(Α΄) χαλκίδα, σταθμός κτελ νομού εύβοιας
ο σταθμός είναι σχετικά καινούργιος, ένα στογγυλό κτίριο με πολλά παράθυρα με αλουμίνια κουφώματα. το κτίριο αμήχανο και άβολο για τους επιβάτες. μοιάζει να μην έχει ολοκληρωθεί, κενά δωμάτια χωρίς πόρτες καλυμμένα με μεγάλα πανό από αφίσες λεωφορείων της δυτικής ευρώπης και διαφημίσεις, πρόχειρα χαρτιά κολλημένα στα τζάμια, για το πως να φτάνεις στην τουαλέτα.
βγήκαμε από το σταθμό και κάναμε το γύρω του τετραγώνου. ο σταθμός στεγάζεται στο ισόγειο ενός τριόροφου κτιρίου στα μπετά, που πρόκειται (;) να γίνει γκαράζ. από τους τσιμεντένιους τοίχους χάσκουν σίδερα προς τα έξω. απέναντι είναι τα ερείπια καμένου πέτρινου εργοστασίου. έχουν μείνει μόνο οι πέτρες, κουφώματα και στέγη είναι καμμένα από χρόνια, μέσα χορτάρια, σκουπίδια και γκράφφιτι. από την πάνω πλευρά τρία τέσσερα τριώροφα κτίρια και παραπάνω το βουνό. μικρά μπαλκόνια, αλλού αλουμίνια, αλλού ξύλινα κουφώματα, στριμωγμένα απλωμένα ρούχα, τέντες
και από κάτω παρκαρισμένα αυτοκίνητα, δέντρα, χορτάρια και σκουπίδια.
κατηφορίσαμε από την άλλη πλευρά του τετραγώνου και μπήκαμε στο σταθμό.
ο ήλιος από πάνω λαμπερός.
(Β’) βόρεια εύβοια, βράδυ σε ταβέρνα
καθίσαμε στην μοναδική ταβέρνα του χωριού που δεν είχε τηλεόραση. είχε κάτι προσωπικό στη διακόσμηση που δημιουργούσε κάποιου είδους οικειότητα. ο ιδιοκτήτης μάλλον ιδιόμορφος, οι μεζέδες του πρόχειροι. απέναντι δυο τραπέζια με ηλικιωμένους ντόπιους, ο α. χαιρέτησε τον β. για την νέα του γυναίκα από την ρωσία.
κουβεντιάζαμε, κάποια στιγμή η α. δεν θυμάμαι με πια αφορμή, απήγγειλε αργά τρεις στίχους του σεφέρη. εντυπωσιάστηκα, μου άρεσαν πολύ, της ζήτησα να επαναλάβει.
τους έψαξα, δεν ήταν ακριβώς έτσι η διατύπωση, αλλά το ίδιο νόημα.
«δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
[…]
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.»
είναι ο πρώτος και οι τελευταίοι στίχοι του ποιήματος Φυγή από το Τετράδιο Γυμνασμάτων (1928-1937), εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ
(Γ’) επιστρέφοντας με το λεωφορείο από βόρεια εύβοια προς χαλκίδα
πρωί με βροχή και ομίχλη, σκοτεινιά. οι περισσότεροι επιβάτες είναι μαθητές, ανέβαίνουν στα μικρά χωριά και κατεβαίνουν στην αγία άννα, στο μαντούδι και στα ψαχνά, που είναι τα σχολεία τους. αρκετοί σταματούν στο φούρνο να αγοράσουν τυρόπιτα ή κρουασάν. στις τσάντες τους έχουν γράψει διάφορα με χρώματα και μαρκαδόρους. οι περισσότεροι δεν ανοίγουν τις ομπρέλες τους.
στο χωριό προκόπι σταματήσαμε δέκα λεπτά μπροστά στην εκκλησία του αγίου ιωάννη του ρώσου, κάποιοι μπήκαν στην εκκλησιά. απέναντι στο υπόγειο του μεγάλου ξενοδοχείου έχει τουαλέτες. στην είσοδο υψώνονται οι σημαίες του ελληνικού κράτους και της ορθόδοξης εκκλησίας, πιο πέρα είναι στη σειρά εστιατόρια και καταστήματα με εκκλησιαστικά σουβενίρ.
βρέχει συνεχώς.
