καταφέρει να ακουστεί ξανά σαν ζωντανός άνθρωπος», έχει πει ο Tanden. Το επιτελείο της προσπάθησε να της προσδώσει σεναριακά έναν βαθμό αυθορμητισμού. Ο Tanden πρότεινε να κάνουν ένα πάρτι στο οποίο η Χίλαρι θα χαλαρώσει με τη μουσική και θα πιει μια μπύρα, με την ελπίδα αυτή η χαλαρή, ανθρώπινη εκδοχή της να γίνει viral.
Το πρόβλημα με τον Ντόναλντ Τράμπ είναι: Κανείς δεν ξέρει ποιόν από όλους τους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει θα χρησιμοποιήσει στο Οβάλ Γραφείο.
Το πρόβλημα με τη Χίλαρι Κλίντον είναι: Όλοι το ξέρουμε. Κανείς δεν γίνεται λιγότερο παρανοϊκός στον Λευκό Οίκο.
Πηγή: New York Times
