Έχει γίνει μόδα να τσαλαπατάμε Τρίερ επειδή προσπαθεί απεγνωσμένα να δημιουργήσει σούσουρο γύρω απ’ τις ταινίες του, πριν καν αυτές καταφέρουν να το ξεσηκώσουν μόνες τους. Αλλά η σειρά αφίσες που έβγαλε σήμερα για το Nymph()maniac, δεν είναι και τίποτα καινούριο, σε σχέση με τα όσα “σοκαριστικά” έχει αποκαλύψει τους τελευταίους μήνες. Το τρυφερό ενσταντανέ με την Σαρλότ Γκενσμπούργκ να χαριεντίζεται με τους Αφρικανούς, ας πούμε, ήταν απείρως γαργαλιστικότερο απ’τη γυμνή κοιλάρα του Στέλαν Σκάρσγκαρντ. Όμως ο Τρίερ ειδικεύεται στην τέχνη της πρόκλησης εδώ και δεκαετίες: ακόμα και το Δόγμα 98, του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος, περισσότερο σαν πρόκληση απέναντι στους περί τα κινηματογραφικά γραφιάδες κι αναλυτές το μεταχειρίστηκε, παρά σαν πρόκληση για την εξερεύνηση της κινηματογραφικής τέχνης και τεχνικής του, ας πούμε. Αλλά, ναι, απ’ το Μάη του ’11 στις Κάνες, που εκτροχιάστηκε στην συνέντευξη Τύπου για τη Μελαγχολία, κι άρχισε να δηλώνει ναζιστής, για να καταλήξει να εκδιώχνεται απ’ το φεστιβάλ, η αλήθεια είναι ότι έχει αναγάγει την τέχνη της αυτοπροώθησης σε άλλα ύψη. Κι από τότε, άλλωστε, ήταν που είχε αρχίσει να διαδίδει κι ιστορίες για τη σπουδή στη νυμφομανία που ετοίμαζε, και να διαρρέει ότι θα βάλει τις πρωταγωνίστριές του να παρτουζόνονται ασύστολα προς τέρψην της κάμεράς του –και δε νομίζω ότι και τον θεατή θα τον χαλάσει ιδιαίτερα. Απλώς, εντάξει, όταν πουλάς τη μούρλα σου ως πιο ευπώλητο προϊόν απ’ τα προϊόντα της τα ίδια, καρφώνεσαι λίγο ότι κάπου έχεις χάσει τη μπάλα. Απο’κει και πέρα, αν κάτι καταφέρνει να αποδείξει με τις ‘O’-face αφίσες του, είναι ότι η Ούμα Θέρμαν πρέπει να’ναι ποοοολύ ξενέρωτο κρεβάτι…
Ο Ιωσήφ Πρωιμάκης ξέρει από σινεμά και γράφει στο Popaganda
